Hiçbir şeye yetişemiyorum.

Kaydırağa oturur kimseyi kaydırmazdı iki yaşındaydı döverdi kaymak isteyenleri, bakıcısının kızını çok döverdi, tv yi dolabw vura vura yamulttu, kalemle sandalye deldi sopayla babannesinin kafasına vurdu bütün mutfağı indirirdi bi damacana suyu yere devirdi aklıma gelen bazı şeyleri bunlar ve geçti çok şükür anla ayno olduğunu diye yazdım
 
Kusura bakma ama şu doğru düzgün bile yazmadığın "sikrit cicigin vir. Hiç cicigi ilmiyinlir nipsin" kelimesi varya Allah sana arattırmasın. Eşimle binbir soruna rağmen bi tane çocugumuz olsun da herşeyine ragzıyım diye dua ediyorum eden insanlar var. Derdin olabilir yada şuanki durumun sana dert olabilir ama Allah arattırmadan verdiği için kıymetini bilmiyorsun bence !
Çocugunuz hiperaktif olabilir ama ilk önce siz kendinizi sorgulayın bence. Hiç olmuyorsa çocugunuzun odasını oyun odası yapın doldurun içini istediği gibi dagıtsın. Dışarıya çıkarın enerjısını atsın ve şekerli karbonhidratlı yiyecekler yedirmeyin.
Ve en önemlisi çocuk nasıl yetiştirilir diye eğitim alın yada kitapları okuyun bağırmak kızmak bir süre sonra arsızlık yapıcaktır ki siz zaten yaramazlıklarını aynı anası diye tabirlemişsiniz.
Siz çocugunuzdan önce kendinizi toplayın ki çocugunuza faydanız olsun. Genelde suçu çocuklarda arıyorlar ama adı üstünde çocuk küçük düşünemiyor. Siz kendinizi sorgulayın.

Heh en sevdiğim yaklaşım. Hanımefendi o vakit size çok güzel bir dua edeyim. Allah en kısa zamanda benimki gibi bir çocuk nasip etsin.

Okul öncesi ogretmeniyim yeterli bilgim mevcut merak etmeyin. Sizin mantığınızı dikkate alırsak hiçbir terapistin bosanmaması, hiçbir avukatın ve polisin kanun dışı hiçbir işe karışmaması, hiçbir hakimin yanlış karar vermemesi gerekir. Ne de olsa biliyorlar ve okuyorlar değil mi?

Teorik bilgi eyleme dönüşünce her çocukta aynı etkiye sebep olmuyor ne yazık ki. Bir de nihayetinde insanız robot değil. Oku ve uygula komutuyla mükemmel çocuklar hâsıl olmuyor. Sorun bende değil kastiniz buysa.
 
Keşke benim kızımda böyle hareketli olsa kırıp dökmekten bahsetmiyorum ama size söyle anlatayım kızım 3 yaşında ve yatmayı çok seviyor. Kendi kendine uykusu geldiğinde tokalarini çıkarıp yatıyor üstünude örtüyor uyuyor. Uyandiktan sonra yastığı içeri taşıyıp içerde yatmaya devam ediyor ( uyumadan) o kadar seviyor ki yatmayı çok sinirlerim bozuluyor onun bu halini zorla.ben kaldırıp oyun oynatiyorum bi yerlere gidersek birileri bize gelirse o zaman hiç sorun yok hiç yastik aramaz. Sürekli oynar mutlu olur evde can sikintisina mi nedir sürekli yatmak istiyor bazen yastiklari sakliyorum yastık yastik diye ağlıyor. 4.5 yaşında anaokuluna vericem tam gün. O zaman ne yapacak bakalım
 
Kusura bakma ama şu doğru düzgün bile yazmadığın "sikrit cicigin vir. Hiç cicigi ilmiyinlir nipsin" kelimesi varya Allah sana arattırmasın. Eşimle binbir soruna rağmen bi tane çocugumuz olsun da herşeyine ragzıyım diye dua ediyorum eden insanlar var. Derdin olabilir yada şuanki durumun sana dert olabilir ama Allah arattırmadan verdiği için kıymetini bilmiyorsun bence !
Çocugunuz hiperaktif olabilir ama ilk önce siz kendinizi sorgulayın bence. Hiç olmuyorsa çocugunuzun odasını oyun odası yapın doldurun içini istediği gibi dagıtsın. Dışarıya çıkarın enerjısını atsın ve şekerli karbonhidratlı yiyecekler yedirmeyin.
Ve en önemlisi çocuk nasıl yetiştirilir diye eğitim alın yada kitapları okuyun bağırmak kızmak bir süre sonra arsızlık yapıcaktır ki siz zaten yaramazlıklarını aynı anası diye tabirlemişsiniz.
Siz çocugunuzdan önce kendinizi toplayın ki çocugunuza faydanız olsun. Genelde suçu çocuklarda arıyorlar ama adı üstünde çocuk küçük düşünemiyor. Siz kendinizi sorgulayın.

