Herkesi,herşeyi affetmek istiyorum

..................................

Canım onları annen baban olarak değilde ebeveyinlikten bağımsız birer yetişkin olarak görmelisin.Sorunları seninle değil birbirleri ve hayatla.bu şekilde düşünmelisin.Ben yaşadıklarımı bu şekilde atlattım.Çocukluk ve ergenlik zamanlardarımdaki ailem kaynaklı buhranlarımı atlatamıyacam diye çok korkuyordum.Ama aşagı yukarı 20 yaşımdan sonra onları benden bağımsız birer yetişkin olarak görmeye başldığımda olayların aslında kendi içinde ve hayat dahilde tutarlı olduklarını farkettim...Hayat bu insanın ne yaşayacagı belli olmuyor.Ve hatta şunu diyebilirim ki bir süre sonra kendin için değil onlar için üzülmeye başlıyorsun.Sonuçta sen daha yolun başındasın allah izin verirse önünde uzun bir ömrün var.Ama ailen kaç yaşına gelmiş ve kötü tercihler sonucu kötü bir hayat yaşamışlar.Ben annnemle babamın boşa gecen ömürleri için daha cok üzülüyorum.

çok teşekkürler.çok haklısınız geçmişi olduğu gibi kabul ediyorum ve yaşadıklarımı birer şans olarak görmeye çalışıyorum bana öğrettikleri için fakat bıraktığı izler biraz acı veriyor.dua ediyorum bundan sonraki hayatım daha iyi olsun diye başka da birşey yapamıyoruz zaten.tekrar teşekkürler

Herkes aynı şartlarda dünyaya gelmediği gibi aynı şartlardada yaşamıyor annesiz ve babasız büyümek bir çocuk için çok büyük bir travma bunu yaşayan bilir ....ama şunuda unutma artık çocuk değilsin ve yaşananları kabul edip kendine bir yön çizmelisin bak baban evlenmiş annen evlenmiş fakat yürümemiş velhasıl sende artık önüne bak..........aşk mesala herşey zamanında yaşayınca güzel insan bu yaşlarda aşkı yaşamazsa 40 ında yaşayacağın aşk olmayacak anlatabildimmi herşeyi zamanında yaşa çocukluğun istediğin gibi geçmemiş olabilir olsun gençliğini istedigin gibi yaşa bence doğru olanda bu yazdıklarımı bir düşün sana neşeli ve eglenceli bir hayat diliyorum