- 9 Nisan 2013
- 7.062
- 7.279
- 398
- 34
evet canım duygularıma tercuman oldun.kıskanmakta değil,arkadaşının yerine sevinirken kendi adına da üzülüyo insan..Tatlim ben de dün 2 hamile arkadasimi gordum biri dogurmak uzere digeri 5 aylik olmus, baska biri de gecen hafta dogum yapmis. Onlarin sevinci beni bir yandan mutlu ederken diger yandan icimi acıtıyor.Sanki bu mutlulugu yasamak cok uzak gibi geliyor.Bence devlet bizim gibiler icin psikolojik destek vermeli cünkü ailenle bile paylasamiyorsun, içine attikca da o acı seni kemiriyor, tüketiyor.
dün tesadüfen bi kadın programında bu konu konuşuluyodu.oradaki psikolog diyo ki,kadın ya da erkek stres yaptıkca sistem kendini otomatik kapatıyo,şuanda sen anne-baba olamazsın endişelisin diyo ne zamanki stresi bi kenarı atıp hayatınızda başka şeylere yer verirseniz hamilelik şansı büyük olasılıkla artar.kendi adıma konuşuyorum,ben hayatımın merkezi haline getirdim bebek meselesini.aslında,dünyalar iyisi beni çok seven bi eşim var ne kadar şanslıyım çocuğum olmasa bile eşimle zaten mutluyum.keşke hep böyle düşünebilsem...