öyle dua etmeyin, çocuğunuz olsun ama sağlıklı olsun. en önemlisi o. tam isteyin Allah bilir ona göre verir. hasta çocuk annesi olmak kolay değildir. tek dert çocuk olmaması değildir, bir anne için önemli olan çocuğunun her anlamda iyi olmasıdır.
 
Merhaba hatunlar
Benim 21 aylık, biraz değişik bir oğlum var. Bu biraz değişik yorumu da oğlum için koyabildigim teşhisin en yumuşak hali. Damarlarından annelik fışkıran kadınlar için şimdiden belirteyim, elbette oğlumu çok seviyorum.

İnanılmaz hareketli, evi dağıtmayı pek seven, nerede tehlikeli hareket varsa yapan, tüm eşyaları fırlatan, kafa atıp ısıran bir bebek. Neyse ki son günlerde biraz daha evcillesti. Kafa atma kuvveti dudak patlatmiyor şu günlerde. Parkeyi değil de halıyı isabet alıyor bir de.

Genetik geçişler yüzünden böyle olmuş olabilir tabi. Kendimden meydana gelmiş bir canlıdan çok normal olmasını beklemiyorum ancak ben çok yoruldum. Gerçekten yoruldum. Bir ara ses tonuma hakim olamiyordum. Neyse ki kendimi zor da olsa düzelttim. Şiddet görmedi ne benden ne babasından. Ancak neden bu kadar şiddete meyilli inanın anlamıyorum.

Yemek yapamıyorum. Ev zaten kalk gidelim diyor. Hiçbir şeyi tam manasıyla yapamıyorum. Dün farkında olmadan " Allah'ım su anda ölmek istiyorum lütfen" diye dua ederken buldum kendimi. Şimdi bunu okuyup "sikrit cicigin vir. Hiç cicigi ilmiyinlir nipsin" diye nasihat vermeye kalkacak arkadaşlar, lütfen rica ediyorum bana daha gerçekçi çözümler sunun.

Ne bileyim nasıl yetisiyorsunuz işlere mesela. Nasıl sabrediyorsunuz evin b.k gibi haline. Saçlarım yağdan parlayana dek duş alacak vaktim bile olmuyor. Hanı kişisel bakım hak getire.

Yaptığım şey her neyse daha iyisini yapabileceğimi düşünüp, bu hususta kendimi hirpaliyorum. Bunu deyince kafanizda mükemmeliyetçi bir şahıs canlanmasın. Çünkü benim mükemmeliyetçi yapım tembellik duvarına tosluyor. Düşüncede kalıyor, eyleme donusemiyor.

Sizden ricam, anlattığım özelliklere sahip bir bebekle yasamsal faaliyetleri nasıl yerine getirebilir, nasıl insana benzeyen bir tipe sahip olurum suallerine yanıt almak. Beynim durduysa benim çünkü. Ne yapayım daha erken mı kalkayim, ne bileyim hava ile mı besleneyim. Gerçekten köşeye sıkışmış hissediyorum kendimi.

Bu arada telefondan yazıyorum hatalar affola. En dipten not: oğluma otistik nedir bilmeden otistik mı bu diyen de oldu, hiperaktif kesin bu diye totosundan teşhis koyan da. Oğlum her oyundan çabuk sıkılan ve sürekli yeni şeyler isteyen bir çocuk. Canım sikilmasaymis o zaman iç sesiyle kafa atıyor işte sağa sola. Aynı anası.

Şimdiden her türlü oneriniz için teşekkürler.
yav bırak dağınık kalsın varsın evi mok götürsün benimkide 18 aylık bunların familyaları aynı varsın sağlıklı olsunlarda valla kasamam :dondurma:
 
Heh en sevdiğim yaklaşım. Hanımefendi o vakit size çok güzel bir dua edeyim. Allah en kısa zamanda benimki gibi bir çocuk nasip etsin.

Okul öncesi ogretmeniyim yeterli bilgim mevcut merak etmeyin. Sizin mantığınızı dikkate alırsak hiçbir terapistin bosanmaması, hiçbir avukatın ve polisin kanun dışı hiçbir işe karışmaması, hiçbir hakimin yanlış karar vermemesi gerekir. Ne de olsa biliyorlar ve okuyorlar değil mi?

