Kesinlikle terapi almalisiniz.Herkese merhaba başlıktan da anlayabileceğiniz gibi derdim bu ve nasıl çözeceğimi bilmiyorum. Aslında her şey sahte. Her şey beynimizin bize sunduğu olaylar örgüsü duygularımız gerçek değil. Düşünce ve davranışlarımız bize ait değil. Gerçek olan şey ne ? Biz, ben aslında kimim ? sahte şeyleri istemiyorum. Belki de bu hayatı da...
Günlerim bu soruları sormakla geçiyor benim ve hiçbir şeye odaklanamıyorum. Hayatımı yaşayamıyorum diyebilirim. Felsefeye ve bilime ilgili olmanın lanetini yaşıyorum hayatımı yaşamak yerine.
Evet, bana bunlar sahte olsa bile o sahte mutluluğu, bana ait olmadığını bildiğim davranışlar, düşünceler hatta görünüşümle hayatımı dolu dolu yaşamam gerektiğini söyleyebilirsiniz. Bu konuşmayı kendi kafamda kaç kere yaptım son bir ayda hatırlamıyorum bile. Doğru olan tek şey de bu zaten başka çare yok çünkü fakat yapamıyorum.
Terapi almamı önerir misiniz ? sizler bu gerçeklerle bu hayatın saçmalıklarıyla nasıl baş ediyorsunuz ? Gelin konuşalım.
Elbette gösteririm. Terapi almayı düşünüyorum fakat terapist beni anlar mı bilmiyorum.Kesinlikle terapi almalisiniz.
Ikinci olarak caniniz kiymetli mi? Yani bir yeriniz kesilse ya da hasta olsaniz hemen iyilesmek icin caba gosterir misiniz?
Evet, dediğim gibi bunu bende kendime söylüyorum gerçek ve doğru olan bu fakat bu düşünceler her zaman aklımın bir köşesinde oluyor.Yaşayabileceğim bir hayatım varken tadını çıkarmaya çalışarak.
Her şey sahteyse de evimde oturup bunu düşünmem bir şeyi değiştirmeyecek. Sınırlı bir ömrüm var, ölümden sonra ne olacak şu anda bilme görme imkanım yok, o yüzden vaktimi olabildiğince mutlu geçirmeye çalışıyorum.
Bizi iyileştirmek için ordalar. Terapi aslında bazı şeyleri tek başımıza halledemediğimiz için alınır. En yakın zamanda git görüş :))Elbette gösteririm. Terapi almayı düşünüyorum fakat terapist beni anlar mı bilmiyorum.
Terapi almalısınız felsefe sadece düşünmek üzerine kurulur düşünmek felsefedir cevap bulmak değil siz cevap bulmaya çalışıyorsunuz descartes farabi freud hepsi kendince cevap bulmuş ama bu kesin demiyorlar kendilerince buldukları cevabın böyle olduğunu söylüyorlar çünkü olay düşünmek ama siz cevap bulmak kısmına çok takılmışsınız bi kere bu başka bir takıntı cevabı bulsanız cevabın kesinliğine inanmakta felsefenin kalbine ters felsefe eşittir şüphedir ama çok fazla şüphe insanı delirtir bence siz psikolog vs bulurken felsefeye ilginiz var mı diye özellikle sorun veya bi kaç felsefeciyle konuşup sonra terapi alınHerkese merhaba başlıktan da anlayabileceğiniz gibi derdim bu ve nasıl çözeceğimi bilmiyorum. Aslında her şey sahte. Her şey beynimizin bize sunduğu olaylar örgüsü duygularımız gerçek değil. Düşünce ve davranışlarımız bize ait değil. Gerçek olan şey ne ? Biz, ben aslında kimim ? sahte şeyleri istemiyorum. Belki de bu hayatı da...
Günlerim bu soruları sormakla geçiyor benim ve hiçbir şeye odaklanamıyorum. Hayatımı yaşayamıyorum diyebilirim. Felsefeye ve bilime ilgili olmanın lanetini yaşıyorum hayatımı yaşamak yerine.
Evet, bana bunlar sahte olsa bile o sahte mutluluğu, bana ait olmadığını bildiğim davranışlar, düşünceler hatta görünüşümle hayatımı dolu dolu yaşamam gerektiğini söyleyebilirsiniz. Bu konuşmayı kendi kafamda kaç kere yaptım son bir ayda hatırlamıyorum bile. Doğru olan tek şey de bu zaten başka çare yok çünkü fakat yapamıyorum.
Terapi almamı önerir misiniz ? sizler bu gerçeklerle bu hayatın saçmalıklarıyla nasıl baş ediyorsunuz ? Gelin konuşalım.
