Herşey gerçekti ve beni gerçek olmak bitirdi!

Arkadaşım çok sıkıntı çekmişsin ve doktorun da dediği gibi sabrın kalmamış, kendini delirdim zannediyorsun seni çok iyi anlıyorum.
Karşında insan yok ki niye çırpınıyorsun, bak aynı şeyleri ben de yaşadım çok iyi bilirim şuanki hissiyatını.
Biranda bütün herşey aklına gelir, neden ben, neden bunları yaşıyorum diye düşünüyorsun,
aslında biliyor musun çok iyi niyetlisin o yüzden bu kadar zarar gördün ve kendine yakıştıramadın bu yaşadıklarını
o yüzden bu hırçınlığın.
Ama bu bir imtihan, herkesin farklı acıları var senin de çekeceğin sıkıntı buymuş.
Çok çok iyi niyetlerle, güzel düşüncelerle başladın ama karşında senin gibi insanlar olmadığı için değerin anlaşılamadı,
bu yüzden daha çok üzüldün bu kadar iyi niyetli olmasan bu kadar üzülmezdin.
O yüzden henüz yeni tanıştığımız insanlara kendimizden geçerek iyi olmak, hep fedakar olmak bir tek bize zarar verir,
iyilik yaparken dozunda davranmak gerek, tanımadığın bir insana eşinin ailesi diye fazla iyi olursan
onlardan aynısını göremeyince hayal kırıklığına uğruyorsun.
Aynı şeyleri belki inan daha ağırını ben yaşadım, bir tek eşim ailesine gitmek istemediğim zamanlar sesini çıkarmıyor yoksa o kadar sıkıntılar yaşadım ki.
İnsan değil onlar sen onlardan insanlık bekliyorsun ama hata ediyorsun karşında insan yok, inan hayvanlara bir kap su versen daha çok sevaba girersin.
Ben de hiçbir zaman hakkımı helal etmiyorum, öbür dünyada hesaplaşıcaz.
 
Bak bir örnek vereyim, bazen diyorum eşim o insanların içinden nasıl çıkmış bunlar 6 kardeş ve anneleri var, hepsi aynı belki eşim de öyle ama ben sevdiğim için farketmiyorum bilmiyorum. Aslında böyle bir aileden çıktığı için eşimi boşasam haksız sayılmam.
Bu şehre ilk geldiğimde yeni nişanlanmıştım ve ev falan tutmaya vakit olmadı onlarda kaldım birkaç ay ama maaş kartım eşimdeydi benim maaşımdan ailesinin kirasını öderdi, istediği gibi harcardı itiraz etmedim çünkü sonuçta ben de o ailenin bir parçasıydım destek olmalıydım.
2 tane ablası 1 kızkardeşi var eşimin, alışverişe giderdik onların aldığı şeylerin parasını öderdim, dışarda yemek yerdik ben öderdim.
Şehir dışına göreve gittim 1 aya yakın kaldım, dönerken oranın fıstığı ve balı meşhur bol bol aldım, annesi ordan battaniye istedi aldım, yani söylemesi ayıp ama elim boş gelmedim, ertesi gün arife ramazan bayramının 1. günü benim memleketime gidicez.
3 saatlik yoldan geldim, dışarda kalmak falan yordu beni, akşam da geç yattık zaten onların huyu geç yatmak.
Sabah kalktım baktım herkes yatıyor, su içip tekrar yattım, kalktığımda üzerimdeki battaniye alınmış elektrik süpürgesinin sesi geliyor, temizlik yapıyorlar,
bu kadar uyuduğum ve yardım etmediğim için de suratlarını asmışlar, konuşmuyorlar.
Ki ben bir aydır yokum evi ben kirletmemişim, ertesi gün de memlekete gidiyoruz yine yokum yani.
Yalan yok ben de yardım etmedim, eşim geldi başladı bağırmaya onlar bir haftadır temizlik yapıyorlar neden yardım etmiyorsun diye,
ben de çalıştım 1 haftadır dedim, çalışıyorsan kendine çalışıyorsun dedi.
Kızkardeşi sonra benle konuşuyor, diyor ki görgü kurallarına göre biri bir iş yaparken yardım edilir.
Ki bu insan 6 ay ankarada benim yanımda kaldı, harçlığına kadar ben verdim.
Bir insan nasıl nankör olur göstergesi eşimin ailesi.
 
ben daha nişanlıyken böyle şeyler oluyo ben ne yapayım dersinizz.....

gidiyorum hoşgeldin demiyolar ablası sokakta görmezden geliyo falan ?

ayrıl canım nişanlıyken yaşadığın haksızlıkları görmezden gelmemek lazım.. sonra insan çok pişman oluyor ama evlenmiş oluyor. evlenip boşanmaktansa nişanlıyken ayrıl birşey kaybetmezsin üzülme.

