- 5 Ekim 2010
- 653
- 332
- 358
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Her Gece Ölüm Korkusuyla Uyuyamamak
- Konu Sahibi _eftelya_
- Başlangıç Tarihi
- 3 Ekim 2010
- 11.499
- 3.815
- 448
Aynılarını bende yasıyorum cok doktora gittim hic care bulamadım ölümden o kadar cok korkuyorum ki cenaze arabası görsem o gün boyunca etkisinden kurtulamam. Babama da cok düskünüm aynı senin gibi.. Horlaması kesilse hemen panikliyorum sessizce kapıda nefes alısını dinliyorum. Bu düsünceler beni o kadar rahatsız ediyor ki artık dayanacak gücüm kalmadı hayattan zevk alamıyorum 2007'den beri bu haldeyim gitgide kötülesiyorum farkındayım. Dedemi kaybettim gözlerimizin önünde eridi gitti.
Bende anksiyete bozuklugu varmıs kendim ölecegim diye de korkuyorum aynı zaman da. Cuma günü ameliyat olacagım ya masadan kalırsam ya da beklenmedik birsey gerceklesirse diye icim icimi yiyor.
Kesinlikle yardım almalısın doktorumun verdigi ilaclar bana iyi gelmesse beni psikologla görüstürecegini söylemisti. Eskisi gibi olmayı o kadar cok istiyorum ki.
Bende anksiyete bozuklugu varmıs kendim ölecegim diye de korkuyorum aynı zaman da. Cuma günü ameliyat olacagım ya masadan kalırsam ya da beklenmedik birsey gerceklesirse diye icim icimi yiyor.
Kesinlikle yardım almalısın doktorumun verdigi ilaclar bana iyi gelmesse beni psikologla görüstürecegini söylemisti. Eskisi gibi olmayı o kadar cok istiyorum ki.
- 21 Kasım 2010
- 2.712
- 1.152
- 373
Aynılarını bende yasıyorum cok doktora gittim hic care bulamadım ölümden o kadar cok korkuyorum ki cenaze arabası görsem o gün boyunca etkisinden kurtulamam. Babama da cok düskünüm aynı senin gibi.. Horlaması kesilse hemen panikliyorum sessizce kapıda nefes alısını dinliyorum. Bu düsünceler beni o kadar rahatsız ediyor ki artık dayanacak gücüm kalmadı hayattan zevk alamıyorum 2007'den beri bu haldeyim gitgide kötülesiyorum farkındayım. Dedemi kaybettim gözlerimizin önünde eridi gitti.
Bende anksiyete bozuklugu varmıs kendim ölecegim diye de korkuyorum aynı zaman da. Cuma günü ameliyat olacagım ya masadan kalırsam ya da beklenmedik birsey gerceklesirse diye icim icimi yiyor.
Kesinlikle yardım almalısın doktorumun verdigi ilaclar bana iyi gelmesse beni psikologla görüstürecegini söylemisti. Eskisi gibi olmayı o kadar cok istiyorum ki.
Aynı durumdayız.Çünkü bende kendi öleceğimi düşünüyorum.Bazen ya deprem olursa diye düşüncelerim oluyor,yok şu üstümüze düşerse,babamlar o odadan çıkamazlarsa... Sonrada diyorum hepimiz ölürüz işte...
Bugün yaprak dökümü vardı.Çevremdeki herkes (Ben ilk bölümünden itibaren demiştim) ordaki Ali Rıza Beyi babama benzetirler.İnanın şimdi doğru düzgün izleyemiyorum onu da...
Bu sene Haziran ayında köye gitmiştik.Biz köydeyken eniştem (Halamın eşi) vefaat etti.7 çocuğu var ve en harabolan küçük kızıydı.Onun o ağlamalarına dayanamadım.Aradan 3-4 gün geçti,gittiğimde baktım hepsi gayet normal,gülüyorlar,şakalaşıyorlar.O kuzenimde sersem gibi ama yine iyiydi.Bu kez kendimi onların ya da en çok bana dokunan o olduğu için onun yerine koyup düşündüm.Ben de böyle mi olurdum acaba diye.Ama yok...
