Ayynenn. Bende de oluyor o sarılma hissiTeşekkür ederim, çok acı şeyler yaşadım ama rabbim elimden tuttu , geçmişe hüzünlü gözlerle bakarım hep , hamdolsun eşim ve işim rabbimin lütfu oldu bana , bu mecrada kendim gibi hüzünlü kişileri görünce istemsiz gözlerim doluyor ve kendi zorluklarımı hatırlıyorum, bazen tam bu ekrandan kocaman sarılmak istiyorum o hüzünlü insanlara
Kk da bazı hayatları okuyup ağladığım olmuştur, hatta bir kere sırf bu yüzden hesabımı kapatmayı düşündümAyynenn. Bende de oluyor o sarılma hissi
ama yapamadım çünkü bağımlılık yapıyor..
Kk da bazı hayatları okuyup ağladığım olmuştur, hatta bir kere sırf bu yüzden hesabımı kapatmayı düşündüm
Evet yaa dimiAynen ben de umursamaz biri oldum, bazen öyle şeyler yaşıyorum ki ama kalkıp yine işe gidiyorum,çayımı kahvemi içiyorum, belki de alıştım artık Allah beni daha da şaşırtacak acılar yasatmasin ama yaşadıklarım da çok ağırdı, tam diyorum şükür toparladım başka birşey çıkıyor, insan çare de bulamayınca boş veriyor, nasıl olsa şu akacak yolunu bulacak diyorum
Çalışarak ve çok dua ederek devam ettim.
Ben de rastgele kadınlar kulübünde dolaşırken bir baktım ne kadar sorunlu hayatlar var, bazı paylaşımları gözümden yaşlar akıtarak okudum. Kendi toplumsal yapımızın gerçeğini farkettim. Bu forum kadınlara iyi geliyor. Kadınların konuşmaya, dertleşmeye, birlikte eğlenmeye ihtiyaçları var. Birkaç haftalık üyeyim, faydalandığım ve yeni öğrendiğim çok şey oldu. Hatta bazı arkadaşlarla tanışayım bile istiyorum. Ayrıca çok eğlenceli konular da var, bağımlılık geliştiriyor.Kk da bazı hayatları okuyup ağladığım olmuştur, hatta bir kere sırf bu yüzden hesabımı kapatmayı düşündüm
Her şey bitti diye düşündüğüm bir şey olmadı hayatımda ama biliyorum ki hala nefes alıyorsan ümit vardır. Bazen sıfırlamak, yeni bir başlangıca dönüşüyor. Hayat düz çizgi halinde devam etmiyor. Maneviyatınızı iyi tutun, "bu da geçer ya hu" deyin.
okuduğunuz kitapları benimle paylaşabilir misiniz? bende aynı şekilde yıkılıp kalktım, tekrar yıkıldım ve bu hayatımın farklı noktalarında oldu, tam toparlanıp ayağa kalktığımda başka bir alanda yıkıldım, artık umudum gücüm kalmadı gibi hissediyorum. hatta neden yaşıyorum yaşamak istemiyorum gibi düşünceler geliyor bazenEvet oldu. Hatta dibi görmüşken hadi bir gayret kalk ayağa dedikten sonra tekrar bir darbeyle yıkılıp, sonra tekrar toparlanıp tekrar yıkılıp, sonra yine aynı döngüyü tekrar tekrar yaşayıp herşeyi mücadeleyi bırakıp, pes edip sadece nesef alarak ( ki onu da vücut otom. Yapıyordu) yaşadığım uzun, bir dönem oldu. Sonra birgün okuduğum bazı kitapların da etkisiyle, hayatımda hiçbir şey iyi olmasa da mutlu olmayı seçiyorum dedikten sonra hayatımda herşey değişmeye başladı. Daha Sonra da anladım ki o çile yıllarının bir amacı, bir hediyesi varmış. Demem o ki hiç bir kötü dönem sonsuza dek sürmüyor. O an hiç bitmeyecek gibi gelse de hayır bitiyor allahın izniyle.
Ruhumu hiç tatmin etmeyen bir çok kişisel gelişim kitabı okuduktan sonra aykut oğut'un "evrenden torpilim var" ve "ayna" kitabını okudum. Baya yattı kafama olumlamalar falan. Denedim oluyodu falan derken kafam başka yönde karıştı. Eee dedim inançlarım, allah ve ondan dilemek , istemek o halde bunlat hayatın nerseinde diye sorgulamaya başladım. Sonra kur'anın mealini okumaya başladım. Ve aslında allahında benzer şeyleri aöylediğini gördüm. Sonra benim hayatımda ki pozitif olumlamalar, ona teslim olmak olarak şekillendi. Herkes belki farklı bir keşif yapabilir tabi o ayrı.
ben evlenmemiş olsamda benimde hayatımı karartan ilişkim oldu, aynı şekilde o kişiyi kanser hücresi diye tanımlıyordum
benimde 3 senelik ilişkim çok kötü bitti evlenecektik hep öyle diyordu ama hayatımı kararttı
Kalkmak gerekır ayağa .Hep ılerı bakmak gerekır .Allah bizimle .Sen başla bı yerden .O kadar çok dıbe vurdumki .Sonra hayatı sorguluyor insan