Teorik bilgi eyleme dönüşünce her çocukta aynı etkiye sebep olmuyor ne yazık ki. Bir de nihayetinde insanız robot değil. Oku ve uygula komutuyla mükemmel çocuklar hâsıl olmuyor. Sorun bende değil kastiniz buysa.
John Wılmott demişki,evlenmeden önce çocuk yetiştirme üzerine 6 teorim vardı.Şimdi 6 çocuğum var ama hiç bir teorim yok:KK70:Allah olmayanlara versin evet,ama kolsuz insanlarda var diye kolum ağrıyor demesin mi kimse..Burası Bir Derdim Var, ve dert bir değil,elvan elvan:KK45:
 
Yani ben ilk 1 yılı saymazsak 3 buçuk yıldır arastirmadigim yapmadığım gitmedigim yer kalmadı. . Çabuk sıkılan sinirlenen bi cocuk. . Sinemaya götürdüm geçen hafta mutlu olmadı oysa ki çok istiyordu. Tiyatroyu da denedik ilgisi hep başka şeylerde. . Ben de ne yapacağımı artık şaşırdım. .

Okulda bile mutsuz bi cocuk

madem mutlu olmuyor, kucucuk bebekte degil, gozardi edin..siz kendinizi mutlu eden seyler yapin, siz mutlu olmaya bakin..
Bnm oglumda boyleydi, mutlu olmaz vs.. bildigin bi sure yok saydim, teklif ediyorum begenmiyor mesela, peki diyip konuyu kapatiyordum, sevdigim film vs acardim yada spor yapardim, o da bunalir ve bana eslik etmeye baslardi..
Simdi dort gozle bekler biseyler yapayim onunla diye
 
John Wılmott demişki,evlenmeden önce çocuk yetiştirme üzerine 6 teorim vardı.Şimdi 6 çocuğum var ama hiç bir teorim yok:KK70:Allah olmayanlara versin evet,ama kolsuz insanlarda var diye kolum ağrıyor demesin mi kimse..Burası Bir Derdim Var, ve dert bir değil,elvan elvan:KK45:

2 kardeş büyüttüm hatta hem analık hem babalık ettim ve bana kardeşlerimi bıraktıklarında bende 12 yaşındaydım daha çocuktum. Üstüne erkek kardeşim hiperaktif bir çocuktu misafirliğe bile gitmezdik. Hiperaktif hatta babası olmayan bir erkek çocuk yetiştirdim sessiz sakinde bir kız çocugu.

Kimse şikayet etmesin demedim ben. Neden eleştiriye bu kadar kapalısınız anlamıyorum he madem öyle neden konu açılıyor onu da anlamıyorum. Madem doğrusunu biliyordunuz, mükemmeldiniz, eğitimini almıştınız bilginiz yeterliydi o zaman neden başkalarından fikir alma gereksinimi duydunuz. Kesinlikle kötü bir amaç vs. ile yazmıyorum yanlış anlaşılmasın.
Bahsettiğim karbonhidrat daha fazla enerji verir şeker vs. mesala aksine yardımcı olmaya çalısıyorum. Annelerde hata yapar küçük çocugu suçlamadan önce ilk önce kendinizi sorgulamalıydınız bence çünkü o çocugu yetiştiren sizsiniz onun hatalarınızda sizin payınız var. Zeten eğitimini almışşınız farklı bilgilerde edinin belki işe yarayacak? bunda yanlış anlaşılacak birşey görmüyorum ben. Çocugunuzu okuduklarınıza göre şekillendirin demiyorum ona katkı saglayacak seyleri secip deneyebilirsiniz.
 
2 kardeş büyüttüm hatta hem analık hem babalık ettim ve bana kardeşlerimi bıraktıklarında bende 12 yaşındaydım daha çocuktum. Üstüne erkek kardeşim hiperaktif bir çocuktu misafirliğe bile gitmezdik. Hiperaktif hatta babası olmayan bir erkek çocuk yetiştirdim sessiz sakinde bir kız çocugu.

