• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İç Savaşım.

OdunHatun

O bir odun'du, olsundu..
Kayıtlı Üye
4 Eylül 2014
901
447
73
Benim kavgam kimseyle. Yaşatılanlarla bir iç savaştayım. Kendimle savaşıyorum..

Ömür boyunca iz kalacak yaralarım var, yaşatılanlardan ötürü. Bir yanım önüne bak diyor, diğer yanım ise geçmişe sürüklüyor beni. Aslında kimse bana, eşimin yaşattığı acıyı yaşatamaz. Anca eşim beni acıtır/acıtabilir. Attığı tokadın acısı hala içimde, hala yaşıyorum hala duyuyorum ailesinin yanında attığı tokadın sesini. Ailesinin tokat atmasını izleyişini, görümcemin zafer çığlığını. Ne kadar isterdimki zamanı geri almayı, yaşamamayı bütün bunları. Bütün bunlara rağmen bu adamı seviyor oluşumda cabası. İçimde ki bu savaş, beni yitiriyor, göçertiyor..

Sevgimin, gururumdan üstün oluşunun seyrindeyim. Normalinde çok iyi bir insan, vicdanlı bir insan oluşunun bilincindeyim 10 seneye dayanan tecrübeyle.. Aile sevgisine yenik düşmüş bir eş, bu vicdanı suistimal eden bir aile. Bu olayın üstünden bir bucuk sene geçmesine rağmen hala aklına geldiğinde ağlayan bir de ben. Yaram içerde, çok derinde..



Dipnot: Eleştirilere açığım, eleştirin veya destek çıkın diye açtım konuyu. Ama lütfen saygı çerçevesi içinde. Teşekkür ederim, şimdiden.
 
Son düzenleme:
Ne kadar oldu? Böyle yaralayıcı bir olayı unutmak zaman alır. Kendinize zaman verin.
Hiçbir şey sonsuza kadar sürmez, bir süre sonra illa ki unutursunuz. Şimdilik elinizden geldiğince düşünmemeye çalışın.
Farklı kendi kendini telkin etme metotları var onları deneyebilirsiniz.
 
Peki eşin pişman oldu mu yaptığından? Özür dileme falan?
 
Eski tüm konularini biliyorum. Bu evlilik en başından hasarliydi hep. Senin o kına mevzusunu abartman kinlenmen, ailesinin yangına körükle gitmesi bunlarda etkili ama en başta esin kötü bir koca.
Ailesi gazlasa da esin adam olsa seni dövmezdi. Ki kadina siddi normal gormesi gorumceni de dovmesinden belliydi. Adam yapı olarak vuran kıran kaba bir adam. Ailesini ve kinlendigin konuları atsan kenara bu sorunu cozemezsin.
Boşuna o adam için savaşıyorsun boşuna
Gün gelir yine doldurulur yine sinirlenir yine döver. Yapısı bu karakteri bu.
Emeğini yada savaşımı hak etmiyor.
Ayrılmalisin
En basinda o ailesinin yanındaki dayakta ayrilmaliydin ama hırsına yenik dustum ailesine karşı zafer gibi geldi devam etmen ama kaybettin aslında.
Ama gec değil hala bosanabilirsn.
Böyle için kin dolu ve mutsuz bir yaşamı devam ettirmek yerin bosanmalisin
 
Benim kavgam kimseyle. Yaşatılanlarla bir iç savaştayım. Kendimle savaşıyorum..

Ömür boyunca iz kalacak yaralarım var, yaşatılanlardan ötürü. Bir yanım önüne bak diyor, diğer yanım ise geçmişe sürüklüyor beni. Aslında kimse bana, eşimin yaşattığı acıyı yaşatamaz. Anca eşim beni acıtır/acıtabilir. Attığı tokadın acısı hala içimde, hala yaşıyorum hala duyuyorum ailesinin yanında attığı tokadın sesini. Ailesinin tokat atmasını izleyişini, görümcemin zafer çığlığını. Ne kadar isterdimki zamanı geri almayı, yaşamamayı bütün bunları. Bütün bunlara rağmen bu adamı seviyor oluşumda cabası. İçimde ki bu savaş, beni yitiriyor, göçertiyor..