Randevumu aldım,pazartesi gideceğim psikoloğa.Ne diyecek bakalım...
Ayrıca geçmiş olsun,ne ameliyatı?
ölümü heran düşünmenin neresi kötü ?
gerçektir ki : her an ölüm gelebilir.. Allah demiyormu ölümü her an karşılayacak şekilde yaşayın diye
seni çok ama çok iyi anlıyorum.. bende yasadım zamanında ..
su antı depresan falan yalan bır ıse yaramıyor uyusturuyor sadece ..
benım çarem : o dusunce ve korkuyla tıtredıgım zamanlarda kalkar abdest alır ıkı rekat namaz kılar Allaha sıgınırdım..
tevbe ederdım bilerek yada bilmeyerek yaptıgım gunahlara ..
ölümü bildiğim halde Allahın emirlerini yapamadıgım için Allaha sıgınırdım yine..
Nasıl anlatsam ki ..
o an koruyucu bir kalkan sarıyor kalbını ..
Emin oluyorsun sanki butun korkulardan .. Allahın seni duydugunu ve sana kalbını rahatlatarak cvp verdıgını hıssedıyorsun..
Birde bu yolu dene cnm .. belkı korkuların biter.. emin olursun ..
gerçektir ki : her an ölüm gelebilir.. Allah demiyormu ölümü her an karşılayacak şekilde yaşayın diye
seni çok ama çok iyi anlıyorum.. bende yasadım zamanında ..
su antı depresan falan yalan bır ıse yaramıyor uyusturuyor sadece ..
benım çarem : o dusunce ve korkuyla tıtredıgım zamanlarda kalkar abdest alır ıkı rekat namaz kılar Allaha sıgınırdım..
tevbe ederdım bilerek yada bilmeyerek yaptıgım gunahlara ..
ölümü bildiğim halde Allahın emirlerini yapamadıgım için Allaha sıgınırdım yine..
Nasıl anlatsam ki ..
o an koruyucu bir kalkan sarıyor kalbını ..
Emin oluyorsun sanki butun korkulardan .. Allahın seni duydugunu ve sana kalbını rahatlatarak cvp verdıgını hıssedıyorsun..
Birde bu yolu dene cnm .. belkı korkuların biter.. emin olursun ..
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
Canım 20 yaşında bir kız kardeşim var...
senin anlattığın benzer şeyleri oda yaşadı
neredeyse 1 yıl hayatını bu şekilde sürdürdü
sonunda bizimle paylaştı önceleri açıklama yapmadı.
O da annemi sürekli kontrol eder ve anneme bişey olursa
biz neyapacagız abla der durduk yere ağlardı saattlerce.
doktora gitti ve panik bozukluğu olduğu söylendi
antidepresan hapı verdı yaklasık 4 aydır kullanıyor
o hapa başladı başalayalı hiçbir sorunu kalmadı.
Gereksiz yere evham yapmaları geçti,kalp çarpıntısı oluyordu geçti.
ağlama krizleride yok oldu şuanda yaşam kalitesi oldukça yüksek.
Sana tavsiyem hiçzaman kaybetme tekrardan işini iyi yapan
seninde seveceğin güveneceğin bir hekimle görüş.
mutlaka ama mutlaka görüş erteleme tatlım.
senin anlattığın benzer şeyleri oda yaşadı
neredeyse 1 yıl hayatını bu şekilde sürdürdü
sonunda bizimle paylaştı önceleri açıklama yapmadı.
O da annemi sürekli kontrol eder ve anneme bişey olursa
biz neyapacagız abla der durduk yere ağlardı saattlerce.
doktora gitti ve panik bozukluğu olduğu söylendi
antidepresan hapı verdı yaklasık 4 aydır kullanıyor
o hapa başladı başalayalı hiçbir sorunu kalmadı.