Kimse şikayet etmesin demedim ben. Neden eleştiriye bu kadar kapalısınız anlamıyorum he madem öyle neden konu açılıyor onu da anlamıyorum. Madem doğrusunu biliyordunuz, mükemmeldiniz, eğitimini almıştınız bilginiz yeterliydi o zaman neden başkalarından fikir alma gereksinimi duydunuz. Kesinlikle kötü bir amaç vs. ile yazmıyorum yanlış anlaşılmasın.
Bahsettiğim karbonhidrat daha fazla enerji verir şeker vs. mesala aksine yardımcı olmaya çalısıyorum. Annelerde hata yapar küçük çocugu suçlamadan önce ilk önce kendinizi sorgulamalıydınız bence çünkü o çocugu yetiştiren sizsiniz onun hatalarınızda sizin payınız var. Zeten eğitimini almışşınız farklı bilgilerde edinin belki işe yarayacak? bunda yanlış anlaşılacak birşey görmüyorum ben. Çocugunuzu okuduklarınıza göre şekillendirin demiyorum ona katkı saglayacak seyleri secip deneyebilirsiniz.
O küçük çocuğu yetiştiren ben değilim canım,çünki annesi ben değilim,dahası konuyu da ben açmadım:-)Ama açan bende olabilirdim,herkes sorusunu aynı şekilde sormayabilir,aynı şeylere takılmayabilir.Karbonhidrat ve şeker konusunda sana katılıyorum,boş enerji bence de.Hele katkı maddeleri çocukları bambaşka biri yapıyor.Kardeş büyütmüşsün tecrübelisin,bu ileride çok işine yarayacak eminim.Ama herkesin bir bam teli vardır,konu sahibi sanırım bunları fazla duymuşki,burada da duymak istemiyor,farklı çözümler bekliyor.
 
Off biktim şikayet etmeyin diyenlerden insaniz ya hep yazıyorum 2 aşılama 1 tüp bebekle oldu bebeğim şikayet de ederim kavga da ederim uyumayan hareketli kolik çocuk zor. Tam 2 saat uyutmaya çalıştım kucağımda uyudu koysam yatağına uyanacak kahvaltı masası duruyo öylece. Neyine şikayet etmiyim. Oldu öyleyse kocayı geç bulup da hayırsız çıkan da şikayet etmesin işi zor bulup da kötü işte çalışan da şikayet etmesin kv kp ölecek diye de kimse şikayet etmesin mükemmel bir ülkede mükemmel hayatimizla yaşayıp gidelim
 
2 kardeş büyüttüm hatta hem analık hem babalık ettim ve bana kardeşlerimi bıraktıklarında bende 12 yaşındaydım daha çocuktum. Üstüne erkek kardeşim hiperaktif bir çocuktu misafirliğe bile gitmezdik. Hiperaktif hatta babası olmayan bir erkek çocuk yetiştirdim sessiz sakinde bir kız çocugu.

Kimse şikayet etmesin demedim ben. Neden eleştiriye bu kadar kapalısınız anlamıyorum he madem öyle neden konu açılıyor onu da anlamıyorum. Madem doğrusunu biliyordunuz, mükemmeldiniz, eğitimini almıştınız bilginiz yeterliydi o zaman neden başkalarından fikir alma gereksinimi duydunuz. Kesinlikle kötü bir amaç vs. ile yazmıyorum yanlış anlaşılmasın.
Bahsettiğim karbonhidrat daha fazla enerji verir şeker vs. mesala aksine yardımcı olmaya çalısıyorum. Annelerde hata yapar küçük çocugu suçlamadan önce ilk önce kendinizi sorgulamalıydınız bence çünkü o çocugu yetiştiren sizsiniz onun hatalarınızda sizin payınız var. Zeten eğitimini almışşınız farklı bilgilerde edinin belki işe yarayacak? bunda yanlış anlaşılacak birşey görmüyorum ben. Çocugunuzu okuduklarınıza göre şekillendirin demiyorum ona katkı saglayacak seyleri secip deneyebilirsiniz.

İlk mesajınız önyargı değil de eleştiri içerikli olsaydı elbette tepki vermezdim. Nihayetinde buraya konu açarken kendimi bu hususta yetersiz hissettigim için öneri almak istedim. Ancak siz "Allah aratmadigi için kıymet bilmiyorsunuz " şeklinde bir önyargı ile yaklastiniz. Öneri istemek kıymet bilmemek midir? Ya da çaresiz kalıp şikayet etmek? Ben kıymet biliyorum ki tüm hayatımı oğluma göre değiştirdim. Sosyal hayatım iş hayatim bitti. Bundan şikayetçi miyim? Zaman zaman. Bu beni çocuk sahibi olmak isteyen kadınlara kiyasla eksik annelik hislerine sahip biri yapmiyor mesela.

Özellikle vurguladığım aşırı hassas annelik hisleri tam olarak buydu. Biz kutsal falan degiliz arkadaşım. Robot da değiliz üstelik. Anne oldum diye hiç şikayet etmeyecek, hiç yakinmayacak, hatta nirvana kapısından ruzgar estirecek değilim. İnsanım ben öncelikle yahu. Sonrasında anneyim. Öncelikli sifatim insan. Tam da bundan ötürü sikilabilir, şikayet edebilir hatta bazen sinir krizi bile gecirebilirim. Bu beni daha kötü bir anne yapmaz. Bilakis sağlıklı ve normal bir insan olduğumun göstergesidir. Duyguları, beklentileri, amaçları olan bir insan.

