- Konu Sahibi Kalimero28
- #1
Babam: Sağlığı çok kötü, son yıllarını yaşıyor. Desteksiz yerinden bile kalkamıyor. Annemden ve benden başka kimsesi yok. İki kişi zar zor bakabiliyoruz çünkü yapılı bir adam. Hastalığı dolayısıyla psikolojisi çok kötü durumda, uyumuyor ve uyutmuyor. Yardımı asla kabul etmiyor. Dakikası dakikasına uymuyor. Sürekli mutsuz ve huysuz.
Annem: Yaşadıklarından çok yıpranmış durumda. Babamdan daha depresif. Öncelikli olarak babama baktığı ve ayrıca saatli yemek yetiştirmek zorunda olduğu için çok çok yorgun bulduğu boş anları yatıp dinlenerek geçirmeye çalışıyor.
Ben: Ailenin tek çocuğuyum, çalışıyorum. Evin erkeği konumundayım. Pek çok şeyi ben çekip çevirmeye çalışıyorum. Çarşı, pazar, banka sürekli koşturuyorum. Acil ameliyat olmam lazım kara kara düşünüyorum ne yapacağım yalnız kalabilecek miyim diye annem çok kısıtlı gelebilir hastaneye babama bakmak zorunda bir an önce toparlanmam lazım yani.
Arkadaşım: Çok sevdiğim biri. Evini sattı (evden çıktı) ve henüz tamamlanmamış bir ev aldı. Verilen sözler tutulmadı ev teslim edilmedi ve sokakta kaldılar 3 yaşında çocuk var otel, anne, kayınvalide idare etmeye çalıştılar ama arkadaş biraz atarlı geçinemiyor kimseyle. Babama hastane işlerinde falan yardım etmişlerdi. Maddi karşılığını verdim elbette ama manevi olarak çok ezildim bu durum karşısında. Eve ne zaman geçecekleri belli değil 2 hafta bizde kalmak istediler bizim evin durumuna güvenemediğim için tüm olumsuzlukları saydım , durumumuz bu başımın üstünde yeriniz var yine de dedim ama sanırım çok alındı. Bekar arkadaşlarımız var tek yaşayan ama onlarla konuşmamış direkt beni aramış bu arada benim içinde olduğum tüm bu durumların en yakın tanığı. Ben şu an kendimi çok kötü hissediyorum. Vefasız biriymişim gibi hissediyorum. Israrla çağırdım yine ama ben rahat edemem çocukla sizi rahatsız ederim diye geri çeviriyor. Bana bir akıl verin ne yapayım çok huzursuzum
Annem: Yaşadıklarından çok yıpranmış durumda. Babamdan daha depresif. Öncelikli olarak babama baktığı ve ayrıca saatli yemek yetiştirmek zorunda olduğu için çok çok yorgun bulduğu boş anları yatıp dinlenerek geçirmeye çalışıyor.
Ben: Ailenin tek çocuğuyum, çalışıyorum. Evin erkeği konumundayım. Pek çok şeyi ben çekip çevirmeye çalışıyorum. Çarşı, pazar, banka sürekli koşturuyorum. Acil ameliyat olmam lazım kara kara düşünüyorum ne yapacağım yalnız kalabilecek miyim diye annem çok kısıtlı gelebilir hastaneye babama bakmak zorunda bir an önce toparlanmam lazım yani.
Arkadaşım: Çok sevdiğim biri. Evini sattı (evden çıktı) ve henüz tamamlanmamış bir ev aldı. Verilen sözler tutulmadı ev teslim edilmedi ve sokakta kaldılar 3 yaşında çocuk var otel, anne, kayınvalide idare etmeye çalıştılar ama arkadaş biraz atarlı geçinemiyor kimseyle. Babama hastane işlerinde falan yardım etmişlerdi. Maddi karşılığını verdim elbette ama manevi olarak çok ezildim bu durum karşısında. Eve ne zaman geçecekleri belli değil 2 hafta bizde kalmak istediler bizim evin durumuna güvenemediğim için tüm olumsuzlukları saydım , durumumuz bu başımın üstünde yeriniz var yine de dedim ama sanırım çok alındı. Bekar arkadaşlarımız var tek yaşayan ama onlarla konuşmamış direkt beni aramış bu arada benim içinde olduğum tüm bu durumların en yakın tanığı. Ben şu an kendimi çok kötü hissediyorum. Vefasız biriymişim gibi hissediyorum. Israrla çağırdım yine ama ben rahat edemem çocukla sizi rahatsız ederim diye geri çeviriyor. Bana bir akıl verin ne yapayım çok huzursuzum
Geçecek 
