merhaba bayanlar.
ufak bir yakınma yapacağım izniniz olursa şayet;
iki yıl önce internet üzerinden biriyle tanıştım, ilk gördüğüm anda çarpıldım. bir şeyler olacaktı hissediyordum. sonra konuşmaya başladık internetten, birbirimizi tanımaya.. aramızda çok fazla yaş farkı vardı. benden 13 yaş büyük.
çok sevdik birbirimizi, kanımız kaynadı çok kısa bir zamanda.
zaman geçtikçe birbirimize çok bağlandık. sevgili değildik ama sevgiliden de öteydik. bir ismi yoktu aramızdaki bağın. çok yakındık. ben -aşık oldum- diyebiliyordum kendime, o da hissediyordu tabi bu hissimi. ama onda bu his yoktu. seviyordu biliyorum ama benimki gibi bir sevgi değildi.
bazen çok inciniyordum sözlerinden dolayı. ama içime atıyordum hep. neden söyleyecektim ki? aşık olmayan birini zorla aşık edemezdim ya. ya da, sus banane be adam senin hislerinden, mi diyecektim?
bu incinmeler yüzünden birkaç kez dayanamayıp hayatından çıkmaya yeltendim ama çıkarıp atamadım hiç bir zaman içimden. bambaşka bir özlem giriyordu hayatıma onun yokluğunda, kendisinden daha çok incitiyordu bu beni. ki o hiç bir zaman bilerek incitmemiştir beni biliyorum.
hayatına birilerinin girdiği zamanlar olurdu, bunları benimle hep paylaşırdı, çünkü hiç bir gizimiz yoktu aramızda. o zamanlar çok fazla aldırış etmiyordum bu duruma. ama artık dayanamıyorum. başkası olduğunu veya olacağını düşündükçe -ki mutlaka olacaktır- nefes alamıyorum.
bazen üzüntüden göğsüme bir ağrı saplanıyor ve saatler boyu geçmiyor. canım çok yanıyor.
camdan duvarlar var aramızda, görüyoruz, duyuyoruz belki ama dokunamıyoruz birbirimize.
acı çekiyorum, bir çözümü de yok ya bunun, adı dert olsun. derdin dermanı olur değil mi?
ufak bir yakınma yapacağım izniniz olursa şayet;
iki yıl önce internet üzerinden biriyle tanıştım, ilk gördüğüm anda çarpıldım. bir şeyler olacaktı hissediyordum. sonra konuşmaya başladık internetten, birbirimizi tanımaya.. aramızda çok fazla yaş farkı vardı. benden 13 yaş büyük.
çok sevdik birbirimizi, kanımız kaynadı çok kısa bir zamanda.
zaman geçtikçe birbirimize çok bağlandık. sevgili değildik ama sevgiliden de öteydik. bir ismi yoktu aramızdaki bağın. çok yakındık. ben -aşık oldum- diyebiliyordum kendime, o da hissediyordu tabi bu hissimi. ama onda bu his yoktu. seviyordu biliyorum ama benimki gibi bir sevgi değildi.
bazen çok inciniyordum sözlerinden dolayı. ama içime atıyordum hep. neden söyleyecektim ki? aşık olmayan birini zorla aşık edemezdim ya. ya da, sus banane be adam senin hislerinden, mi diyecektim?
bu incinmeler yüzünden birkaç kez dayanamayıp hayatından çıkmaya yeltendim ama çıkarıp atamadım hiç bir zaman içimden. bambaşka bir özlem giriyordu hayatıma onun yokluğunda, kendisinden daha çok incitiyordu bu beni. ki o hiç bir zaman bilerek incitmemiştir beni biliyorum.
hayatına birilerinin girdiği zamanlar olurdu, bunları benimle hep paylaşırdı, çünkü hiç bir gizimiz yoktu aramızda. o zamanlar çok fazla aldırış etmiyordum bu duruma. ama artık dayanamıyorum. başkası olduğunu veya olacağını düşündükçe -ki mutlaka olacaktır- nefes alamıyorum.
bazen üzüntüden göğsüme bir ağrı saplanıyor ve saatler boyu geçmiyor. canım çok yanıyor.
camdan duvarlar var aramızda, görüyoruz, duyuyoruz belki ama dokunamıyoruz birbirimize.
acı çekiyorum, bir çözümü de yok ya bunun, adı dert olsun. derdin dermanı olur değil mi?
Son düzenleyen: Moderatör: