Sadece içimi dökmek istedim.. bütün gün çalışmak zorunda olduğum için 9 yaşındaki kızımı evde yanlız bırakmak zorundayım. öğleden sonra okula gidiyor. sabah evden çıkarken bana bakışlarını o gözlerindeki anne gitme bakışını unutamıyorum. işten geldiğinde bana sarılmasını hatta yanımda sürekli gezmesini benimle yatmak istemesi. hasta değilken bile hastalanması ateşler içinde yanması içimi dağlıyor. çalışmak zorunda olmasam biran bile yanlız bırakmıycam onu ama mecburum 
işteyken hep onu düşünüyorum. elleri üşüyormu atkısını bağladımı çantası sırtına ağırmı geliyor. karşıdan karşıya geçerken sağına soluna bakıyormu acaba birisi takip ediyormu. ya kapı çalsa açsa yabancı biri girse eve. biliyorum bir ben diilim belki bu konuda ama çok ağır geliyor bana onu evde ilk kez böyle yanlız bırakıp gitmek. resmen ciğerlerim parçalanıyor. annelik nasıl bir duygu böyle
işteyken hep onu düşünüyorum. elleri üşüyormu atkısını bağladımı çantası sırtına ağırmı geliyor. karşıdan karşıya geçerken sağına soluna bakıyormu acaba birisi takip ediyormu. ya kapı çalsa açsa yabancı biri girse eve. biliyorum bir ben diilim belki bu konuda ama çok ağır geliyor bana onu evde ilk kez böyle yanlız bırakıp gitmek. resmen ciğerlerim parçalanıyor. annelik nasıl bir duygu böyle
