- 4 Mayıs 2018
- 880
- 493
- 33
- Konu Sahibi piramses1982
- #1
Bircok kez konu actigim icin artik "yine mi bu" diyorsunuz muhtemelen.
Olayim ilerleyememek....bildiginiz, yerimde sayiyorum....hatta geriliyorum....
Belirli bir zamana kadar cok basarili gecen ogrencilik hayatim, cok basarisiz bir sekilde devam etti. Ustune, evde kalma korkusunun da etkisiyle, hic calismayan bir adama asik olarak evlendim, o kadar ama o kadar ilgili ve sevgi doluydu ki, kor kutuk asik oldum. Ayrica, ortak hobilerimiz sayesinde de mukemmel vakit geciriyordik. beni ceken yani onunla yurtdisina tasinacak olmamdi.
Cok basarisiz gecen doktora ogrenimim sonrasinda (aslinda universite ortamini cok cok seviyorum ancak doktora yapmaya kafam basmadi) , tam 2 yil issiz gezerek en sonunda dusuk bir maasa ise girebildim, is hayatini da cok sevdigimi soyleyemem. Her sabah kalkip ayni ofise git, ayni kisilerle benzer seyler yap....monotonluk da bana gore degil....
Kalktik yurtdisina tasindik, hayallerimi susleyen yere....dogru duzgun is tecrubem de yok, diyelim ise girdim, e burda monoton olmayacak mi sanki?
Ve ben tum bunlarla bogusurken, millet aldi basini yurudu gitti....ben ise oyle yaprak gibi savruluyorum....
Yillarca beni okutan ailemin emegine de yazik.
Ne istedigini bilemeyen, doktora desen beceremeyen, is hayati desen monoton bu deyip bunalan, ordan oraya savrulup giden, sadece gunumu gecirmek icin yasayan birine donustum.
Benimle mezun olan arkadaslarim, cok iyi firmalarin gerek yurtici gerek yurtdisi yonetici pozisyonlarindalar, ben ise en alt pozisyondan bile yaptigim basvurulara red cevabi alan biriyim. Hadi basvurum kabul oldu, iyi de ben yine monotonluktan bunalima giricem!
Yas oldu 36. Bu yasima kadar sadece 2 yillik is tecrubem var, geri kalaninda okul + issizlikle gecen zavalli yillar.
Tamam diyorum, o zaman sevebilecegin bir is bul, e iyi de onun da ne oldugunu bilmiyorum ki.
Hayatta nerde yanlis yaptim hala bulamiyorum...
Olayim ilerleyememek....bildiginiz, yerimde sayiyorum....hatta geriliyorum....
Belirli bir zamana kadar cok basarili gecen ogrencilik hayatim, cok basarisiz bir sekilde devam etti. Ustune, evde kalma korkusunun da etkisiyle, hic calismayan bir adama asik olarak evlendim, o kadar ama o kadar ilgili ve sevgi doluydu ki, kor kutuk asik oldum. Ayrica, ortak hobilerimiz sayesinde de mukemmel vakit geciriyordik. beni ceken yani onunla yurtdisina tasinacak olmamdi.
Cok basarisiz gecen doktora ogrenimim sonrasinda (aslinda universite ortamini cok cok seviyorum ancak doktora yapmaya kafam basmadi) , tam 2 yil issiz gezerek en sonunda dusuk bir maasa ise girebildim, is hayatini da cok sevdigimi soyleyemem. Her sabah kalkip ayni ofise git, ayni kisilerle benzer seyler yap....monotonluk da bana gore degil....
Kalktik yurtdisina tasindik, hayallerimi susleyen yere....dogru duzgun is tecrubem de yok, diyelim ise girdim, e burda monoton olmayacak mi sanki?
Ve ben tum bunlarla bogusurken, millet aldi basini yurudu gitti....ben ise oyle yaprak gibi savruluyorum....
Yillarca beni okutan ailemin emegine de yazik.
Ne istedigini bilemeyen, doktora desen beceremeyen, is hayati desen monoton bu deyip bunalan, ordan oraya savrulup giden, sadece gunumu gecirmek icin yasayan birine donustum.
Benimle mezun olan arkadaslarim, cok iyi firmalarin gerek yurtici gerek yurtdisi yonetici pozisyonlarindalar, ben ise en alt pozisyondan bile yaptigim basvurulara red cevabi alan biriyim. Hadi basvurum kabul oldu, iyi de ben yine monotonluktan bunalima giricem!
Yas oldu 36. Bu yasima kadar sadece 2 yillik is tecrubem var, geri kalaninda okul + issizlikle gecen zavalli yillar.
Tamam diyorum, o zaman sevebilecegin bir is bul, e iyi de onun da ne oldugunu bilmiyorum ki.
Hayatta nerde yanlis yaptim hala bulamiyorum...