Gereksiz yere evham yapmaları geçti,kalp çarpıntısı oluyordu geçti.
ağlama krizleride yok oldu şuanda yaşam kalitesi oldukça yüksek.
Sana tavsiyem hiçzaman kaybetme tekrardan işini iyi yapan
seninde seveceğin güveneceğin bir hekimle görüş.
mutlaka ama mutlaka görüş erteleme tatlım.
Son düzenleme:
- 21 Kasım 2010
- 2.712
- 1.152
- 373
Aslında bu olayı ayrıntısına kadar düşünüyorum,sonunda dine bağlanması,namaz kılmak gibi.Ama o konuda da bir sıkıntım oldu zamanında.Çok uzun hikaye.Anlatmak isterdim onu da ama alacağım tepkilerin pek iyi olacağını sanmıyorum.Ama ben yaşadım sonuçta bunları,karşımdakilerin de benim gibi düşünmesini bekleyemem.Bu konuda dalga geçilmesi,"amaaaaaaannn saçma sapan şeyler" denilmesi beni üzüyor...
Biliyorum,pek anlaşılır birşey değil bu yazdığım mesaj.Neyse diyelim.Belki psikoloğa anlatırım onuda bağlantılı olarak buna...
Biliyorum,pek anlaşılır birşey değil bu yazdığım mesaj.Neyse diyelim.Belki psikoloğa anlatırım onuda bağlantılı olarak buna...
Merhaba eftelya...öncelikle sosyal fobi hastalığının olduğunu söylemişsin. Bunun için bir tedavin oldumu? Yaşadıkların anlattıkların adı, kaybetme korkusu..Bir çeşit anksiyete..Hemen hemen her insan sevdiklerini kaybetme korkusu yaşar, bazen gereksiz yere evhamlanır. Ama bu hissedilenler, yaşam kaliteni etkiliyor ise o zaman tehlike çanları çalıyor demektir.Ki senin zaten öyle, uyku düzenin bozulmuş, gerekli gereksiz içsel kaygı yaşamana neden olmuş, hatta fizyolojik belirtileri bile başlayabilir.Şu an nişanlı olman, ailenden kopman dan dolayı sende gitgide kaygıların artmasına sebep olmuş olabilir. Uzman desteği almadan bu durumu aşamazsın canım..
Şunu unutmaki ne yaparsan yap, kaçınılmaz olayları engelleyemezsin, duyduğun endişe fazlalığı da bunu değiştirmez..
Şunu unutmaki ne yaparsan yap, kaçınılmaz olayları engelleyemezsin, duyduğun endişe fazlalığı da bunu değiştirmez..
Son düzenleyen: Moderatör:
Arkadaşlar böyle bir sorun yaşayan hiç oldu mu bilmiyorum ama gece oturmayı çok seven ben artık gece olsun istemiyorum.Daha doğrusu uyumak istemiyorum...
Nasıl birşey mi bu?
Aylardır garip bir duygu içindeyim.Gece olupta başımı yastığa koyduğum an hep babam geliyor aklıma.Sanki ölecekmiş gibi.Bunu telaffuz etmek bile korkutuyor beni.Dile getiremiyorum.Babama bağlılığım annemden daha fazla.Öyle sevgimizi belli eden bir yapıda değiliz.Ama annemde bilir babama daha bir bağlı olduğumu.Yine de bu derece olduğunun kimse farkında değil.
Gece bazen oluyor ki babamın horlamasını dinliyorum oturup.O sesi duyduğumda biraz olsun içim rahatlıyor.
İçimde hep birşey olacakmış korkusuyla yatıyorum,her an kötü birşey olacakmış gibi.Sonrada ağlama krizi.Ancak halsiz düştüğümde uyuyorum sonunda.Bana kalsa hiç yatmam sabaha kadar ama gece annem yada babam uyandığında da "hala yatmadın mı sen" diye birde azar işitiyorum,tabii sabahta...
