- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 546
Uzun yıllar antidepresan içtim. Ama baktım ne kaygım gecti ne sorunlar çözüldü ben bedenime ilaç yükledim hep. Sadece tek yararı uyusturması idi böylece tahammül ettim bir sekilde snaırım sinirlenmezdim. İlacı bırakalı 3 ay oldu. Artık ilaç filan da içmek istmeiyorum bitkisel seyler içiyorum. Yalnızım . Ailem var ama yok gibi kendimi hiç hzuurlu hissetmiyorum onlarla. O kadar sıkıldım ki hareketlerinden yıllarca tahammül ettiğim seylerden suan ilaç baskılaması da olmadıgından patlamalar yasıyorum. Öfke nöbetleri geciriyorum. Kızkardesimle önceden de kavga ederdik gerizekalı gibi kelimeler kullanırdı es gecebiliridm lakin artık gecemiyorum kavga edersek neden bana böyle davrandı diye hayatı kendime zehir ediyorum.. 2 haftadr mide agrılaır krampları. Hyaattan ve insanlardan nefret ediyorum. Herkes kötü geliyor bana herkes. İş yerimde bilerek patron gözüne girmeye calısan birini görüyorum mesela tüm modum düşüyor patronumun ayrımcılıgından değer vermeyişinden. Hayat o kadar karanlık geliyor ki gözüme cırpınıyorum yinede. İyi olmaya calısıyorum sanki böyle durmaksızın 3 saat ağlasam biraz hafiflicem ama yok ağlayamıyorum da. Beynimin içi düşün düşün üzüntüden ölecek gibi. Sinir ve stres im gitmiyor ne yapacgaımı bilmiyorum :/ Çok uzaklara gitmek istiyorum hiç tanımadığım güzel insanların oldugu bir yere . Sanki kalbim ancak öyle huzur bulacak gibi. Sinir stresten geceleri bacaklarımda iğnelenme karıncalanma uyuşmalar oluyor artık. İlaç içmeyeceğim yani antidepresan belkide zarar verdim bedenime acısı cıkıyor bilmiyorum. İnternette İzzet Güllü diye bir psikolog var onu dinliyorum ilaca ve psikiyatriye meydan okuyan biri. Belki aranızda bilen vardır tek umudum o ..
