Canım sıkma canını yahu! Ben de eşimle her şeyi ortaklaşa yaptım, arkadaşların dediği gibi "azıcık aşım kaygısız başım" olsun istedim. Hem yarın öbür gün kimse başıma kakmasın ve kimseye yük olmayayım diye hem de zamanla, yaşayarak, evimiz bizimle şekillensin diye...
Her şeyin tam olsa mutluluğun eksik olsa? İnan bana istemezsin. Benim evim de çok sadedir, minimalist, sadece amacına hizmet eden eşyalar. Bir odam hala boş benim... Eşimle, keyifle döşemek istiyoruz. Bizim hobi odamız, kendimize özel alanımız olsun istiyoruz. Hala aksesuar bile alamadım ben evime, umurumda bile değil; güzel bir şey görürsem "heh işte bu buraya mükemmel olur" dersem alırım, almazsam kime ne?! Ayrıca o borçları evlendikten sonra öde öde iflahı kesilir insanın. Eşyanın kölesi olmasın kimse. Hem bir ton masraf hem de temizlik derdi...
Sen de böyle söyle, "yaşayarak burayı ev yapacağız, anılarımızla, zevklerimizle" de. Benim kayınvalidem "ay şuları eksik buları kalmasın" deyince annem: "Amaaan x hanım evlendikten sonra alırlar. Hem daha iyi, evi güzelleştirelim derken kavga etmeye fırsat bulamazlar" deyivermişti.
Boşver! Evine her yaptığın şeyin bir anısı olur, hem de yerine göre alırsın alacağını durumun oldukça. Her şeye çok şükür ama ben de evimde çok az zaman geçiriyorum diye üzülüyorum. Haftanın 6 günü çalışıp akşam 9 da eve gelmek... Sorsan o evin neresini görüyorsun diye... Çoğu zaman kapıdan girip doğru yatak odasına gidiyorum. Valla demek bir yatak bir dolap yetermiş diyorum kimi zaman.
Ah ah dert mi bunlar. Sıkmaya değer mi güzel gönlünü. Mutsuz olma bunları düşünerek. Densizlik edip neler neler derler. Eşinle keyifli vakit geçirerek "ev"i "yuva"ya dönüştürün, bir ömürlük anınız olsun

Bu eşyalarda "biz" varız diyebilin

gerisi tırıvırı!