- 19 Şubat 2007
- 8.459
- 9.530
- 723
- Konu Sahibi birumutturyasamak
- #41
bir an kendim yazdım sandım
her aklıma geldikçe pişmanlık,üzüntü vs vs
her aklıma geldikçe pişmanlık,üzüntü vs vs

Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Aynı durumdayız benim ailemde bana beş kuruş harcamadı bana hep pinti oldular biriktirip ev aldilar sürekli.okulun ögretmenin en kötüsündeydim onla bile ilgilenmediler.sevgi ilgi egitim gezdirme yedirme hiçbirini yapmadilar dogru düzgün beslemediler bile.bende hergün şanssız olanlardan oldugumu düşünür dururum.şimdi kızıma herseyi yapmaya calisiyorum en iyi şeyleri yemesi ve özel okulu içinİstediğiniz gibi algilayabilirsinjz yazdıklarımı. .
Sadece sizin de ara ara böyle düşündüğünüz oluyor mu merak ettim..
Annem ve babam ikisi de calisan olmasına rağmen maalesef ben pek fazla bişey olamadım. Hayatları boyunca para biriktirip ev alıp durdular. Şu an 5 tane evleri var..
O parayi bizim eğitimimız için asla harcamadilar. . Annem hic ilgilenmedi benimle.. hep hor gordu azarladi.. Üniversite sınavında tum ozel universitelerin hukuk fakuktesine yetiyordu puanim.. istedim durumumuz da gayet vardi.. yazdirmadilar.. ozel universiteleri ve orada okuyanlari kotuleyip durdular.. bana puanı yakın cogu arkadasim ozel universotelerin guzel bolumleroni bitirdi gayet iyi yerlerdeler su an... bense bi memurluğa atandm yıllardır güneyDoğu da çakıldım kaldım çıkamıyorum. .. neyse en yakın örnek Teyzemin kızı. .
Onlar kızlarina hep çok özendiler ilgilendiler.. kız özel bir üniversitenin iyi bir bölümünü bitirdi yurtdışına gitti geldi.. şimdi çok iyi bir uni de yüksek lisans yapacakmis.. kimse onu zorlamadi memur ol kurtulalim senden diye. . Herkes korudu kolladi sevdi onu.. benimde en ufak.hatam yıllar boyunca başıma kakildi durdu..
Artık buna inanıyorum herkes şanslı doğmuyor...Çevre ilgi inanilmaz fark ediyor.. kızım için ise gidiyorum.şu. an..
İlerde ona en güzel imkanları sunabilmek için. .
Yinede benden daha şanslisin memur olmuşsun.ben memur olmak için can atardım atanamadımİstediğiniz gibi algilayabilirsinjz yazdıklarımı. .
Sadece sizin de ara ara böyle düşündüğünüz oluyor mu merak ettim..
Annem ve babam ikisi de calisan olmasına rağmen maalesef ben pek fazla bişey olamadım. Hayatları boyunca para biriktirip ev alıp durdular. Şu an 5 tane evleri var..
O parayi bizim eğitimimız için asla harcamadilar. . Annem hic ilgilenmedi benimle.. hep hor gordu azarladi.. Üniversite sınavında tum ozel universitelerin hukuk fakuktesine yetiyordu puanim.. istedim durumumuz da gayet vardi.. yazdirmadilar.. ozel universiteleri ve orada okuyanlari kotuleyip durdular.. bana puanı yakın cogu arkadasim ozel universotelerin guzel bolumleroni bitirdi gayet iyi yerlerdeler su an... bense bi memurluğa atandm yıllardır güneyDoğu da çakıldım kaldım çıkamıyorum. .. neyse en yakın örnek Teyzemin kızı. .
Onlar kızlarina hep çok özendiler ilgilendiler.. kız özel bir üniversitenin iyi bir bölümünü bitirdi yurtdışına gitti geldi.. şimdi çok iyi bir uni de yüksek lisans yapacakmis.. kimse onu zorlamadi memur ol kurtulalim senden diye. . Herkes korudu kolladi sevdi onu.. benimde en ufak.hatam yıllar boyunca başıma kakildi durdu..
Artık buna inanıyorum herkes şanslı doğmuyor...Çevre ilgi inanilmaz fark ediyor.. kızım için ise gidiyorum.şu. an..
İlerde ona en güzel imkanları sunabilmek için. .
Farkındaysanız kendime de şanslı dedim..boşta kalan üniversite mezunlarini asgari ücretli 200 iş için binlerce başvuru yapan insana göre şanslıyız..sadece bunu hatirlattim konu sahibine..kolay olmamış yaşadıklarınız ama konu sahibine ‘şanslı’ demekte bence yersiz. burda derdini paylaşmış ve şanssız olduğunu/hissettiğini söylüyo.
Oy anamnezimKuzum benim çocukluğum "bu gece tok yatarmiyim" i düşünerek geçti.Basimizi sokacak bir evimiz olmadığı gibi ailem kirayı da odeyemedigi için kamyon tepesinde taşınır dururduk...bakkaldan çikolata alabilmek için sokaklarda çivi topladım gunlerce ..götürüp hurdaciya sattım öyle bir hayat işte.Birgun ilkokulda sinif arkadaşim evimize geldi.Yemekte bayatlamis ekmekleri yağda kavurmus annem ..onu koydu çayla...çok utandım..adaşım farketti mahcuplugumu ;"keşke annem sağ olsaydı da hergun kuru ekmek yeseydik " dediginde birlikte agladik.Sonrasi 14 yaşında başlayan iş hayatı (yazları bilbigin cocuk isciydim) .Oyle başarılı bir öğrenci de değildim.Zar zor geçtim sınıfları.Tek başarım üniversite sinavindaydi diyebilirim..başka şansınin olmadığını bilmenin depari sanirim.Devlet üniversitesinde 2.ogretim hukuk tutacak puanla bölümume girdim.Mezun olduğum an çalışmam gerekiyordu .Oyle de oldu zaten.Su anda devlet memuruyum.Hayatimda herseye tirnaklarimla kazıyarak sahip oldum.Ve her zaman kendimi cok cok sansli adlettim.Belki senin yaptığın işi sevmemenden böyle karamsar bir bakış açin var,belki kötü bir gün geçiriyorsun bilemiyorum....sadece "başka türlüsü de mümkündü " yu düşünürken gözünün önüne hep daha iyi şartlarda yaşayan insanlar gelmesin.Bu memlekette ailesi donum donum araziye sahipken okumasina gerek yok denilip 16 yaşında evlendirilen kızlar da var.