Siz de "annelik kutsaldır ve bir anne kusursuz olmalıdır herhangi bir istek belirtmemelidir. Zaman zaman bencillik yapma hakkı yoktur." Şeklinde düşünüyorsanız ki bu bir varsayım , o vakit uzlasamayiz. Ben doğurgan bir canliyim ve türümü devam ettiriyorum sadece. Tıpkı diğer canlılar gibi. Annelige bundan daha fazla mana yüklemek, insanlık sıfatını cignemek ve hayattaki tek amacın annelik olduğunu kabullenmektir. Ki ben bunu istemiyorum. Böyle olmak istemiyorum. Saygılar efem.
 
Off biktim şikayet etmeyin diyenlerden insaniz ya hep yazıyorum 2 aşılama 1 tüp bebekle oldu bebeğim şikayet de ederim kavga da ederim uyumayan hareketli kolik çocuk zor. Tam 2 saat uyutmaya çalıştım kucağımda uyudu koysam yatağına uyanacak kahvaltı masası duruyo öylece. Neyine şikayet etmiyim. Oldu öyleyse kocayı geç bulup da hayırsız çıkan da şikayet etmesin işi zor bulup da kötü işte çalışan da şikayet etmesin kv kp ölecek diye de kimse şikayet etmesin mükemmel bir ülkede mükemmel hayatimizla yaşayıp gidelim

AA olur mu sürekli "annelik +galp+ ben" emojisi ile var olmak lazım. Çünkü annelik çok kutsal. Çünkü çocuk sahibi olamayanların suçlusu da ha bu anneler. Sukursuzlukten oluyor hep bunlar. Başımıza da daş yağacak zaten.

Hep bu Instagram'daki bilmem ne anne ot anne bok anne yüzünden oluyor bunlar. Bende isyankarmom diye bir hesap acicam degistiricem bu sistemi. Aha buraya yazıyorum.
 
Bir ek daha. Ben buraya hamile kaldığımda da konu açtım. "diş tedavim yarım kaldı beklenmedik bir hamilelikti ne yapayım bu hayın bu zalım disi?" Şeklinde bir suale " korunsaydin o zaman kürtaj günahtır " şeklinde yanıtlar aldım. Yahu ben size korunma yöntemlerini ya da kürtajı sormadım ki. O konuda da sinir harbi yaşamıştım. Ben eleştiriye kapalı değilim. Sadece önyargı ile yaklaşılınca, annelige luzumundan fazla mana yuklenince insan olmadan anne olunmaz ve benim insanlığım tehlikede diye yakınıyorum. Derdim budur.
 
Hayırlı günler, öncelikle Allah yardımcınız olsun :) sezaryenle doğan bebeklerde sinirlilik, kafasını vurma eğilimi, aşırı hareketlilik gibi bulguların yüksek olduğunu okumuştum. Hacamatla bebeklerin bir nebze sakinlestigi de kanıtlanmış. Cevremde küçük çocukların hacamattan sonra uysallastigini söyleyenler de oldu. Hacamatin bilimsel olarak birçok faydaları var, zararı da yok. Etrafinizda deneyimli, sertifikalı bir haccam varsa denemekte fayda olabilir
Kolaylıklar ve sabır diliyorum :emir_bebek:
 
Hayırlı günler, öncelikle Allah yardımcınız olsun :) sezaryenle doğan bebeklerde sinirlilik, kafasını vurma eğilimi, aşırı hareketlilik gibi bulguların yüksek olduğunu okumuştum. Hacamatla bebeklerin bir nebze sakinlestigi de kanıtlanmış. Cevremde küçük çocukların hacamattan sonra uysallastigini söyleyenler de oldu. Hacamatin bilimsel olarak birçok faydaları var, zararı da yok. Etrafinizda deneyimli, sertifikalı bir haccam varsa denemekte fayda olabilir
Kolaylıklar ve sabır diliyorum :emir_bebek:

Normal doğum oldu. Tesekkur ederim öneriniz için ama benimki dr. muayenesinde bile tepinen bir çocuk. Jiletlenmeye hiç gelemez ki ben de kıyamam :)
 
Allah isteyen herkese çocuk nasip etsin, yalnız söz konusu çocuk olunca hepiniz deneyimleyerek göreceksiniz ki çocuk kitaplarda yazıldığı gibi büyütülemiyor zira her çocuk karakteriyle doğuyor, kitaplar inatçı bir çocuğun inadını, haylaz bir bebenin düz duvara tırmanmasını engelleyemiyor.