Bundan nasıl kurtulacağım ben.Çok kötü bir duygu
seni çok iyi anlıyorum...
ben bu duygu ile çok uzun zaman yaşadım,şimdi ki aklım olsa uzman destek alırdım..ben de gece yatağımdan kalkar uyandırmamak için odanın kapısından babamın üstündeki yorgan inip kalkıyor mu diye bakardım sürekli,benim babam kalp hastası olduğu için hep tedirgindim.öyle ki adam dışarı çıksın istemiyordum...
bu hep böyle oldu senelerce...sonra evlendim başka bir şehre yerleştim,evlendikten 6 ay sonra eşim bana haber vermeden başkası vefat etmiş gibi beni istanbul'a götürdü...
meğer babamı kaybetmişim....şuan 8 ay geçti,ve ben hayattan hiç tat alamıyorum....
çok düşünmeyin ve uzmandan destek alın derim ben...çağırdıkça gerçekleşiyor sanki...yada ben buna inanmaya başladım...
Son düzenleme:
- 21 Kasım 2010
- 2.712
- 1.152
- 373
Tedaviye henüz başlamadık.Kendini hazır hissettiğinde başlayacağız dedi,anlatmış olduğum bir olay üzerine konuşacağız buna bağlı olarak...
Bu konu hakkında daha hiç konuşmadık,ama anlatacağım bunuda...
İşte bundanda çok korkuyorum.Çünkü benim hislerim genelde doğru çıkar ve aklıma geldiği an başka şeyler düşünmeye başlıyorum,korkuyorum çünkü...
Bu da bir programda Tuğba Özay'ın konuşmasıyla kafama yer etti aslında.Tam bu yaşadığım duyguyu bir arkadaşıma anlatmaya çalışırken,konuşmalar dikkatimi çekti.Şu an tam olarak hatırlamıyorum ama hislerine güvendiğini ama bunun onu korkuttuğunu söylemişti.Hatta bir ölüm olayının gerçekleştiğinide söylemişti sanırım.O gün daha bir kötü oldum...
Öncelikle çok geçmiş olsun diyeyim.
Bundan 2 sene önce aşırı strese bağlı kalp çarpıntısı teşhisi koyulmuştu ve o zaman birkaç ay bir anti depresan kullanmıştım, ondan sonra da çok rahatsızlık yaşamadım bu konuda. Meğer bu rahatsızlığımın ayak sesleriymiş. Bir 5 ay önce falan gece yarısı olunca özellikle kalbimin oraya bir şey çöreklenirdi ve uyutmazdı kesinlikle. Derdim herhalde kötü bir şey olacak, deprem falan ya da birinin ölüm haberini alacağız. Uyumak için neler yapardım, temiz hava alırdım, dikkatimi dağıtmaya çalışırdım vs. ama yok oraya çöreklenen şey geçmezdi bir türlü. En sonunda yorgun düşer uyur kalırdım. Üstüne de ağlama krizleri vs. Teşhisi abim koydu diyebilirim, kendi de doktor çünkü ve gittiğimiz doktor da panik atak dedi ve hafif bir ilaç verdi, ondan sonra kontrole gittim ve o ilaca devam ettim ve çok şükür o dediğim şeylerin hiçbir kalmadı ama kendimi çok yorarsam ve aşırı strese girersem hemen kendini hissettiriyor, o yüzden uzak durmaya çalışıyorum böyle şeylerden.
Bütün bunları yaşadıklarını anlamlandırabilmene yardımcı olmak amacıyla anlattım, inşallah işe yarar. Muhtemelen bir tür anksiyete bozukluk yaşıyorsun, en kısa zamanda bir doktora gitmeni öneririm. Tekrar çok geçmiş olsun.
