Herşeye Çabuk aglamak...

_Pulim_

SabrınSonuSelamet...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
20 Ağustos 2014
253
140
103
Merhaba,
Herşeye çabuk aglayan biriyim güçsüzlükmüdür bu ?
Kızıncada,kırılıncada bazen sevinincede herşeyde hemen gözlerim doluyor aglıyorum.
İnsanların bunu yanlıs anlamasından korkuyorum kendimi acındırmak için falan yapıyorum sanmalarından ama tamamen istemsiz bişey ?
Bi çaresi varmıdır, daha güçlü durmanın bi yolu...
 
Ben. Gözyaşım her daim hazır ve nazırdır. Kızıma hamileliğinde bi başladı hala devam ediyor. Çok sabır göstermek ve her kötü olayda empati kurmak beni bu duruma getirdi bence. Güçsüzlük mü? Değil. Herkesn duyguyu dışa vurumu başkadır.
 
Ben de aynı öyleyim, kendimi bildim bileli. Olayları kafamda büyüttüğüm, söylemediğim şeylere kırılıp üzüldüğüm, özellikle yaptığım zannediliyor bazen. Halbuki durum öyle değil. Elde olmayan bir durum zaten ve gerçekten bazen nedenini söyleyemem bile, çünkü sadece o an bana hüzünlü gelmiştir.

Bazen bu durum canımı sıkıyor, beni güçsüz gösterdiği için. Ama bu güçsüzlük demek değil aslında.
 
Ben de ayni öyleyim Hemen ağlarım her şeye ağlarım evet insanın elinde olan bişey değil ama güçsüzlük de değil bence..
Yapı meselesi herhalde
 
Bende aynı öyleyim herseye aglayabiliyorum, geçen yıldı galiba personelin biri beni genel Müdürümüze şikayet edecekmiş kulağıma geldi, önce gidip ben konuşayım müdürle dedim. Adamın yanına gittim anlattım durumu beni şikayet edecekmış falan dedim ama nasıl ağlıyorum adamın karşısında anlatamam :) aynen şöyle bir durumdayım

"Müdür bey, m..... bey beni gelip size şikayet edecekmiş" adam bana mendil verdi o kadar ağladım ki (ben bile şaşırdım o kadar aglamama ama Tutamıyorum kendimi)tamam ben halledicem falan diye teselli veriyor adam bana
 
Bende eskiden öyleydim
Şimdi kolay kolay ağlayamıyorum
Sanırım yaş ilerlemesi büyük etken
 
Ben. Asla güçsüz biri degilim. Tek basima da dimdik dururum hayatta. Hatalar karsisinda da gaddarimdir ama o yas dokulecek. Nefret ediyorum. Engel olamiyorum. Çözümü de yok bence. Disardan güçsüzlük olarak görüldüğüne eminim o yuzden baslarda eşimin yaninda aglamaktan nefret ederdim ama simdi o da biliyor engel olamadigimi o yuzden koyveriyorum

Ama asil disaridan güçsüzlük olarak görülmesinden cok, bunu silah olarak kullanmaya calistigimizi düşünüyorlar bence. Aglayarak olayi kapatip kendimize merhamet ettirmeye çalışıyoruz gibi. Bu daha da kötü.
 
Bir insan duygusal olabilir ama herseye aglamasini normal bulmuyorum. Yanlis anlamayin sizi elestirmek icin soylemiyorum. Ama benim annemde boyle. Insan bi zamandan sonra artik birakin etrafini kendine verimli olamiyor. Bence destek almalisiniz. Annemle cok konustum, destek almasi icin ama istemiyor.
 
Ben de öyleyim hemen sesim çatallaşır lanet olası. Bir ara çok kötü bir dönemdeydim psikologa gittiğimde lafa giremeden "Ben... " dedim ve ardından ağlamaya başladım. "Ay çok pardon niye böyle oldu ki?" demeye çalıştım yine ağlayarak. Bütün her şeyi çocuklar gibi hıçkırarak, ağlayarak anlattım. Baktım psikologtan yüz buldum iyice saldım ağlarken nefes nefese kalıyordum adam mendil verip sakinleşmemi bekliyordu, sonra bir daha baştan hatırladıkça gülüyorum ya ama çok kötü bir durum


Bence güçsüzlük değil. Ben çok güçlü bir insan değilim duygusal anlamda ama bazen ağlamanın da cesaret gerektirdiğini düşünüyorum. Ağlamak zayıflık değil bence.

Ama ben benim için önemli olan birkaç insanla ufak bir tartışmaya bile girsem sesim çatallaşıyor ağlama moduna giriyorum bu huyumdam nefret ediyorum çünkü çok gereksiz.
 
Ben de öyleyim. Hemen ağlıyorum. Bir çözümü olduğunu zannetmiyorum.
 
psikolog bu durumun sebebi hakkında bir şey söyledi mi peki ? ben ilk seansta öyle olunca bi daha gidemedim çünkü
 
eskiden bende öyleydim şimdi geçti.
artık biriktirip patlama yaşıyorum olmadık zamanlarda.
oglumda sizin gibi su anda.
herşeye ağlıyor.mutlu olunca duygulaninca kizinca.
gözlerine bakıp seni seviyorum deyince
bende seni derken ağlar o kadar yani:)
su an bana acizlik olarak geliyor çünkü zamanında bende öyleydim şimdi kendimi daha güçlü hissediyorum.
doğru mu bilmiyorum ama bana verdiği hoş bu yönde oldu.
yengeç, balık , kova??
 
Ben de sizin gibiydim, şu an duygularımı kontrol etmeyi nispeten öğrendim diyebilirim..

Başıma gelen olaylardan sonra tabi...Bir nevi kabuk bağlıyorsunuz.
 
onraynmiyiz .!.:
psikolog bu durumun sebebi hakkında bir şey söyledi mi peki ? ben ilk seansta öyle olunca bi daha gidemedim çünkü
Genişletmek için tıkla...
Direkt ağlamamın sebebini konuşmadık aslında. Ben ağladıkça daha çok sıktım kendimi o da bu durumun normal olduğunu, kendimi rahat hissetmem gerektiğini, içimden ağlamak geliyorsa ağlamamı söyledi. Hatta ağlarken "Kusura bakmayın." falan dedim "Bu bir kusur değil gayet insani bir durum." demişti. Tabii derdimi anlatmaya başlar başlamaz ağlamamda daha önce hiçbir şekilde psikologa anlattiğım sıkıntılarımı başkasıyla paylaşmamamın etkisi vardı. Halı altına süpürdüğüm şeyleri paylaşınca beklenmedik bir şekilde ağlama krizine girdim. Ama yanından çıktığımda kuş gibi hafif hissetmiştim.

Bir sonraki gidişimde daha rahat ve sakindim.

Siz neden gitmediniz ağladığınız için tepkiyle mi karşılaştınız?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
AİLE EVİ
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
3K
sungunes
L
Kpss ev çocuk ?
Yorumlar
17
Görüntüleme
1K
irmaknehirgol
I
H
  • Kilitli
Evliliğim ne olacak çıkmazdayım sanki
Yorumlar
17
Görüntüleme
9K
Aystkaramelmahkiyato
A
S
Tek çare boşanmak mı?
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
13K
zemheri89
Z
S
Mutsuzluk
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
4K
electronica
E
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…