Konu sahibesi çocuk gelişimci olmasına rağmen terzi kendi söküğünü dikemez konumunda şu an:-) çünkü gerçekten annelik ve annelerin davranış biçimi çocuktan çocuğa değişiyor ve zamanla öğreniliyor.

Ben haylaz bir çocuktum, ağaç tepelerine çıkan, televizyon sehpasına tırmanıp televizyonla beraber düşen, her gün bir tarafı yaralanan bir haylazdım, fazla enerjik çocukların enerjisini atmak için yormak gerekiyor e o arada anne de pert oluyor tabii.

Kızım deseniz 5 aylıkken doktora danışarak yürüteçe koymak zorunda kaldığım bir çocuktu, yürüteçle gerinip gerinip tv dolabına toslardı, yürüteç basamaklarına tırmanıp kendini atar sonra yüzüme sırıtarak bakardı, 9 aylıkken yürümeye başladı, 1 yaşında tazı gibi koşuyordu, sokakta elimden fırlayıp kaçmayı oyun sandığı için olası tehlikelere karşı beline tülbent bağlayıp gezdirdiğimi bilirim, bunlar size ilkelce gelebilir ama sokakta Allah korusun araba çarpmasından iyidir deyip mecbur kalıyordum çünkü bir defasında elimden kurtulup yola fırladı, kaldırım yüksek olmasaydı ve inerken düşmeseydi şu an belki hala bağrıma basıyor olamayacaktım.

Herkes evladını güzel yetiştirmek ve mükemmel anne olmak ister ama yetiştirirken bildiğiniz hiçbir bilgi yeterli gelmiyor, sizin çocuğunuz durmuyorsa denediğiniz kitap bilgileri size uymuyor.

Konu sahibesi, imkanlarınız doğrultusunda oğlunuzu hergün dışarı çıkarıp en azından birkaç saat enerjisini atmasını sağlayın, bir arkadaş yazmış bazı ev işlerinde dikkatini verebildiği süre kadar katılımını sağlayın, pilav yapacaksanız önüne bir miktar pirinç verip sen ayıkla bunlardan yemek yapalım deyin, yani kısaca ev işi yapacağınızda birlikte oyun oynar gibi yapın, yetişebildiğiniz kadar şeyleri yapıp yetişemediklerinizi dert etmeyin, çocuğunuz 3-4 yaşından sonra yine hareketli bir çocuk olmaya devam eder ama daha uyumlu hale gelecektir.

 
Allah isteyen herkese çocuk nasip etsin, yalnız söz konusu çocuk olunca hepiniz deneyimleyerek göreceksiniz ki çocuk kitaplarda yazıldığı gibi büyütülemiyor zira her çocuk karakteriyle doğuyor, kitaplar inatçı bir çocuğun inadını, haylaz bir bebenin düz duvara tırmanmasını engelleyemiyor.

Konu sahibesi çocuk gelişimci olmasına rağmen terzi kendi söküğünü dikemez konumunda şu an:-) çünkü gerçekten annelik ve annelerin davranış biçimi çocuktan çocuğa değişiyor ve zamanla öğreniliyor.

Ben haylaz bir çocuktum, ağaç tepelerine çıkan, televizyon sehpasına tırmanıp televizyonla beraber düşen, her gün bir tarafı yaralanan bir haylazdım, fazla enerjik çocukların enerjisini atmak için yormak gerekiyor e o arada anne de pert oluyor tabii.

Kızım deseniz 5 aylıkken doktora danışarak yürüteçe koymak zorunda kaldığım bir çocuktu, yürüteçle gerinip gerinip tv dolabına toslardı, yürüteç basamaklarına tırmanıp kendini atar sonra yüzüme sırıtarak bakardı, 9 aylıkken yürümeye başladı, 1 yaşında tazı gibi koşuyordu, sokakta elimden fırlayıp kaçmayı oyun sandığı için olası tehlikelere karşı beline tülbent bağlayıp gezdirdiğimi bilirim, bunlar size ilkelce gelebilir ama sokakta Allah korusun araba çarpmasından iyidir deyip mecbur kalıyordum çünkü bir defasında elimden kurtulup yola fırladı, kaldırım yüksek olmasaydı ve inerken düşmeseydi şu an belki hala bağrıma basıyor olamayacaktım.

Herkes evladını güzel yetiştirmek ve mükemmel anne olmak ister ama yetiştirirken bildiğiniz hiçbir bilgi yeterli gelmiyor, sizin çocuğunuz durmuyorsa denediğiniz kitap bilgileri size uymuyor.