Sevgimin, gururumdan üstün oluşunun seyrindeyim. Normalinde çok iyi bir insan, vicdanlı bir insan oluşunun bilincindeyim 10 seneye dayanan tecrübeyle.. Aile sevgisine yenik düşmüş bir eş, bu vicdanı suistimal eden bir aile. Bu olayın üstünden bir bucuk sene geçmesine rağmen hala aklına geldiğinde ağlayan bir de ben. Yaram içerde, çok derinde..



Dipnot: Eleştirilere açığım, eleştirin veya destek çıkın diye açtım konuyu. Ama lütfen saygı çerçevesi içinde. Teşekkür ederim, şimdiden.

Çok zor bir durum
Yerinde olsam boşanırdım sanırım
Bu olaydan sonra ne yaptınız, eşinizin bir çabası oldu mu en azından gönül almak için hoş bunun telafisi yok da hata yaptığını anladı mı en azından
 
Seni çok iyi anlayabiliyorum, bende şu dönemler kendimle savaşıyorum.

Benim eşim de asla fiziksel şiddet, vurma yok ama psikolojik şiddet uyguluyor.

Hakaret edebilir, kıracağını düşünmeden deveye koysan taşıyamayacağı sözler sarf edebilir. Çok ağır konuşur. Kendini haklı görür. Haklı olduğum halde.

Şimdi bende iç savaş halindeyim. Asla o sözleri hak etmedim, bana Nasıl öyle konuşabilir, neden o lafları yutuyorum , diyorum. Çocuğunu da al çek git diyorum kendime.

Unutamıyorum, libidosu yüksek bir kadınım ama yaklaşamıyorum artık eşime. Sözleri geliyor aklıma.
 
Olayların üstünden 1,5 sene geçti. İnanın çok düşündüm boşanmayı, küçük bir davranışını bekledim bana uymadığında çekip gidicektim. Olmadı, o olaydan sonra özür diledi. Hatta hiç yapmadığı şeyi yapıp, ailesini aradı ve içindekileri kustu. Annesine babasına ilk defa karşı çıktı. Özründen sonra ailesine tek başına bile gitmedi, tek tük gittiğinde bile en fazla 20 dk durup kalkıyor.. Görümcemle 1,5 senedir küsler, eşim evliliğimizi bu halde olmasından en büyük etken o diyip rest çekti o en son kavgadan/ tokattan sonra. Küslükten kinden nefretten yana değilim, beynim sadece bunları sana yapanları affetme diyip duruyor. Görümcenle bırak küs kalsınlar, barışırlarsa (ki elbet barışacaklardır kardeşler sonuçta) ondan ayrıl ailesinin yanına kalır, yaşadıklarınla kalırsın diyor. Sürekli git geller yaşıyorum... cidden her bir yorumunuz için tekrar teşekkür ederim kızlar.
 
Olayların üstünden 1,5 sene geçti. İnanın çok düşündüm boşanmayı, küçük bir davranışını bekledim bana uymadığında çekip gidicektim. Olmadı, o olaydan sonra özür diledi. Hatta hiç yapmadığı şeyi yapıp, ailesini aradı ve içindekileri kustu. Annesine babasına ilk defa karşı çıktı. Özründen sonra ailesine tek başına bile gitmedi, tek tük gittiğinde bile en fazla 20 dk durup kalkıyor.. Görümcemle 1,5 senedir küsler, eşim evliliğimizi bu halde olmasından en büyük etken o diyip rest çekti o en son kavgadan/ tokattan sonra. Küslükten kinden nefretten yana değilim, beynim sadece bunları sana yapanları affetme diyip duruyor. Görümcenle bırak küs kalsınlar, barışırlarsa (ki elbet barışacaklardır kardeşler sonuçta) ondan ayrıl ailesinin yanına kalır, yaşadıklarınla kalırsın diyor. Sürekli git geller yaşıyorum... cidden her bir yorumunuz için tekrar teşekkür ederim kızlar.

