Geçen konu hakkinda eşime bosanmak istedigimi soyledim. Şok oldu. Kitlendi kaldi. Ben yapamiyorum artik dedim. Ciddiydim. Sonrasinda bebek doğana kadar beklemeye karar verdim. Kumar konusunu kapattiğini umut ederek. Artik dusunme yetimi kaybettim. Yaprak gibi savruluyorum arkadaşlar. Evlenmeden önce kendimi bilen, dengeli biriydim. Şimdiyse sadece uyumak istiyorum. Bir seyler yemek bile istemiyor canim. Kayinvalideme gittik. Bana mi sorup evlendin diye bir tok lsf soyledi. Sanki evlenme desem evlenmicektin felan diye. Eşime, benim yanimda... Evimize zaten gelmiyolar. Hergun gelmelerinden bikmistim. Simdi gelmeyiz diyip duruyolar. Çok beklermisiz gelmelerini... Bosansak mutlu olacak k.valide. bunu acikca anladim. Esim de anladi. Akil alacak kimsem yok. Esimi seviyorum. Ama oyle kotu bi ailede yetismis ki... Gorucu usulu evlendik. Ama bunlarla kimle samimi olmuyor. Kendi iclerindeler. O yuzden uzaktan hep iyi gorunmusler. Ailecek tanisiyorduk zaten cok uzun yillardir. Ama simdi herkes ne kadar patavatsiz olduklarini gordukce, sevmedi kimse. Bana Allah sabir versin diyip duruyorlar. Ama ben hangi biri icin sabir isteyecegimi bilmiyorum. Bunalima girdim. Kendimi kapatiyorum yavas yavas. Bugun stresten bayginlik gecirdim. Esimi cok seviyorum. O da beni seviyor. Ama onunla nasil yuruyor bilmiyorum. Her sey cok karmaşık bir hal aldi. Bildiginiz savruluyorum.