aslında beklenti içine girmek birilerinden bişey beklemek gibi bi huyum yoktur benim dışarıdan çok güçlü görünürüm zaten herşeyi tek başıma halledebildiğim için bu duruma geliyorum ben nasıl olsa yapıyor diye pek sallanmıyorum açıkcası . ama eşime çok kırılıyorum çünkü her söylediğim şeyi iyi yada kötü her şekilde kötü anlıyor açıklamasını yapmamamda iin vermiyo maalesef. onnula oturup konuşamamak derdimi sıkınımı paylaşamak çok kötü bi duygu inanın bana sanki herkes kendi dünyasında yaşıyor ibizim evde çok yalnız hissediyorum kendimi..
arkadaşlar günaydın... uzun zamandır düşünüyorum aslında bu konuyu yazmak konusunda.. hamileyim altı aylık ama eşimin ailesi benimle hiç ilgilenmiyor aramıyo sormuyolar evlerimizde o kadar yakın aslında. belkide ben biraz abartıyorum duygularım çok yoğun zünük ama biraz iligilenilmek istiyorum en azından hakkım olduğunu düşünüyorum. diğer kızıda hamile ve küçük bi kanama geçindi onn yanına gidiyo ama iste bana kimse ne haldesin diyer yok. dün aksam bu konyu eşimle konuşmak istedim beni hiç aramıyolar sonuçta ende hamileyim bi işin varmı diye sorsnlar dedim sen dedi benim annem hakkında konuşuşyosun boş boşboş laf ediyosun dedi daha bi sürü bişeyler iste annesi hakkında kötü konuştğmum düşünüyo iste ne bileyim bi türlü bu konuyu aşamadık iyi yada kötü ailesi hakkında konşturmuyo beni bende her seferinde bu hataya düşüşorum bilmiyorm iste sinirlerim çok bozuk gece çok ağladım şimdide karnım çok ağrıyo
hizmet beklemiyşorum bişeyde istemiyorm onlardan sonuçta gerçekten seviyorum kvdemi annem gibi görüyorum bana bu zaman kadar bi kötülüğü olmadıki hiç görmedim ama şunu diyorum bi arasınlar yalandanda olsa sorsunlar diyorum yarın obür gün doğum yapacam sadece çoçcuk sevmeyemi gelecekler bana benim çocuğumsa onlarında oğlunun çocuğu sonuçta
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?