Felsefeye ekstra ilgili olan bir terapist daha mı farklı yaklaşır duruma. Yani biraz zor olabilir öyle bir terapist bulmam. Aslında benim sorunum felsefenin yanında gerçekten bilimsel olarak kanıtlanmış bir durum. Bu nedenle iş biraz daha ciddiye biniyor diyebilirim.Terapi almalısınız felsefe sadece düşünmek üzerine kurulur düşünmek felsefedir cevap bulmak değil siz cevap bulmaya çalışıyorsunuz descartes farabi freud hepsi kendince cevap bulmuş ama bu kesin demiyorlar kendilerince buldukları cevabın böyle olduğunu söylüyorlar çünkü olay düşünmek ama siz cevap bulmak kısmına çok takılmışsınız bi kere bu başka bir takıntı cevabı bulsanız cevabın kesinliğine inanmakta felsefenin kalbine ters felsefe eşittir şüphedir ama çok fazla şüphe insanı delirtir bence siz psikolog vs bulurken felsefeye ilginiz var mı diye özellikle sorun veya bi kaç felsefeciyle konuşup sonra terapi alın
Haklısınız teşekkürler.Bizi iyileştirmek için ordalar. Terapi aslında bazı şeyleri tek başımıza halledemediğimiz için alınır. En yakın zamanda git görüş :))
Bu tamamen takıntı ile ilgili bu konuda sizi anlayabilecek bir psikologun ilgi alanlarınıza ve takıntılarınıza karşı bilgili olup size bunun üzerine tedavi uygulaması gerekir bence bilemiyorum tabi ön görüşmede bunu söyleyebilirsinizFelsefeye ekstra ilgili olan bir terapist daha mı farklı yaklaşır duruma. Yani biraz zor olabilir öyle bir terapist bulmam. Aslında benim sorunum felsefenin yanında gerçekten bilimsel olarak kanıtlanmış bir durum. Bu nedenle iş biraz daha ciddiye biniyor diyebilirim.
Peki deneyeceğim. Teşekkür ederim.Bu tamamen takıntı ile ilgili bu konuda sizi anlayabilecek bir psikologun ilgi alanlarınıza ve takıntılarınıza karşı bilgili olup size bunun üzerine tedavi uygulaması gerekir bence bilemiyorum tabi ön görüşmede bunu söyleyebilirsiniz
Kaldıramayacağınız konuların üstüne çok gitmişsiniz,sen kimsin,ben kimim,biz kimiz vs felsefenin konusu değil,varoluşsal bir karmaşa ve cevabını kitaplarda bulamazsınız,duru bir görü lazım doğru yerden sormaya başlamanız ve bunları düşünerek bir mantığa sığdırmanız lazım,yanlış sorular doğru cevaplara götürmez,en başından başlayın daha yavaş daha sakin olun,mesela herşeyin sahte olduğu kanısına nereden vardınız,bunu size hissettiren ne?kendi hayatınızdaki boşluklar eksikliklermi yoksa etrafınızdaki sahte insanlarmı,eğer öyleyse bunu genelleyemezsiniz,sizin hayatınızdaki sahtelikler bütün hayatların öyle olduğu anlamına gelmez,bireysel bakarsanız sorduğunuz hiçbir sorunun cevabını net alamazsınız,duygu ve düşünceleriniz size ait,herşey gerçek ve biz onu yaşıyoruz ve doğru olan tek başınıza atlatamayacağınız bir psikolojide sıkışmış olmanız,bu düşünceler susmaz sorgulamak bitmez ama bir psikolojik destek alarak doğru soruları sormayı öğrenebilirsiniz,sizi yönlendirecek bir destek şart.Herkese merhaba başlıktan da anlayabileceğiniz gibi derdim bu ve nasıl çözeceğimi bilmiyorum. Aslında her şey sahte. Her şey beynimizin bize sunduğu olaylar örgüsü duygularımız gerçek değil. Düşünce ve davranışlarımız bize ait değil. Gerçek olan şey ne ? Biz, ben aslında kimim ? sahte şeyleri istemiyorum. Belki de bu hayatı da...
Günlerim bu soruları sormakla geçiyor benim ve hiçbir şeye odaklanamıyorum. Hayatımı yaşayamıyorum diyebilirim. Felsefeye ve bilime ilgili olmanın lanetini yaşıyorum hayatımı yaşamak yerine.
Evet, bana bunlar sahte olsa bile o sahte mutluluğu, bana ait olmadığını bildiğim davranışlar, düşünceler hatta görünüşümle hayatımı dolu dolu yaşamam gerektiğini söyleyebilirsiniz. Bu konuşmayı kendi kafamda kaç kere yaptım son bir ayda hatırlamıyorum bile. Doğru olan tek şey de bu zaten başka çare yok çünkü fakat yapamıyorum.
