Herkes ilerliyor ben ise sadece duruyorum hatta geriliyorum

Ablacım bence siz bir sebat edin. Kariyer = emek, çaba. İşe girdim beğenmedim çıktım diyorsunuz. Eee kalmazsanız nasıl müdür olucaksınız? PhDye başladım bitirmedim diyorsunuz iyi hoş şimdi tekrar başlayınca ne değişecek?

Bakın size şunu net yazayım:

- Hayat yurtiçi yurtdışı fark etmez ücretli çalışanlar için aynı işten eve gelip yemek yiyip oturuyorsun bu.
- Yurtdışındayım diye mucize beklemeyin
- PhD yaptım diye kapınıza işler sıralanacak sanmayın. Ya da insanlar vaaav doktor oldu diye tapınacak sanmayın
- Size 10 kez iş bulup para kazanın yazdık zaten kocanızdan hayır gelmez 5 para etmez bir tip
- Seçtiğiniz hayatı yaşıyorsunuz. Kimi kariyeri, kimi evliliği seçiyor siz de evliliği seçmişsiniz. Herkes seçimlerini yaşar, aynı anda her şeye sahip olamazsınız. Yurtdışında yaşayayım PhDm de olsun işim de olsun o da olsun bu da olsun olmuyor hayat öyle değil. Aşırı derecede şımarık ve gerçeklerden uzaksınız. Her şeye aynı anda sahip olamazsınız bunu kabullenin. Sevdiğiyle evlenmek için başka bir şehirde daha az cazip bir işi kabul edip taşınan arkadaşım oldu ama 1 gün vahlanmadı çünkü özel hayatını işinin önüne koydu hayatı da işi de o şekilde ilerledi. Başka bir arkadaşım kariyeri öne koyup evlenmeyi 35+ya erteledi. Eeee her seçimin bir sonucu var, getirisi de var, götürüsü de var. Siz yaptığınız seçimleri yaşıyorsunuz şimdi derdiniz nedir anlamadım ki? Kendinize mi kızgınsınız?
 
Katılıyorum ben de konu sahibinin bir önceki konusunu hatırlıyorum. Keşke bir anda Doktor ünvanı inse havadan bana, sadece etiket için istiyorum bilimsel bir amacım yok demişti.
Ben de doktora yapan ve tüm zorluğunu sonuna kadar yaşayan bir insan olarak şok olmuştum. Sadece ismimin önüne Dr. ünvanı gelsin diye çekilecek çile değil bu süreç.

Konu sahibi bence sizin motivasyon biçimleriniz yanlış. Doktora yapmayı 'Doktor!' ünvanlı desinler, evlenmeyi 'Evli, evde kalmadı desinler', yurtdışında yaşamayı 'Avrupada yaşıyor desinler' diye istiyorsunuz. Hep üçüncü şahısların ne düşündüğünden bahsediyorsunuz ve onlardan etkileniyorsunuz, asıl önemli olan kendinizin ne istediği ama siz başkalarına mükemmel olarak gözükme odaklı yaşıyorsunuz ve bu konfor alanınız olmuş ondan çıktığınızı hissettiğiniz anda kendinizi kaybediyorsunuz.

Ben size daha önce de yazmıştım ben de yurtdışında yaşıyor ve online terapi görüyorum. Para biriminden dolayı sizin için çok cüzzi bir ücrete denk gelir neden 6 ay bekliyorsunuz ki?
Maalesef online terapiyi karsilayacak gucum yok
 
Ablacım bence siz bir sebat edin. Kariyer = emek, çaba. İşe girdim beğenmedim çıktım diyorsunuz. Eee kalmazsanız nasıl müdür olucaksınız? PhDye başladım bitirmedim diyorsunuz iyi hoş şimdi tekrar başlayınca ne değişecek?

