- Konu Sahibi melekgibikiz
- #1
merhaba ablalarım, canım çok sıkkın. içimi dökmeden rahat edemeyeceğim. üzgünüm kırgınım.
önceki konularımdan bilirsiniz belki bilmiyosanız da ben babamla ayrı yaşıyorum annem vefat etmeden önce dedemlere siz bakın betüle demiş neyse. şu an anneannemle birlikte yaşıyorum. babamla iletişimim pek güçlü değil. hani seviyorum o da beni seviyordur mutlaka ama belli etmez yarı üvey bi kardeşim var onu çok seviyor oğlan çocuğu olduğundan mıdır son çocuk olduğundan mıdır bilemeyeceğim ama çok şımarık illallah dedirten cinsten ve 12 yaşında. ablam üniversiteden geldi konyada okuyor. ablam gelince bi hafta gittim durdum babamlarda sonra geldim yine kendi evime hani ablam var diye yine gittim dünden önceki gün.akşam yemek falan yedik.bayramlık alıcaktım babamdan para istedim zar zor utanarak isteyemedim bile babacım yarın bayramlık almaya gidebilir miyim dedim hatta. babam ödemelerim var şu an param yok dedi. peki babacım dedim.neyse mesele bu değil ama garip hissettim. sabah oldu babam köye gidicez kızlar dedi ablamın da işi olduuğu için gitmek istemiyordu ben de gitmek istemedim rahat edemiyorum pek hem anneannemi özledim hemencecik. ablam ben gitmicem betül de gitmeyecek falan dedi. babam neden dedi ablam işim var betül de eve gidecekmiş dedi. ablam sonra kararını değiştirdi hazırlandı arabaya bindi ben de çıktım evden babam bi kaç kez sordu geliyo musun diye ablam da gel diye ısrar etti geliyim o zaman dedim tam arabaya biniyordum ki, babam bana: '' oraya gidince yok internet yok yok canım sıkıldı yok elektrik yok diyip suratını asıcaksan hiç gelme, bizim de huzurumuzu kaçırma'' dedi ben şok oldum. gözlerim doldu yere baktım yutkunamadım. ben eve gidiyim o zaman diyip yürümeye başladım. inanın o kadar çok oturdu ki içime sokak ortasında ağlayamadım. otobüs durağına gittim otobüs geldi bindim eve gidene kadar kendimi zor tuttum eve gelince anneanneme sarılıp ağladım. nasıl dokundu.. ben hiç konuşmam bile suratımı da asmam aksine çok güleryüzlüyüm ama durupdururken gülecek halim yok ya normal dururum çekiniyorum da zaten hiç sesimi çıkarmam bırakın sıkıldım demeyi daha çok ablamla konuşurum. ablam lafını söylüyor diye kızmıyor sanırım, küçük kardeşi de çok seviyor ya bir de annesi var tabi, ben susuyorum diye gelen geçen bana bağırıyor inanın bıktım artık. ablamı içinden kardeşimi dışından seviyor, peki beni neresinden, anlamış değilim...Çok kırgınım,üzgünüm
önceki konularımdan bilirsiniz belki bilmiyosanız da ben babamla ayrı yaşıyorum annem vefat etmeden önce dedemlere siz bakın betüle demiş neyse. şu an anneannemle birlikte yaşıyorum. babamla iletişimim pek güçlü değil. hani seviyorum o da beni seviyordur mutlaka ama belli etmez yarı üvey bi kardeşim var onu çok seviyor oğlan çocuğu olduğundan mıdır son çocuk olduğundan mıdır bilemeyeceğim ama çok şımarık illallah dedirten cinsten ve 12 yaşında. ablam üniversiteden geldi konyada okuyor. ablam gelince bi hafta gittim durdum babamlarda sonra geldim yine kendi evime hani ablam var diye yine gittim dünden önceki gün.akşam yemek falan yedik.bayramlık alıcaktım babamdan para istedim zar zor utanarak isteyemedim bile babacım yarın bayramlık almaya gidebilir miyim dedim hatta. babam ödemelerim var şu an param yok dedi. peki babacım dedim.neyse mesele bu değil ama garip hissettim. sabah oldu babam köye gidicez kızlar dedi ablamın da işi olduuğu için gitmek istemiyordu ben de gitmek istemedim rahat edemiyorum pek hem anneannemi özledim hemencecik. ablam ben gitmicem betül de gitmeyecek falan dedi. babam neden dedi ablam işim var betül de eve gidecekmiş dedi. ablam sonra kararını değiştirdi hazırlandı arabaya bindi ben de çıktım evden babam bi kaç kez sordu geliyo musun diye ablam da gel diye ısrar etti geliyim o zaman dedim tam arabaya biniyordum ki, babam bana: '' oraya gidince yok internet yok yok canım sıkıldı yok elektrik yok diyip suratını asıcaksan hiç gelme, bizim de huzurumuzu kaçırma'' dedi ben şok oldum. gözlerim doldu yere baktım yutkunamadım. ben eve gidiyim o zaman diyip yürümeye başladım. inanın o kadar çok oturdu ki içime sokak ortasında ağlayamadım. otobüs durağına gittim otobüs geldi bindim eve gidene kadar kendimi zor tuttum eve gelince anneanneme sarılıp ağladım. nasıl dokundu.. ben hiç konuşmam bile suratımı da asmam aksine çok güleryüzlüyüm ama durupdururken gülecek halim yok ya normal dururum çekiniyorum da zaten hiç sesimi çıkarmam bırakın sıkıldım demeyi daha çok ablamla konuşurum. ablam lafını söylüyor diye kızmıyor sanırım, küçük kardeşi de çok seviyor ya bir de annesi var tabi, ben susuyorum diye gelen geçen bana bağırıyor inanın bıktım artık. ablamı içinden kardeşimi dışından seviyor, peki beni neresinden, anlamış değilim...Çok kırgınım,üzgünüm
Ben babamdan örnek versem ohoo çok iyidir ama kızınca dinlemez makineliğe bağlar küçükken çok ağlardım ama şimdi odama gidiyorum onun siniri geçiyo konu kapanıyo hatta söylenirken yanına gidip "bitti mi" diyorum bi'de
