- 20 Temmuz 2014
- 2.031
- 2.473
- 133
- Konu Sahibi Papatya129
- #1
Bu huyumu hiç sevmiyorum ama maalesef böyleyim. İnsanların en ufak bi yanlışında defterden silme eğilimim var. Bu nedenle bazı dönemler çevrem çok kalabalıkken bazı dönemler yapayalnız kalıyorum. Ve bu huyum yüzünden insanların senelerce arkadaş kaldığını görünce benim neden çevremde hep 1-2 yıllık insanlar var diye üzülüyorum. Çünkü bir kazık yediğimde hemen uzaklaşıyorum o ortamdan, yeni bir ortama giriyorum. Ama bu boomerang gibi tekrarliyor. Kazik. Yeni ortam. Kazik. Yeni ortam.
Mesela bir kız arkadaşım var. Biz tanışalı 4 seneyi geçti. Fakat bu kız bi ara sevgili yapmıştı kendine. Ben dahil herkesle iletişimini kesti. Sevgilisine odak bir şekilde yaşadı bir yil boyunca. Ne zamanki ayrildilar aglaya aglaya omzuma koştu. Çok irite olmuştum fakat kabul ettim hatasını da yüzüne çok kez vurarak. Haklisin deyip ozur diledi benden. En son arkasından demedigini birakmadigi biriyle acayip samimi oldugunu gordum ve ikiyuzlulugune sasirdim. Dedim ki e bu bana da aynisini yapiyor olabilir. Yine yuzune soyledim çat çat. Bir de suratimdan tum duygularim anlasilir benim. Bozulunca mezar tasina doner. Baya belli ettim bu durumu. Yine alttan aldı. Bu arkadaş bu olaydan sonra bana 2 ay yazmadi, aramadi,sormadi. Ben iki kere yazdim soguk davrandi ben de eeehh senle mi ugrasicam yallah arabistana moduna girdigimden direkt yazmayi biraktim. 2 ay sonra hiçbir şey olmamış gibi bitanemm canimm napiyosun diye döndü. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyorum çünkü liseli gibi trip atan, tavir alan taraf olmaktan bıktım ki yaptiklarini yuzune vurdugumda hicbir sey degismiyor zaten. Size sadece bu arkadasi anlattim ancak Bu durumu bir cok kisiyle daha yasadim, o yuzden artik canimi sıkıyor, ben de istiyorum cevremde 10 yillik gercek dostluklar olsun. Acaba ben mi sebepleri abartiyorum? Aslinda sinirlenecek kizacak bir durum yok mu, alttan mi almaliyim? İnsanlar mi fazla sahte ben mi müsamahakar değilim?
Mesela bir kız arkadaşım var. Biz tanışalı 4 seneyi geçti. Fakat bu kız bi ara sevgili yapmıştı kendine. Ben dahil herkesle iletişimini kesti. Sevgilisine odak bir şekilde yaşadı bir yil boyunca. Ne zamanki ayrildilar aglaya aglaya omzuma koştu. Çok irite olmuştum fakat kabul ettim hatasını da yüzüne çok kez vurarak. Haklisin deyip ozur diledi benden. En son arkasından demedigini birakmadigi biriyle acayip samimi oldugunu gordum ve ikiyuzlulugune sasirdim. Dedim ki e bu bana da aynisini yapiyor olabilir. Yine yuzune soyledim çat çat. Bir de suratimdan tum duygularim anlasilir benim. Bozulunca mezar tasina doner. Baya belli ettim bu durumu. Yine alttan aldı. Bu arkadaş bu olaydan sonra bana 2 ay yazmadi, aramadi,sormadi. Ben iki kere yazdim soguk davrandi ben de eeehh senle mi ugrasicam yallah arabistana moduna girdigimden direkt yazmayi biraktim. 2 ay sonra hiçbir şey olmamış gibi bitanemm canimm napiyosun diye döndü. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyorum çünkü liseli gibi trip atan, tavir alan taraf olmaktan bıktım ki yaptiklarini yuzune vurdugumda hicbir sey degismiyor zaten. Size sadece bu arkadasi anlattim ancak Bu durumu bir cok kisiyle daha yasadim, o yuzden artik canimi sıkıyor, ben de istiyorum cevremde 10 yillik gercek dostluklar olsun. Acaba ben mi sebepleri abartiyorum? Aslinda sinirlenecek kizacak bir durum yok mu, alttan mi almaliyim? İnsanlar mi fazla sahte ben mi müsamahakar değilim?