Bakın size şunu net yazayım:

- Hayat yurtiçi yurtdışı fark etmez ücretli çalışanlar için aynı işten eve gelip yemek yiyip oturuyorsun bu.
- Yurtdışındayım diye mucize beklemeyin
- PhD yaptım diye kapınıza işler sıralanacak sanmayın. Ya da insanlar vaaav doktor oldu diye tapınacak sanmayın
- Size 10 kez iş bulup para kazanın yazdık zaten kocanızdan hayır gelmez 5 para etmez bir tip
- Seçtiğiniz hayatı yaşıyorsunuz. Kimi kariyeri, kimi evliliği seçiyor siz de evliliği seçmişsiniz. Herkes seçimlerini yaşar, aynı anda her şeye sahip olamazsınız. Yurtdışında yaşayayım PhDm de olsun işim de olsun o da olsun bu da olsun olmuyor hayat öyle değil. Aşırı derecede şımarık ve gerçeklerden uzaksınız. Her şeye aynı anda sahip olamazsınız bunu kabullenin. Sevdiğiyle evlenmek için başka bir şehirde daha az cazip bir işi kabul edip taşınan arkadaşım oldu ama 1 gün vahlanmadı çünkü özel hayatını işinin önüne koydu hayatı da işi de o şekilde ilerledi.

Ve de 36 yaşında yahu :olamaz:
 
takmayın artık bu kadar ya. geçmişe değil geleceğe bakın. bundan sonra yapabileceklerinize odaklanın. ha yapamıyor musunuz hayallerinizi gerçekleştirecek gücünüz yok mu. salın gitsin. siz de başarılı olmayıverin.
 
takmayın artık bu kadar ya. geçmişe değil geleceğe bakın. bundan sonra yapabileceklerinize odaklanın. ha yapamıyor musunuz hayallerinizi gerçekleştirecek gücünüz yok mu. salın gitsin. siz de başarılı olmayıverin.

Katılıyorum mutlu olan herkes başarılı ya da süper kariyerli mi ki?
 
Doktorada 2.yilimdan sonra konu ve hoca degistirmek zorunda kaldim cunku ilk konum kabul edilmedi, ve cok istedigim bir alandi. Sonrasinda bari doktoraya girdim devam edeyim diye devam ettim ama kafam basmadi....calistim ama teori uretemedim sadece teknisyen gibi calistim, doktora calismasi icin yeterli uretim olmadi, sonunda pes ettim

Danışman hocanız hiç mi ilgilenmedi, tez izlemelerinizde diğer hocalarınız hiç mi yönlendirmedi sizi bu yolla mezun olamazsın diye? Acaba iş hayatından kaçmak için doktora yapmak isteyenlerden misiniz? Çünkü hem yapamadım diyorsunuz hem illa tekrar devam edeyim diyorsunuz, hem kariyer istiyorsunuz hem monotonluk bana göre değil diyorsunuz ben sizi gerçekten anlayamıyorum.

Seçimlerinizin arkasında durmanız gerekmiyor mu? Her seçim bir kayıptan doğuyor zaten. Bir şey seçer bir şeyi kaybedersiniz. Hayat hiçbirimiz için aynı dinamikte ilerlemiyor. Bir seçim yapıp, onunla mutlu olmaya çalışıp, olmadıysak alternatif yollar arayarak, hayatımıza devam ediyoruz. Kimsenin hayatı sizden farklı değil yani.
 
Her üniversite mezunu olan çalışacak diye birşey yok
Her çalışan en üst kademeye yükselecek diye birşey yok
Sadece hayatınız doktora yada iş hayatı üzerine kurulu olmasın bence.

Bir bebek size iyi gelecektir.
 
Her üniversite mezunu olan çalışacak diye birşey yok
Her çalışan en üst kademeye yükselecek diye birşey yok
Sadece hayatınız doktora yada iş hayatı üzerine kurulu olmasın bence.

Bir bebek size iyi gelecektir.

Yani konu sahibesi sosyal yardımla geçiniyor, kocası adam gibi çalışmıyor nerdeyse 50 yaşında...iyi bir fikir değil bence.
 
Her üniversite mezunu olan çalışacak diye birşey yok
Her çalışan en üst kademeye yükselecek diye birşey yok
Sadece hayatınız doktora yada iş hayatı üzerine kurulu olmasın bence.

Bir bebek size iyi gelecektir.

Bence çok kötü bir fikir :(
Kocası 50 ye yakın çalışmayan bir tıp .
Hanim abla doktora mi yapsammmmmm
Himmmmm yoksa Tr ye mi donseeemmmm
Hımmmm olmadi burda mi takilsam diyen bir kişilik
 
Danışman hocanız hiç mi ilgilenmedi, tez izlemelerinizde diğer hocalarınız hiç mi yönlendirmedi sizi bu yolla mezun olamazsın diye? Acaba iş hayatından kaçmak için doktora yapmak isteyenlerden misiniz? Çünkü hem yapamadım diyorsunuz hem illa tekrar devam edeyim diyorsunuz, hem kariyer istiyorsunuz hem monotonluk bana göre değil diyorsunuz ben sizi gerçekten anlayamıyorum.

