Huzur ve nefes

Lut_ran .!.:

Benim bazı dönemler nefesim kesiliyor gibi olur. Tamamen psikolojik.
Herşey boş gelir. Dünya dar gelir.İnstagram ne saçma bi yer. Her yer köpük. Hayallerimi, hedeflerimi sıraya koyamam.Domestos beyinli olayım der
Olmadı makineye bulaşık dizerim.
Boşlukta öylece beklerim. Neyi beklediğim de belli değil. Ya yaklaşan bir felaketi ya da içime doğacak o gücü.Felaket senaryoları yazarım.Ahh şu başıma gelince ne edeceğim ben derim. Nefes almak istiyorum. Kararlı olmak, hedeflerimin peşinden koşabilmek, Bir yerden başlamak. Ve çizdiğim yolda huzurla nefes alabilmek. Huzur ve nefes çok değerli.Bu olay bedenin sağlıklı bak susta şükret olayı değil. Şükrediyorum. Siz huzurlu olabilmek için neler yapıyorsunuz? Kendinize çizdiğiniz hedefleriniz var mı? Bu yolda hiç ilerlediniz mi? Misal şimdi evdesiniz ve iyi hoş bir geçiminiz var. Kocanız pat diye kaybetseniz diyelim mesleksiz işsiz ne yapacaksınız?Maddiyat geçtim diyelim ki imkan var, maneviyatımızı nasıl güçlendirir? Niye ben terkedilmiş, çaresiz bi çocuk gibi hissediyorum ki bazen. Koskoca kadın. Ama işi gücü bırakıp evde kafese kapattım sanki kendimi. İnstagramda kadınlar tezgahı köpüklüyor ohh mis oldu yazıyor. Bu mu hayattaki görevi. Ciflendi ve mutlu. Makineye bulaşık dizmek yetiyor mu? Ya da akşama kuru fasulyenin yanına bulgur mu yapsam diye düşünmek? Yetmiyor bana ki böyle umutsuz ev kadınına dönüştüm.
Zihnim çok bulanık.
Bu konudaki değerli fikirlerinizi almak istedim...
Konu ne onu da bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Limonsuzzcay .!.:

Zaman zaman böyle hissedilmesi normal aslında.
Verdiğiniz örneklerden yola çıkarak, mesela bugün oğlum ilk defa köfte yedi ve ben çok mutlu oldum

Genişletmek için tıkla...