Bundan 2 sene önce aşırı strese bağlı kalp çarpıntısı teşhisi koyulmuştu ve o zaman birkaç ay bir anti depresan kullanmıştım, ondan sonra da çok rahatsızlık yaşamadım bu konuda. Meğer bu rahatsızlığımın ayak sesleriymiş. Bir 5 ay önce falan gece yarısı olunca özellikle kalbimin oraya bir şey çöreklenirdi ve uyutmazdı kesinlikle. Derdim herhalde kötü bir şey olacak, deprem falan ya da birinin ölüm haberini alacağız. Uyumak için neler yapardım, temiz hava alırdım, dikkatimi dağıtmaya çalışırdım vs. ama yok oraya çöreklenen şey geçmezdi bir türlü. En sonunda yorgun düşer uyur kalırdım. Üstüne de ağlama krizleri vs. Teşhisi abim koydu diyebilirim, kendi de doktor çünkü ve gittiğimiz doktor da panik atak dedi ve hafif bir ilaç verdi, ondan sonra kontrole gittim ve o ilaca devam ettim ve çok şükür o dediğim şeylerin hiçbir kalmadı ama kendimi çok yorarsam ve aşırı strese girersem hemen kendini hissettiriyor, o yüzden uzak durmaya çalışıyorum böyle şeylerden.
Bütün bunları yaşadıklarını anlamlandırabilmene yardımcı olmak amacıyla anlattım, inşallah işe yarar. Muhtemelen bir tür anksiyete bozukluk yaşıyorsun, en kısa zamanda bir doktora gitmeni öneririm. Tekrar çok geçmiş olsun.
Son düzenleme:
Arkadaşlar böyle bir sorun yaşayan hiç oldu mu bilmiyorum ama gece oturmayı çok seven ben artık gece olsun istemiyorum.Daha doğrusu uyumak istemiyorum...
Nasıl birşey mi bu?
Aylardır garip bir duygu içindeyim.Gece olupta başımı yastığa koyduğum an hep babam geliyor aklıma.Sanki ölecekmiş gibi.Bunu telaffuz etmek bile korkutuyor beni.Dile getiremiyorum.Babama bağlılığım annemden daha fazla.Öyle sevgimizi belli eden bir yapıda değiliz.Ama annemde bilir babama daha bir bağlı olduğumu.Yine de bu derece olduğunun kimse farkında değil.
Gece bazen oluyor ki babamın horlamasını dinliyorum oturup.O sesi duyduğumda biraz olsun içim rahatlıyor.
İçimde hep birşey olacakmış korkusuyla yatıyorum,her an kötü birşey olacakmış gibi.Sonrada ağlama krizi.Ancak halsiz düştüğümde uyuyorum sonunda.Bana kalsa hiç yatmam sabaha kadar ama gece annem yada babam uyandığında da "hala yatmadın mı sen" diye birde azar işitiyorum,tabii sabahta...
Bundan nasıl kurtulacağım ben.Çok kötü bir duygu
babamın nefes alıp verişini kontrol ederdim ben de 10 yaşlarındayken. gece odasının kapısına gider bakardım yaşıyor mu diye.
ama bende 1999 depreminden sonra ortaya çıkmıştı.
deprem bölgesinden uzak olmama rağmen o zaman çok korkmuştum.
her gece 3 te uyanıp babamları kontrol ediyordum.
son zamanlarda böyle travmatik bir durum yaşadın mı
bu aslında his değil...ben hastaydım o dönem...yani hastaymışım ama hep babamı çok sevdiğime bağladım durdum..
His olan şu:babamı kaybettiğimiz günün gecesi rüyasını gördüm ben sıçrayarak uyandım,kalp kriz geçirmeden önce de görmüştüm...ben hep babamla bağlarımızın çok kuvvetli olmasına bağladım bu tür önsezileri....
Son düzenleme:
- 4 Şubat 2009
- 3.972
- 943
- 363
- 21 Kasım 2010
- 2.712
- 1.152
- 373
Çok teşekkür ederim unlove.Aşırı stres ve heyecan bende de var,sosyal fobiyle alakalı olduğunu düşünüyorum ama bilmiyorum yine de...
Travmatik derken,öyle ciddi derecede aklımda kalacak birşey yaşamadığımı sanıyorum.İşte o kabus gördüğü gece çok korkmuştum,ama onun öncesindede ara ara düşünüyordum...