Seçimlerinizin arkasında durmanız gerekmiyor mu? Her seçim bir kayıptan doğuyor zaten. Bir şey seçer bir şeyi kaybedersiniz. Hayat hiçbirimiz için aynı dinamikte ilerlemiyor. Bir seçim yapıp, onunla mutlu olmaya çalışıp, olmadıysak alternatif yollar arayarak, hayatımıza devam ediyoruz. Kimsenin hayatı sizden farklı değil yani.
Is basvurularimdan red gelince, bir hocam "doktora yapsana, falanca universitede bursku doktora var" dedi. Universite ortamini da cok sevdigim icin basvurdum kabul aldim. Turkiyenin sayili universitelerimden biriydi, kisaca yine "etiket" olayi cazip geldi. Su universitede dr ogrencisiyim deyince epey havali geliyordu kulaga. Dedigim gibi ilk sectigim konuyu sevdim ancak tez onerim kabul gormedi ve hoca degistirmek zorunda kaldim. 2.tez hocam da kesinlikle cok cok iyiydi, cok yardim etti ancak ben yeni teori uretme becerisine sahip olmadigim icin dugum oldum, birakin tezi, makale yazabilecek kadar calisma bile cikaramadim. Hocamla bosuna kurek cektigim kanaatine varip is hayatina gectim.
Ama dedigim gibi, ben is hayatina da uygun degilim ki!
Eee, o zaman ben neyim? Ne yapmaliyim? Turkiyedeyken ozel ders vermeyi cok seviyordum, monotonluktan uzsk oldugu icin. E simdi almancam olmadigi icin ders de veremiyorum.
Kisaca ben,
- universite ortamini cok seviyorum ve laboratuarda olmayi da seviyorum ama yok doktoraya gecmisye kafa basmadi
- acaba gecmisylten ders cikararak trkrardan kabul olmus oldugum doktorama donuo denesem mi?
- avrupada yasiyor etiketine feci takigim
- o tembel esimden ayri kalma, yalnizlik hissiyati da beni yiyip bitiriyor
Secim yapiyorum sonra oisman oluyorum....boyle de bir girdaptayim..
 
Bence çok kötü bir fikir :KK43:
Kocası 50 ye yakın çalışmayan bir tıp .
Hanim abla doktora mi yapsammmmmm
Himmmmm yoksa Tr ye mi donseeemmmm
Hımmmm olmadi burda mi takilsam diyen bir kişilik
Evet maalesef boyleyim.
Isin harip tarafi hala saf bir sekilse esimin "su projem var yapicam" soylemlerine umit bagliyorum, belki gercekten yapar diye...
 
Ya çalışırken mutlu olacağınız iş bulun, yada çalışmayın. Ama bu kadar kötümser olmayın pozitif bakın bence hayata, sizin monoton dediğiniz işi bulamayanlar var. Çok duygusal konuştum :KK14:
 
Is basvurularimdan red gelince, bir hocam "doktora yapsana, falanca universitede bursku doktora var" dedi. Universite ortamini da cok sevdigim icin basvurdum kabul aldim. Turkiyenin sayili universitelerimden biriydi, kisaca yine "etiket" olayi cazip geldi. Su universitede dr ogrencisiyim deyince epey havali geliyordu kulaga. Dedigim gibi ilk sectigim konuyu sevdim ancak tez onerim kabul gormedi ve hoca degistirmek zorunda kaldim. 2.tez hocam da kesinlikle cok cok iyiydi, cok yardim etti ancak ben yeni teori uretme becerisine sahip olmadigim icin dugum oldum, birakin tezi, makale yazabilecek kadar calisma bile cikaramadim. Hocamla bosuna kurek cektigim kanaatine varip is hayatina gectim.
Ama dedigim gibi, ben is hayatina da uygun degilim ki!
Eee, o zaman ben neyim? Ne yapmaliyim? Turkiyedeyken ozel ders vermeyi cok seviyordum, monotonluktan uzsk oldugu icin. E simdi almancam olmadigi icin ders de veremiyorum.
Kisaca ben,
- universite ortamini cok seviyorum ve laboratuarda olmayi da seviyorum ama yok doktoraya gecmisye kafa basmadi
- acaba gecmisylten ders cikararak trkrardan kabul olmus oldugum doktorama donuo denesem mi?
- avrupada yasiyor etiketine feci takigim
- o tembel esimden ayri kalma, yalnizlik hissiyati da beni yiyip bitiriyor
Secim yapiyorum sonra oisman oluyorum....boyle de bir girdaptayim..