Bak bir örnek vereyim, bazen diyorum eşim o insanların içinden nasıl çıkmış bunlar 6 kardeş ve anneleri var, hepsi aynı belki eşim de öyle ama ben sevdiğim için farketmiyorum bilmiyorum. Aslında böyle bir aileden çıktığı için eşimi boşasam haksız sayılmam.
Bu şehre ilk geldiğimde yeni nişanlanmıştım ve ev falan tutmaya vakit olmadı onlarda kaldım birkaç ay ama maaş kartım eşimdeydi benim maaşımdan ailesinin kirasını öderdi, istediği gibi harcardı itiraz etmedim çünkü sonuçta ben de o ailenin bir parçasıydım destek olmalıydım.
2 tane ablası 1 kızkardeşi var eşimin, alışverişe giderdik onların aldığı şeylerin parasını öderdim, dışarda yemek yerdik ben öderdim.
Şehir dışına göreve gittim 1 aya yakın kaldım, dönerken oranın fıstığı ve balı meşhur bol bol aldım, annesi ordan battaniye istedi aldım, yani söylemesi ayıp ama elim boş gelmedim, ertesi gün arife ramazan bayramının 1. günü benim memleketime gidicez.
3 saatlik yoldan geldim, dışarda kalmak falan yordu beni, akşam da geç yattık zaten onların huyu geç yatmak.
Sabah kalktım baktım herkes yatıyor, su içip tekrar yattım, kalktığımda üzerimdeki battaniye alınmış elektrik süpürgesinin sesi geliyor, temizlik yapıyorlar,
bu kadar uyuduğum ve yardım etmediğim için de suratlarını asmışlar, konuşmuyorlar.
Ki ben bir aydır yokum evi ben kirletmemişim, ertesi gün de memlekete gidiyoruz yine yokum yani.
Yalan yok ben de yardım etmedim, eşim geldi başladı bağırmaya onlar bir haftadır temizlik yapıyorlar neden yardım etmiyorsun diye,
ben de çalıştım 1 haftadır dedim, çalışıyorsan kendine çalışıyorsun dedi.
Kızkardeşi sonra benle konuşuyor, diyor ki görgü kurallarına göre biri bir iş yaparken yardım edilir.
Ki bu insan 6 ay ankarada benim yanımda kaldı, harçlığına kadar ben verdim.
Bir insan nasıl nankör olur göstergesi eşimin ailesi.


geçreknten şu zamanda iyilikten maraz doğuyor maalesefki. kötü insana ağzınla kuş tutsan neden kanadı beyaz değil der. o yüzden hiçbirşey yapmayacaksın en azından sonradan o kadar dokunmaz. senin konununu okumuştum zaten ve eşinin ailesine şok olmuştum. hep senden alıp sana en ufak bir yardımda bile bulunmayı çok görmüşler. hakkını haram etmekte de çok çok haklısın.



konu sahibi arkadaşım daha fazla kendini yıpratma.. yaşın ilerlemiş ve sen çocuk istiyorsun sanırım anladığım kadarıyla. o aileye ve adama tahammül etmenin tek sebebide bu.ama sen inançlı bir insansın 5 senedir çocuk olmamış ve belkide sizin için hayırlısı budur. o zamanda çocuğun var diye katlanacaktın. daha fazla üzme kendini, hayatına sahip çık artık.
 
arkadaşım edebi eser sunmuyorum ,içi param parça olmuş bir insanım,derdimi anlatıyorum,anlamasanda anlasanda allah razı olsun,anlamadıysan yorum yapma anlayış göster,üniversiteme kadar gitmişsin,yapmayın allah aşkına,romanım çıkınca onu gönderirim.
edebi eser sunuyorsun demedimki ama birazda anlasılır yazın kı ınsanlar karın agrısı cekmesın ne yazdıgınızı anlayacagım dıye.bana ne sızın unıversıtenızden romanınızdan canım burda ılk okul mezunu arkadaslarımızda var ama son derece akıcı ve duzgun yazıyorlar bu mazeret değilki.amacımıda yanlış anlamayın sadece okuyup birsey anlamadığı için yardımcı olamayan yorum yapamayanlar var cunku
 
Uzerinden cok zaman gecmis ama yorum yapmadan gecemiyecegim belki okursunuz; bu durum kotu enerji olabilir yani buyu, esinize buyu yapmis olabilirler


Ah kardeşim adamın uykudan gözü açılmıyorki karısı olduğunu görsün ,uykudan gözü açılınca başlıyor hemen annemlere gidelim demeye,dedim ya zurnanın son deliği bile ben değilim!Lafa gelince ben seni çok seviyorum derdi.Ben çocuğumu görmeden bir gün bile yatamam dedi evlendiğimizde,bizimkilerde 2,5 saatlik uzaktalar bayramdan bayrama sabah gidip öğleden sonra dönüyoruz,evlendiğimizden beri bir telefon edip hatır sorduramadım.Eve gidemediğimizden çocuk yapma vakti bulamadık bak,yada oğlu uykudan kalkmadığından
 
canim ben de arkadasa katiliyorum... afedersin ya esin karaktersiz ya da kotu enerji buyu her neyse bunlari yapanlari allah islah etsin... oku canim biliyorsan bol bol dua et... yapicak bisey yok... insallah duzelir...
 