Terapi almamı önerir misiniz ? sizler bu gerçeklerle bu hayatın saçmalıklarıyla nasıl baş ediyorsunuz ? Gelin konuşalım.
Hayır simülasyonda olduğumuzu düşünmüyorum. Her şeyin sahte olduğunu düşünme sebebim öyle olması. En basitinden yaşadığımız duygular beynimizin salgıladığı hormonlar sayesinde hissettiğimiz şeyler. Dış görünüşümüz kendimize ait değil anne, baba ve önceki atalarımızdan oluşuyor. Düşünce ve davranışlarımız genellikle çevremizde gördüğümüz ya da kendimizi yakın hissettiğimiz kişilerin davranışlarını benimseriz. Öyleki davranışlar genetik de olabilir. Gördüğümüz dünya yine beynimizin bize sunduğu ile sınırlı.Simülasyonda oluşumuz/olma ihtimali veya gözlemci etkisi gibi konular mı sahteliği pekiştiriyor?
Neden herşeyin sahte olduğunu düşünüyorsunuz?
Bazı noktalarına katılıyorum. Biz algılayamasak bile bir şeyler gerçekten vardır zaten. neyse bu konulara daha fazla girmek istemiyorum. Çünkü panik atağım tetikleniyor. Hatta önceki cümleleri yazarken neredeyse panik atak geçiriyordum. böyle derin konular hakkında konuşmayı severdim fakat artık beni rahatsız ediyor.Ben katılmıyorum her şeyin sahte olduğuna, her şey olduğu gibi, sadece gerçeklik algısı algılayana göre değişiyor. En basitinden örnek vereyim, piramide tepeden bakarsanız tek bir noktadır, yandan bakarsanız üçgendir ama 3 boyutlu bakarsanız piramittir. Ne taraftan baktığınız piramidin piramit olduğu gerçeğini değiştirme, sadece elinizdeki piramide değişik açılardan bakarak onun gerçekliğini kavrarsınız. Olaylar da aynı şekilde, olayı algılama şeklimiz beynimizin yettiği kadardır, 8 yaşındaki çocukla 40lık insanın olayları algılama biçimleri farklıdır. Bu olayın sahte ya da simülasyon olduğu anlamına gelmez, aksine insan beyninin gelişebildiği, değişebildiği, kapasitesinin artabildiği anlamına gelir, o kadar. İnsan değişken bir varlık, insanın doğası bu. Hep aynı yerde dursaydık zaten o şekilde yaşamanın da bir tadı olmazdı, 80 yılın 80ini de aynı insan olarak geçirmek istemezdim şahsen.
Bazı noktalarına katılıyorum. Biz algılayamasak bile bir şeyler gerçekten vardır zaten. neyse bu konulara daha fazla girmek istemiyorum. Çünkü panik atağım tetikleniyor. Hatta önceki cümleleri yazarken neredeyse panik atak geçiriyordum. böyle derin konular hakkında konuşmayı severdim fakat artık beni rahatsız ediyor.
Karşımda felsefeye yeni başlamış bir ergen gördüm tavsiyem her şeyle başa çıkmaya çalışmayın hayat sürekli bir şeylerle başa çıkman gereken bir ring değilHerkese merhaba başlıktan da anlayabileceğiniz gibi derdim bu ve nasıl çözeceğimi bilmiyorum. Aslında her şey sahte. Her şey beynimizin bize sunduğu olaylar örgüsü duygularımız gerçek değil. Düşünce ve davranışlarımız bize ait değil. Gerçek olan şey ne ? Biz, ben aslında kimim ? sahte şeyleri istemiyorum. Belki de bu hayatı da...
Günlerim bu soruları sormakla geçiyor benim ve hiçbir şeye odaklanamıyorum. Hayatımı yaşayamıyorum diyebilirim. Felsefeye ve bilime ilgili olmanın lanetini yaşıyorum hayatımı yaşamak yerine.
Evet, bana bunlar sahte olsa bile o sahte mutluluğu, bana ait olmadığını bildiğim davranışlar, düşünceler hatta görünüşümle hayatımı dolu dolu yaşamam gerektiğini söyleyebilirsiniz. Bu konuşmayı kendi kafamda kaç kere yaptım son bir ayda hatırlamıyorum bile. Doğru olan tek şey de bu zaten başka çare yok çünkü fakat yapamıyorum.
Terapi almamı önerir misiniz ? sizler bu gerçeklerle bu hayatın saçmalıklarıyla nasıl baş ediyorsunuz ? Gelin konuşalım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?