Ben size ustuste yaziyorum cunku nedense psikolojik problemlerinizi atlatirsaniz akli basinda bir kadin oldugunuzu dusunuyorum.

Hem psikiyatrist hem terapiste gitmeyi denediniz mi? Doktora gecmisi olan biri olarak bazen beyindeki kimyasallarin yeterince salgilanmadigini ve bunun icin ilac destegine ihtiyacin sart oldugunu bilirsiniz, ilaclara karsi onyarginiz yoktur diye dusunmek istiyorum.

Ilac + terapi uzun vadede sizin bakis acinizi degistirmeye yeter saniyorum ki.
 
Ben size ustuste yaziyorum cunku nedense psikolojik problemlerinizi atlatirsaniz akli basinda bir kadin oldugunuzu dusunuyorum.

Hem psikiyatrist hem terapiste gitmeyi denediniz mi? Doktora gecmisi olan biri olarak bazen beyindeki kimyasallarin yeterince salgilanmadigini ve bunun icin ilac destegine ihtiyacin sart oldugunu bilirsiniz, ilaclara karsi onyarginiz yoktur diye dusunmek istiyorum.

Ilac + terapi uzun vadede sizin bakis acinizi degistirmeye yeter saniyorum ki.
Bosanma surecimde istanbuldaydim, psikiyatriste gittim, bir dunya ilac yuttum, ama hic faydasi olmadi. Baristik berline geldim, yeni psikiyatrist yeni ilaclar....durum yime ayni
 
Son düzenleme:
Ablacım bence siz bir sebat edin. Kariyer = emek, çaba. İşe girdim beğenmedim çıktım diyorsunuz. Eee kalmazsanız nasıl müdür olucaksınız? PhDye başladım bitirmedim diyorsunuz iyi hoş şimdi tekrar başlayınca ne değişecek?

Bakın size şunu net yazayım:

- Hayat yurtiçi yurtdışı fark etmez ücretli çalışanlar için aynı işten eve gelip yemek yiyip oturuyorsun bu.
- Yurtdışındayım diye mucize beklemeyin
- PhD yaptım diye kapınıza işler sıralanacak sanmayın. Ya da insanlar vaaav doktor oldu diye tapınacak sanmayın
- Size 10 kez iş bulup para kazanın yazdık zaten kocanızdan hayır gelmez 5 para etmez bir tip
- Seçtiğiniz hayatı yaşıyorsunuz. Kimi kariyeri, kimi evliliği seçiyor siz de evliliği seçmişsiniz. Herkes seçimlerini yaşar, aynı anda her şeye sahip olamazsınız. Yurtdışında yaşayayım PhDm de olsun işim de olsun o da olsun bu da olsun olmuyor hayat öyle değil. Aşırı derecede şımarık ve gerçeklerden uzaksınız. Her şeye aynı anda sahip olamazsınız bunu kabullenin. Sevdiğiyle evlenmek için başka bir şehirde daha az cazip bir işi kabul edip taşınan arkadaşım oldu ama 1 gün vahlanmadı çünkü özel hayatını işinin önüne koydu hayatı da işi de o şekilde ilerledi. Başka bir arkadaşım kariyeri öne koyup evlenmeyi 35+ya erteledi. Eeee her seçimin bir sonucu var, getirisi de var, götürüsü de var. Siz yaptığınız seçimleri yaşıyorsunuz şimdi derdiniz nedir anlamadım ki? Kendinize mi kızgınsınız?
Kendime, o ilk girdigim doktorayi bitiremedigim icin cok ama cok kizginim. Girebilmenin gercekten cok zor oldugu oyle bir universite nasil bitirilemez??? Gerci stanforda girip birakan da var....
 
Yüksek lisans diplomasına sahipsiniz bilmem farkında mısınız? Benim yuksek lisansa kafam basmıyor bırakmaktan korkuyorum. Ayrıca hayallerimi yaşıyorsunuz ben de yurtdışında yaşamak istiyorum. Yaşadığınız hayat bir başkasının hayali, neden bu kadar karamsarsınız? 36 yaş nedir ki insanlar 60 yaşında hayalini yapıyor hukuk vs okuyor
 
Back
X