arkadaşlar 5 senelik evliyiz. bugüne kadar hiç kavga etmedik, arada bazı şeyler için tartışırız ufak tefek ama büyük bi kavgamız olmadı. benden çok şey bekliyo sanırım, ne biliyim yada çok yükler yüklüyo omuzuma. bütün evin işi, oğlumun ihtiyaçları bi bakıyorum o tv karşısında, üzülüyorum inanın evin sadece hizmet işlerine bakıyorum gibi geliyo bana. söylüyorum canım bi işin ucundan da sen tut diye; bir kere yapıyo tamam o kadar. bende demekki diyorum benim canımın hiç kıymeti yok..akşam işten geliyorum ancak saat 10 da oturabiliyorum rahatça oda trip atıyo ben yatıyorum falan diye, ben seni burda bekliyorum sap gibi diyo..napıyım diyorum yarın ütüsüz gömlek ütüsüz pantolon giymek istemezsin diyorum, bozulup yatıyo..e bende üzülüyorum, içimden ona yakın davranmak gelmiyo, yatınca yaklaşmak istiyo bu sefer benim içimden hiççç gelmiyo, bazende sadece gönlü olsun daha soğumasın diye yapmacık şeyler yapıyorum, yine üzülüyorum.. bana birgün artık bayan değil kadın ol dedi ne demek şimdi bu, yani memnun da edemiyoruz yani anlayacağınız..bilmiyorum susuyorum sadece sinirlerim bozuluyo..
canım benim senin soğuman çok normal aynı şeyleri bende yaşadım... sabah işe git, akşam 8.30 da gel yemek yap, 2 yaşında oğlum var onların isteklerini karşıla, makineye çamaşır at, kurut ,katla koy, bulaşık yerleştir, çıkart ev süpür ,ütü yap oğlunu yatır...
kendine bakmayı bırak nefes almaya vaktin varmı diye sormazlar...! uzatır eşim ayaklarını açar tv yi seyreder dizisini... ben napıyorum hiç haberi yok. arada bir beni görürse evde dolanırken gel otur biraz yaa der :)ee ben oturcam da bu işleri kim yapacak...olmadı ...ben o kadar yoruldum ki 2 dükkan, 1 ev ,1 koca, 1 çocuk bütün yük bende bide neden kendine bakmıyorsun lafları..! bi gün patladım eşime kusura bakma ama ben evlenmeden önce de çalışıyordum.her sabah kalkar saçımı maşalar, güzel güzel giyinir makyajsız asla evden çıkmazdım. işte yorul gel bide evde yorul en sonunda dedim ki ben oturuyum madem oturmamı istiyorsun kendime bakmamı bişey yapmamamı istiyorsun tamam dedim...
1 hafta inat ettim hiç birşey yapmadım bulaşıkları koydum tezgaha, çamaşırlar yıgılda banyoda ...giyecek kıyafeti kalmadı, ütü yok ,yıkama yok ,hergün giyindim süslendim gittim akşam geldi oturdum eşimle hiç bişi yapmadım ...1 hafta sonra eve hırsız girmiş gibiydi :)sen bana yardım etmiyorsun bak ben oturunca bu işler kendiliğinden olmuyo kalk bakalım bide sen yap hepsini dedim... valla elimi birşeye sürmedim hepsini yaptı mecburen :)şimdi asla bana öyle birşey söyleyemez ...
aynı lafı bende duydum kadın ol lafını
benim de ona cevabım şu oldu kokoş kokoş giyinip süslenmekmi kadınlık ben gördüğün herkesten daha kadınım ...anneyim oğluma 2yıl iş yerimde baktım, şimdi 2. işimi açtım oğlum kreşe başlayacak artık... bende robot değilim nihayetinde herşeye yetişemem ...eve ayda 1 temizlik için yardımcı alıyorum diğer işlerimide günlere böldüm bi şekilde yapıyorum ...kalan da kalsın banane sonra yapılır
herşey eşit canım başta annelik gibi zor bir görev var... ekstra çalışmak hem evde hem işte... gerektiği zamanda eşime ütületiyorum kıyafetini ,gece saati kuruyorum çamaşır makinasından alıp kurutmaya koyması için 5 de kalkıyor, yapıyor yapacak, yapmak zorunda... ben bu çarka bi çomak sokarsam o bu çarkta boğulur... ben eşime onu öğrettim... artık bizim evde herkes her işi yapar kimin yaptığı değil önemli olan işlerin yapılması .
sonuçta bende onun 2 işini idare ediyorum o stres sorumluluk kolay değil,evime geliyorum evimin işlerini yapıyorum,oğluma canımı veririm mutlu olması için herşeyi yapıyorum e benden de kadınlık bekliyorsa ektradan o ev işinde yardımcı olurken bana bende kendim hazırlanıp süslenebiliyorum .
öyle bir rahatlık oluyor ki psikolojik olarak yükler hafifledikçe... hayat müşterek lafı lafta kalmıyor yani...bazen dişimizi göstermemiz şart...! arasıra şeytanla dost olmak gerek biz ne kadar kendimizi mükemmelleştirmeye çalışsak da bu kendimizi yıpratmaktan başka işe yaramıyor... daha çabuk yaşlanıyoruz... valla yorgunluktan ve stresten bazen nefes almakta zorlanıyorum...