Yani bu kadar olur, okudukca annemin yasadiklarini goruyorum, annem bosanmadi, cok zorladi devam etti, babamin tepkileri aynen boyleydi, anlamak cok zor... onlar da anlamiyorlar, yetistirilme midir nedir altinda yatan bilmiyorum. ama cok sagliksiz durumlar. anneme cok uzuldum hep.. gecnligi bunlari cekmekle gecmis, yirmi bes yil kadar sonra sabir tasi cinnet derecesinde catliyor, sizin gibi doktora gidiyor, elimden bir kaza cikacak durdurun beni diye.. yillarin birikmisligini puskuruyor bir gun, ve o gunden beride gorusmuyor artik, ne kadar uzak o kadar huzur var. olan cocuklara oluyor. biz arada kaliyoruz. ben tabiki annemden yanayim ama zamaninda cok arada kaldim neticede digerleri de ailen oluyor ve gorusmek mecburiyetinde kaliyorsun babanin hatirina en azindan. sonra ben de gorusmeyi kestim, cok sogudum sevmiyorum babamin ailesini, sadece cocuklugumu dusundukce o zaman ki goruntuleri seviyorum, ama o zaman cocukluk safligi var tabi, tanimiyorsun insanlari. oyle vicdan yokusunu kisiler ki.. iyi ki ahirette hesaplasma var diyorum. cok eski bir konu denk geldi okudum, merak ettim ne yaptiniz bosandiniz mi, bir care duzelme oldu mu? umarim daha iyisinizdir...