Konu sahibesi, imkanlarınız doğrultusunda oğlunuzu hergün dışarı çıkarıp en azından birkaç saat enerjisini atmasını sağlayın, bir arkadaş yazmış bazı ev işlerinde dikkatini verebildiği süre kadar katılımını sağlayın, pilav yapacaksanız önüne bir miktar pirinç verip sen ayıkla bunlardan yemek yapalım deyin, yani kısaca ev işi yapacağınızda birlikte oyun oynar gibi yapın, yetişebildiğiniz kadar şeyleri yapıp yetişemediklerinizi dert etmeyin, çocuğunuz 3-4 yaşından sonra yine hareketli bir çocuk olmaya devam eder ama daha uyumlu hale gelecektir.

Tam olarak söylemek istediğim buydu işte. Bilgi, tecrübenin önünde saygıyla egilmeli :) zira bilgi tek basina yetersiz. Okuduğum kitaplara göre yetiştiremiyorum oğlumu. Ya da bana teşekkür eden onlarca veliye gidip "kendi evladimda o yöntemler ise yaramıyor ben ne yapayım?" Diye sormak istiyorum. Nihayetinde onlar benden bir adım önde. Hazır büyümüş bir evlatları var. O ilkel yöntemleri ben de yapmak zorunda kaldım. Yürütece ip bağlamak gibi. Yapmasaydim açlıktan ya da bağırsak patlamasından olebilirdim :)

Beni anladığınız için teşekkür ederim. Çünkü başarısızlık kaygısı yaşayan bir annenin tek ihtiyacı anlaşılmak.
 
Off biktim şikayet etmeyin diyenlerden insaniz ya hep yazıyorum 2 aşılama 1 tüp bebekle oldu bebeğim şikayet de ederim kavga da ederim uyumayan hareketli kolik çocuk zor. Tam 2 saat uyutmaya çalıştım kucağımda uyudu koysam yatağına uyanacak kahvaltı masası duruyo öylece. Neyine şikayet etmiyim. Oldu öyleyse kocayı geç bulup da hayırsız çıkan da şikayet etmesin işi zor bulup da kötü işte çalışan da şikayet etmesin kv kp ölecek diye de kimse şikayet etmesin mükemmel bir ülkede mükemmel hayatimizla yaşayıp gidelim
Aynen öyle.Arkadaş grubumuzda hepimiz evli ve çocukluyduk.Biri hariç.Onunla görüştüğümüz ortamlarda çok geriliyorduk.Sürekli onun gittiği sergileri,faal gecen günlerini en ince ayrıntısına kadar dikkatle dinlemek zorundaydık.Biz birbirimize çocuklarımızdan bahsetsek,bir fikir sorsak suçlu oluyorduk.
Çünki şükretmeliydikki eşlerimiz ve çocuklarımız vardı,bu yüzden nankörlüğün lüzumu yoktu.Bir keresinde öksüren çocuğum için daha tecrübeli arkadaştan fikir sormuştum.
O arkadaş, müthiş özgürlüğünü çevresindekilere anlattığı ta karşı köşeden seslendi,iyi yaa,iyi bir çocuklarınız var.Hep onları mı dinleyeceğiz?Hadi üzülüyor diye kimse bir şey demedi ama,ortamın tadı kaçtı.
Şimdi o arkadaş ta evli ve çocuklu,ve evlendiğinden beri yüzlerce kezdir eşiyle ve çocuğuyla olan sorunlarını dinliyoruz.
Söyledikleri mi?Onlar çoktan mazideki yerini aldı.Geçmişi unuttuğunu iddia ediyor.
 
Tam olarak söylemek istediğim buydu işte. Bilgi, tecrübenin önünde saygıyla egilmeli :) zira bilgi tek basina yetersiz. Okuduğum kitaplara göre yetiştiremiyorum oğlumu. Ya da bana teşekkür eden onlarca veliye gidip "kendi evladimda o yöntemler ise yaramıyor ben ne yapayım?" Diye sormak istiyorum. Nihayetinde onlar benden bir adım önde. Hazır büyümüş bir evlatları var. O ilkel yöntemleri ben de yapmak zorunda kaldım. Yürütece ip bağlamak gibi. Yapmasaydim açlıktan ya da bağırsak patlamasından olebilirdim :)

Beni anladığınız için teşekkür ederim. Çünkü başarısızlık kaygısı yaşayan bir annenin tek ihtiyacı anlaşılmak.

İçiniz rahat olsun, birçok annenin geçtiği yollardan geçiyorsunuz, yapamadıklarınız sizi başarısız yapmıyor, iddia ediyorum hiçbirimiz annelik bilgileriyle donanımlı doğmuyoruz, anneliği bebeğimizin doğumuyla öğreniyoruz, her çocuğumuz farklı karakterle doğuyor, her çocuk için başkaca taktikler geliştiriyoruz, annelik her evresi zaman içinde öğrenilen birşey.
Oğlunuz enerjik bir çocuk, belki ileride başka çocuğunuz olacak o da sakin ama mız mız bir bebek olacak ona da farklı annelik yapmak zorunda kalacaksınız, ergenliği olacak yine annelik bilgilerinizi geliştirmeniz gerekecek:)

Sıkmayın canınızı sorun ne sizde ne oğlunuzda, zamanla herşey rayına oturacak.
 
