Herkese iyi akşamlar
Canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Şu an 27 yaşındayım üniversiteden mezun olalı birkaç sene geçti. Sürekli geçmişi düşünüp keşke birilerine şans verseydim diye üzülüyorum. Önceden mağazada bile beğenen ilgilenenler olurdu. Ben hiç umursamazdım. Hatta okulda çok denk kişiler vardı aslında ama nedense hiç düşünmüyordum. Şimdi karşıma hiçkimse çıkmıyor beğenilmiyorum ya da.
Ben namaz kılan dinine bağlı biriyim. Aradığım kriterdeki erkekler erken evleniyorlar onu farkettim.
Hala ailemle yaşamak bana zulüm gibi geliyor. Yani kendime ait bir düzenim olsun istiyorum. Mesleğim işim gücüm var ama artık yalnızlık çok zor geliyor.
Geçmişe takılı kaldım. Keşke şans verseydim diye kafamda kurup duruyorum. Bana söylerlerdi ama dinlemezdim. Ömür boyu böyle devam edecek gibi hissediyorum. Eskiden bu tür konulara karşı heyecanım vardı ama şimdi sadece zorunluluk gibi bakıyorum.
Beni yadırgamayın lütfen. Dertleşmek istiyorum. Dua ediyorum senelerdir hiçbir şey olmuyor. Umudumu kaybettim bu konuda. Geç kalmışlık hissi var. Benim durumumda olup sonradan mutlu olanlarınız oldu mu?
Ya da kafaya takmamak için ne yapabilirim
Canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Şu an 27 yaşındayım üniversiteden mezun olalı birkaç sene geçti. Sürekli geçmişi düşünüp keşke birilerine şans verseydim diye üzülüyorum. Önceden mağazada bile beğenen ilgilenenler olurdu. Ben hiç umursamazdım. Hatta okulda çok denk kişiler vardı aslında ama nedense hiç düşünmüyordum. Şimdi karşıma hiçkimse çıkmıyor beğenilmiyorum ya da.
Ben namaz kılan dinine bağlı biriyim. Aradığım kriterdeki erkekler erken evleniyorlar onu farkettim.
Hala ailemle yaşamak bana zulüm gibi geliyor. Yani kendime ait bir düzenim olsun istiyorum. Mesleğim işim gücüm var ama artık yalnızlık çok zor geliyor.
Geçmişe takılı kaldım. Keşke şans verseydim diye kafamda kurup duruyorum. Bana söylerlerdi ama dinlemezdim. Ömür boyu böyle devam edecek gibi hissediyorum. Eskiden bu tür konulara karşı heyecanım vardı ama şimdi sadece zorunluluk gibi bakıyorum.
Beni yadırgamayın lütfen. Dertleşmek istiyorum. Dua ediyorum senelerdir hiçbir şey olmuyor. Umudumu kaybettim bu konuda. Geç kalmışlık hissi var. Benim durumumda olup sonradan mutlu olanlarınız oldu mu?
Ya da kafaya takmamak için ne yapabilirim
Madem samimileştik söyleyeyim, eşinle olan aşkını da çok beğenirim, şimdi bir de bebişli olmuşsunuz.
Yine de hazir değilken sahip olmak istemiyorum. Bu ona da haksızlık, büyük bencillik olur.