Herkese tek tek cevap vermek istiyorum aslında,hepinizin kıymetli cevapları için teşekkür ederim,allah yardımcın olsun, sana dua ediyoruz diyen bütün dillere allahta yardım etsin,arkadaşlarım öyle güzel anlatmışsınız ki fikirlerinizi, katılmamak içten değil ,'ALLAHIM BU SINAVINI SEVMEDİM,BAŞKA SINAV ALIYIM BEN' demek istemedim,sabır ve metanetle,bilgili ve görgülü halimle,ailemin verdiği terbiye ile çözerim sandım,bir gün bir şekilde anlaşalılacağım diye düşündüm,itikatle duaya devam ettim,giderim o zaman değip kapıya dikildiğimde;annesinin güle güle demesi(kayın validem cahil hadi ve bunu böyle söylerken açıklamasıda ; bizim adetimizde gidene kal demek yok ),kardeşinin koşarak gelip helallik istemesi öyle zoruma gitmiştiki,öyle çok ağladım ki,eşime nasıl olurda senin annen ve kardeşin bana böyle söylerler,hemde benim gibi birine( öylesine emek vermişti ki bu yürek kendini buna layık görmediğinden böyle diyorum),onlara kendimi sevdirmek için,onlara evlat ve abla olmak için kendimi parçaladım,iyiken hizmette kusur etmezken annam beni senin anan için doğurmuştu,kendi evladımız olsa böyle olmaz diyen anan ne çabuk kapıya dikildi,senin o adi kardeşin nasıl okumuş yazmış, dediğimde 60 gün boyunca eve gelip hiç konuşmayıp,yaptığımı yedi,ütülediğimi giydi,kıçını döndü koltukta yattı,konuştuğunda da bir tek şunu söyledi 'benim kardeşim ne demişse,annem ne demişse doğrusunu söylemiş,ben gidip kardeşime anneme birşey demem,senin için onların kalbini kırmam' yüzüme 60 gün söylenen bu laf beni 60 yıl yaşlandırdı arkadaşım,artık bu kadar direndiğimi gören eşim gidip kardeşini çağırdı oda dediki'sen özür dilenecek biri değilsin çünki ben sana özür dilenecek birşey yapmadım,bir müslan gibi gelip senden helallik aldım ne var bunda,abim istediği için senden özür diliyorum' bu laf bir öncekinden de ağır geldi,tabii ki ben eşime bir hissiyat duyarak evlendim(haziranda tanıştık,kasımda nişanladık)onun iyi ve müslüman bir insan olduğunu düşünüyordum,sabır ve metanetle bir gaflet uykusuna düşdüğünü ve bu durumdan onun değil ailesinin suçlu olduğunun fikri içindeydim,erkeklik taslıyor,ailesine bakın ben böyle bir erkeğim demek istiyor, diyordum aklınca,onu ısrarla sevmek için çaba harcıyordum niye demeyin kurban olayım,kariyer diye kendini parçalamış,başarılı olmuş,evlenemeye biraz geç kalmıştım ve ömür boyu sürsün diye seçtim onu,gerçekten sevmiştim onu,hayatta hiç çocuk fikrim olmamış sadece onunla evlendiğimde istedim bir çocuğum olsun,hayatın devamında onun olmadığı bir zamanda başka birşey yaşamak istemiyorum arkadaşlar,bunun benim ona olan sevgim aşkımla bir ilişkisi yok,sadece tükendim insanlara karşı,güvenim kalmadı,ömür boyu kimseyi tanımak istemiyorum artık,ben düpe düz kandırıldım,il konuyu açarken yazdıklarım,sırf örnek olsun yani ne kadar inatçı olduğu anlaşılsın diye yüz görümlüğü meselesini (madde umrumda değil manasıydı benim için asıl olan) yazdım ki insanlar; evliliğinin ilk gecesinde daha ben böyle biriyim tavrını anlamaları için,onunda beni sevdiğine öyle inanmıştım kş gerçekler gözüme girdi ama ben görmek ve anlamak istemedim çünki anlarsa hayatımda ilk defa BAŞARISIZ olacaktım,hayatta kendi ayaklarının üzerinde durmak için kendini yırtmış biriyim yine yaparım,yeterki kapıdan çıkıp gideyim,aklım fikrim hepsi yerinde(sabrım tükendi 1 haftadır elimde ne varsa kafasına fırlatmak,üstüne saldırmak,hakaret etmek,küfür etmek,özelliklede ailesine,dayanamayıp patlayıp yaptığım şeyler,korkmayın delirdim diye doktora gittim ,adam delirmemişsiniz sabrınız taşmış dedi) evet bencilce bir çocukta istedim,bunu bırakıp gittiğimde çocuk şansımıda tüketmiş olacağımdan (ben kendimi tanıyorum bir daha asla)onuda ısrarcı bekledim,çocukta zaten öyle isteğince olan birşey değil, onunda önünde öyle engeller varken anlatsam 'kızım sen harbi manyaksın' dersiniz ama bakın burdayım ve tek bir şeye sığınarak 'allahım ben senin sevmediğin şeyi yapmak istemiyorum,boşanmak kolay,sabırla direniyorum,bana güç kuvvet ver,eşim uyansın artık,' diyerek burdaydım ama yolun sonu çoktan geldi,bunları niye yazıyorum biliyormusunuz,hadi ben değim 2 siz değin 5 kere eşimi terke etme girişiminde bulundum,bir şekilde gerçekleşmedi,şimdi diyorum ya hakaretin biri bin para küfüründe,eşim bunların karşısında ne diyor biliyormusunuz' benim bazı hatalarım olabilir,aileminde hataları olabilir,ben senin beni terk etme girişiminden bunalıma girdim onu atlatamadım,aileme niye şimdi böyle küfür hakaret yağdırıyorsun,bana niye böyle saldırıyorsun,haksızsın diyor' 5 yıldır,o hiç uyanmadan uyurken karşısında oturup saatlerce uyandırmaya çalışan,konuşalım dediğimde kes değip kaçıp gideni bekleyen insan,ilişki kurmaya çalışan,ailesine karşı iyi olmaya çalışan,sayfalarca yazarak anlatmaya çalışan,ağlayarak anlatmaya çalışan,bağırarak anlatmaya çalışana,gülerek anlatmaya çalışan,tavır koyarak anlatmaya çalışan vs vs ben değilmişim de başkasıymış,ne zaman küfür hakaret,saldırı o zaman tırsıp ne ne ne oldu şimdi? diye uykusundan uyanan adama karşı suçluymuşum onun için yazıyorum arkadaşlar.Savunması ben seni dövdüm mü? sövdüm mü? açmı bıraktım? ailene saygısızlıkmı ettim?(ailemide bayramda bayrama 2 saat görüyor ya) ne istiyorsun sen benden? bir 10 yıl geçseydi de gıkını çıkarmasaydın diyor,ben değişmemişsem ve sen hala üzgünsen o zaman boşanma davası açardın ben şimdi bunları hazmedemem diyor.
 
Konu beni de cok üzdü =( acisini yuregimde hissettim.konu sahibi simdi ne yapiyor.. insallah iyidir. Cok üzüldüm gercekten =(
 
Back
X