Genelde rüyalarımda hep babamın öldüğünü görürüm bende,seneler öncesinden beri.Ağlayarak uyanıyordum,horlamasını bekliyordum.Sonra da derler ya,ömrünü uzatmışsın diye bir rüya yorumu.Bunu düşünerek içimi rahatlatmaya çalışırım.
Zaten görüştüğüm bir doktorum var (Psikolog) Önce onunla konuşup,yönlendirmesini bekleyeceğim gerek duyarsa.Ki zaten bunu henüz bilmemesine rağmen sosyal fobi tedavisinde ilaç kullanacağız demişti...
- 3 Ekim 2010
- 11.499
- 3.815
- 448
Kulagımdan ameliyat olacagım canım
Disciye gidemeyen ben ameliyat oluyorum saka gibi
Herseyin bir ilki varmıs..
İnsallah eski saglıgına kavusursun lisedeyken de cok problemliydim ben kimseyle konusmaz bir kösede aglar dururdum sürekli karanlık odalara kapanır slow sarkılar dinlerdim. O zamanlar ölüm korkusu yoktu. Babamın yanında ilk calısmaya basladıgım da yavas yavas gelisti babam her odama girdigin de aklımdan farklı seyler gecmeye basladı gizli gizli aglamaya basladım ya babama birsey olursa diye.
16 yasındak erkek kardesimi ya yolda araba carparsa, ya kacırılırsa diye okula götürmeye basladım bir ara. Onun haberi yok tabi dısarı cıkmam lazm beraber cıkalım diyerek gizliyordum
Disciye gidemeyen ben ameliyat oluyorum saka gibi
Herseyin bir ilki varmıs..
İnsallah eski saglıgına kavusursun lisedeyken de cok problemliydim ben kimseyle konusmaz bir kösede aglar dururdum sürekli karanlık odalara kapanır slow sarkılar dinlerdim. O zamanlar ölüm korkusu yoktu. Babamın yanında ilk calısmaya basladıgım da yavas yavas gelisti babam her odama girdigin de aklımdan farklı seyler gecmeye basladı gizli gizli aglamaya basladım ya babama birsey olursa diye.
16 yasındak erkek kardesimi ya yolda araba carparsa, ya kacırılırsa diye okula götürmeye basladım bir ara. Onun haberi yok tabi dısarı cıkmam lazm beraber cıkalım diyerek gizliyordum
- 21 Kasım 2010
- 2.712
- 1.152
- 373
Kulagımdan ameliyat olacagım canım
Disciye gidemeyen ben ameliyat oluyorum saka gibi
Herseyin bir ilki varmıs..
İnsallah eski saglıgına kavusursun lisedeyken de cok problemliydim ben kimseyle konusmaz bir kösede aglar dururdum sürekli karanlık odalara kapanır slow sarkılar dinlerdim. O zamanlar ölüm korkusu yoktu. Babamın yanında ilk calısmaya basladıgım da yavas yavas gelisti babam her odama girdigin de aklımdan farklı seyler gecmeye basladı gizli gizli aglamaya basladım ya babama birsey olursa diye.
16 yasındak erkek kardesimi ya yolda araba carparsa, ya kacırılırsa diye okula götürmeye basladım bir ara. Onun haberi yok tabi dısarı cıkmam lazm beraber cıkalım diyerek gizliyordum
Çok geçmiş olsun...
Bende dişçiye gidemediğim halde lokal anesteziyle ilk kez ameliyat olmuştum.O zamanlarda şu an ki nişanlımla ayrıydık.İnşallah o masada kalırım dedim ama :))
Şu haberlerde de kaçırılma ve kaçma olaylarını gördükçe bende kardeşim için endişelenmiştim ama neden bilmiyorum babam herkesten baskın geliyor...
Bazen diyorum ki kalp krizi hakkında ilkyardım bilgileri edineyim.(Allah Korusun da
( ) Sabah olunca da cesaret edip bakamıyorum.Öyle birşey olmayacak diyorum kendi kendime.Bu konuyu açmadan öncede araştırayım bi dedim ama onada cesaret edip bakamadım...