Bizim de her kavga sebebimiz aileler. Eşim çok düşkün ailesine. Söylemeye kabul etmeye bile korkuyorum ama sanki; bizi Bi aile gibi göremedi hala. Asla annesine laf söyletmez ben doğruyu söylüyor olsam bile. Senin eşin yine özür dilemiş, ailesine içindekileri kusmuş. Benim eşim hala bana hak vermiyor. Hak ettin o lafları asla doğru bile olsa aileme yorum yapma diyor. Ama kendi benim ailemi rahatlıkla eleştirip, aşağılar gibi konuşabilir.

Ve ben asla bunları kaldirabilecek bir insan değildim. Bekarken Dayım babama şakayla karışık laf soktu diye dayımı evden kovmuş insanım. Ama şimdi....
 
O konunuzu okumuştum. Daha nickinizi görünce aklıma geliyor direkt beni bile sinirlendiriyor. Nasıl affettiniz hayret...
 
Evlilik saygıyı gerektirir. Sevgiyi sadece saygı ayakta tutabilir. Bir eşin diğerine saygısı yoksa bitmişse kalmamışsa sevgiyle ne kadar yaklaşırsa yaklaşsın içi boş değilmidir. Şu anki siz gibi. Özürleri ne kabul ettirir ki. Bir buçuk sene oldu diyorsunuz. Bir buçuk sene uzun bir zaman. Hala aynı kırılmışlık kalbinizde. Eminim hiç eskimedi hiç düzelmedi. Peki ya değdi mi bu bir buçuk sene bu kadar çürümenize? Gitgide hücrelerinizi saran bir katran gibi çürüyorsunuz. Sonunda sizden geriye kalan birşey olmayınca ardınıza baktığınızda keşke diyecek misiniz? Keşke o gün orda o kanserleşen hücreyi kesseydim tüm vücuduma bulaşmasaydı. Kendinizden geriye ne kaldı bir buçuk senede? Ölçüp biçip baktığınızda artısı fazla geliyorsa, yaşamaya değer diyorsanız bu adamla hayat; devam edersiniz. Ama eksiler çoğalmışsa, içinizden irin akıyorsa ileriyi şu bir buçuk sene gibi görüyorsanız şimdi; kesip atmaktan başka tedavi yolu yok. Hayatınız değerli, siz değerlisiniz. Her insan her canlı değerli. Bu yüzden tutun yaranızı acıtabildiği kadar acıtsın bugün ama bir karar verin. Ya bu yarayla yaşayacaksınız ya bu yaradan kurtulacaksınız.
 
Olayların üstünden 1,5 sene geçti. İnanın çok düşündüm boşanmayı, küçük bir davranışını bekledim bana uymadığında çekip gidicektim. Olmadı, o olaydan sonra özür diledi. Hatta hiç yapmadığı şeyi yapıp, ailesini aradı ve içindekileri kustu. Annesine babasına ilk defa karşı çıktı. Özründen sonra ailesine tek başına bile gitmedi, tek tük gittiğinde bile en fazla 20 dk durup kalkıyor.. Görümcemle 1,5 senedir küsler, eşim evliliğimizi bu halde olmasından en büyük etken o diyip rest çekti o en son kavgadan/ tokattan sonra. Küslükten kinden nefretten yana değilim, beynim sadece bunları sana yapanları affetme diyip duruyor. Görümcenle bırak küs kalsınlar, barışırlarsa (ki elbet barışacaklardır kardeşler sonuçta) ondan ayrıl ailesinin yanına kalır, yaşadıklarınla kalırsın diyor. Sürekli git geller yaşıyorum... cidden her bir yorumunuz için tekrar teşekkür ederim kızlar.
bazı hataların izi kalıyor malesef eşiniz ne kadar özür dilese de sizi kırmış bir kere kırık bardaktan nasıl hayır gelmezse kırılmış kalpten de hayır gelmiyor vereceğiniz sevgi bile eksiktir artık... Allah yardımcınız olsun...
 
Sen de eşine ailenin yanında çaaat diye at tokadı sonra da kardeşin varsa aynı çığlığı atsın sonra da boşan bak en güzeli
 
Ne yazık ki böyle yazınca sizin aşkla ya da çaresizlikle körelmiş gözünüzün görmediğini biz objektifçe görüp eşinizin merhametli veya iyi biri olmadığını söyleyebiliyoruz. Lütfen bunu da dikkate alın olur mu.
 
Back
X