İlk mesajınız önyargı değil de eleştiri içerikli olsaydı elbette tepki vermezdim. Nihayetinde buraya konu açarken kendimi bu hususta yetersiz hissettigim için öneri almak istedim. Ancak siz "Allah aratmadigi için kıymet bilmiyorsunuz " şeklinde bir önyargı ile yaklastiniz. Öneri istemek kıymet bilmemek midir? Ya da çaresiz kalıp şikayet etmek? Ben kıymet biliyorum ki tüm hayatımı oğluma göre değiştirdim. Sosyal hayatım iş hayatim bitti. Bundan şikayetçi miyim? Zaman zaman. Bu beni çocuk sahibi olmak isteyen kadınlara kiyasla eksik annelik hislerine sahip biri yapmiyor mesela.

Özellikle vurguladığım aşırı hassas annelik hisleri tam olarak buydu. Biz kutsal falan degiliz arkadaşım. Robot da değiliz üstelik. Anne oldum diye hiç şikayet etmeyecek, hiç yakinmayacak, hatta nirvana kapısından ruzgar estirecek değilim. İnsanım ben öncelikle yahu. Sonrasında anneyim. Öncelikli sifatim insan. Tam da bundan ötürü sikilabilir, şikayet edebilir hatta bazen sinir krizi bile gecirebilirim. Bu beni daha kötü bir anne yapmaz. Bilakis sağlıklı ve normal bir insan olduğumun göstergesidir. Duyguları, beklentileri, amaçları olan bir insan.

Siz de "annelik kutsaldır ve bir anne kusursuz olmalıdır herhangi bir istek belirtmemelidir. Zaman zaman bencillik yapma hakkı yoktur." Şeklinde düşünüyorsanız ki bu bir varsayım , o vakit uzlasamayiz. Ben doğurgan bir canliyim ve türümü devam ettiriyorum sadece. Tıpkı diğer canlılar gibi. Annelige bundan daha fazla mana yüklemek, insanlık sıfatını cignemek ve hayattaki tek amacın annelik olduğunu kabullenmektir. Ki ben bunu istemiyorum. Böyle olmak istemiyorum. Saygılar efem.

Sizin konunuzu okuduğumda o kadar bıkkın ve şikayetçi gözüküyordunuz ki ona hitabendi belirttiğim cümle kendiniz için kurduğunuz Allahım şuanda ölmek istiyorum lütfen lafına karşılık kızgınlığım, öfkemde olabilir küçük bir çocugun oluşturduğu sebebiyetlerden ölümü dilediniz diye o cümleyi kurdum. Siz nasıl anladınız nasıl anlamlar yüklediniz bilemem.
Size kesinlikle eksik annelik duygularına sahipsiniz veya anneler kusursuz olmalıdır demiyorum. Siz yetişkin bir birey, insan olduğunuz için ilk önce kendi hatalarınızı tespit edin diyorum. Elbette şikayet edebilir cocugu agladığında oturup onunla ağlayabilir, sinir krizi geçirebilirsiniz bunlar insani doğal şeyler.
Ama kendinizinde belirttiği gibi yanlış hatırlıyo olabilirim üsengeç olmanız banyo yapamamanız, sosyal hayatınızın bitmesi bir tek çocuğunuzun olmasından kaynaklanmıyor. Bence siz psikolojik olarak yorgun ve pes etmiş bir annesiniz o nedenle ilk olarak kendinizi iyileştirmeniz gerekiyor. Kendinizden sonra çocugunuz için bir şeyler yapmanız gerekiyor size bunu anlatmaya çalışıyorum.
Annelik kutsaldır şeklinde düşünüyorum kalıplara bağlamadan ama kusursuz değildir. Bir babaya nazaran annelik kutsaldır, yavrusunu korur kollar uyumaz ağlar yada sizin yaşadıklarınız. Tüm canlılar üremesini sürdürüyor siz doğurup dogaya salmıyorsunuz ama anneliğin verdiği hisler, korkular, güdüler bu açıdan kutsal olduğunuzu düşünüyorum bir anne olarak.
Maddi açıdan kreşe veremiyeceğinizi okudum siz yazdıysanız. Çocugunuzla beraber dışarıya çıkın avm park oyun parkları sizede iyi gelicek diye düşünüyorum.
 
Back
X