- 31 Mart 2016
- 272
- 331
Merhabalar,daha önce açtığım konulardan bilenler vardır sorunlarımı.Bu sorunlar beni mahvediyor artık gerçekten bir yardıma ihtiyacım var.
Tekrar anlatmam gerekirse uzun olacak ama inşallah okursunuz,2buçuk yıl önce evlendim,eşim ailenin tek çocuğu ve ona çok düşkün bir anneye sahip.Ben ikinci evliliğiyim,ilk evliliği 1ay kadar sürmüş ilişkiye bile girmeden ayrılmışlar ama bu boşanmada eşim tazminat kazanmış.
Sonra biz tanıştık ve evlendik,eşimle aramızda 9 yaş var.Ben 24 yaşınaydım evlendiğimde.Evliliğimizde çok sorunlar yaşadım,gördüğüm muameleler şaka gibiydi,onun parasını yemeye gelmişim gibi tedbir almalar,evde bulduğu herhangi yabancı bir cisimde büyü yaptırdığımı düşünmeler,bağırmalarımı öfkeli anlarımı videoya çekmeler,annesine de bunları izletip benim istediğim 3kuruş harçlığa varana dek anlatmalar ve daha bir sürü şey.Bunların hep eski evliliğn tramvası olduğunu düşündüğüm halde diyetini benim çekmiş olmam beni çok yıprattı.
Annesi evde sözü geçen,evin ekonomosini,eşimin işlerini,kocasını her şeyi bir şekilde yöneten kadındır.Sevilmeyen bir tip,kendi ailesiyle (mal mülk yüzünden) ve kocasının ailesiyle görüşmeyen,2-3 akrabası ve komşularıyla yaşamını sürdüren ama herkesin görüşmekten çok hoşlanmadığı dili sert yüz ifadesi ise itici bir kadındır.Fakat çok iyi annedir,çocuğu için yapamayacığı şey yoktur.Banada aynıydı,gelinlik yapardı resmen,her şey ayağıma gelirdi tıpkı oğluna yaptığı gibi.Bana en lüks kıyafetleri takıları alırdı hiç esirgemezdi.Zaten biz bize yiyelim dışarıya koklatmayalım kafasındaydı.
Fakat eşimle olan bir kavgamızda eşimin onları aramasıyla devreye girdiler ve bize geldiler.Orda bana hafif hafif giydirmeye başladı.İşin ucu orda koptu,aramızda hoş olmayan bir durum yaşanmıştı artık.Ve daha sonra normal bir konuşma esnasında,ailelere zor durumunda para vermekle ilgili bi muhabbette benim “ben aileme zor durumunda yardım ederim” dememden dolayı ipler koptu.Ne benim şerefim kaldı ne ailemin,kadın öyle bir coştuki sen zaten annegile para taşıma derdindesin,oğlumun parası için evlendin neler neler.Bunları bana söylerken hamileydim,sadece ağladım sesimi çıkarmadım.
1-2 hafta sonraysa bize geldiler güya özür dileyecek ama o kadar kinliyim ki onun suratını görmeye tahammülüm yoktu.Geldiklerinde elini uzattı öpmem için ama bütün egosuyla ve suratında ki kötü ifadeyle,sanki seni affediyim öpte der gibi,bende öpmedim neyse daha sonra öp falan dediler zorla öptüm ama hiç konuşmadım onunla,önüne çay bile götüremedim.Daha sonra gittiler kapıyı kapattım,yarım saat sonra aradı suratıma kapıyı niye kapattın,analı kızlı işiniz bitti tabi,şöyle böyle diyerek saydı yüzüne kapattım telefonu gittim odaya ağladım.Yine aradı açmadım telefonu kapattım eşimi aradı,eşimde tamam anne yat uyu artık dedi kapattı ama benim yanıma gelipte ne beni teselli etti ne herhangi bi kelime etti hiç konuşmadık bu konuyu.Sabaha kadar uyuyamadım,aileme edilen laflar bana edilen laflar beynimde dönüyodu.Eşim işe gider gitmez onu aradım ağzıma geleni saydım,bi daha ailemin adını ağzına alma,evime adım atma,sen hastasın paranoyaksın falan bir sürü şey söyledim.Ben o evi sen annenle keyif yap diye düzmedim,oğlanda benim evde benim geldiğin gibi gidersin dedi.Tabi bir de annemin beni doldurduğunu düşünüp bak bak iyi doldurmuşlar seni dedi,kimse doldurmadı beni bu hale sen getirdin dediğimde de ben ne yaptım ki ne dedim ki dedi.Daha sonra öğrendiğimde yanında komşuları varmış ve telefonun sesini dışarı vererek onlara dinletmiş.o zaman anladım o ilk evliliğinden eşimin kazandığı tazminatı,çünkü kız annesigilin apartmana gelip aşağıdan bağırmış kadına sen böylesin sen şöylesin diye,babasının üstüne yürümüş,evdede kırılmadık tabak çanak bırakmamış.Ben de evde sandalyeleri kırmıştım,annesine saymıştım aynı şeyleri yaşıyoduk öfkemize yenik düşüp aleyhimize şahit biriktiriyoduk onlarda bunu çok güzel kullanıyordu.
Her olayda anneme laf etmeside canıma tak ettirdi,annem ki öyle mülayim öyle karşısında ona bağırana cevap bile veremeyecek barin bir kadındır ki,neydi dersi onla bilmiyodum.
Bunların üzerine tabi ki 29.haftamda erken doğum yaptım,doğum yapmadan bayılmaların burun kanamalarım, stresin sağlığıma vurduğu o kadar şey olmuştu ki.Neyse doğumumda annem memleketine gitmişti burda değildi,kayınvalidem çıkıp geldi alnımdan öptü,ilgilendi,sesimi çıkarmadım çünkü çocuğum küvözdeydi ve ölecek diyolardı o halde onunla kavga edemezdim.Bize evini açtı onlarda kaldık,çocuğum küvözde olduğu için hastanede sabahlıyoduk eşimle,onlarda yemekleri hazırlardı gider yemeğimizi yer hastaneye giderdik,gece yatmaya gelir biraz uyur bişeyler hazırlarlar yer içer tekrar giderdik.2ay böyle gitti daha sonra çocuğumuz çıktı ve eşim tamamen değişti.Beni öper koklar,sahiplenir kimseye laf ettirmez oldu.
Evimizde ki alevli kavgalar yerini birbirine susabilen uzatmayan kavgalara dönüştü.Annesi de bana başta ki gibi iyi davranıyordu.
Öyle böyle kızımızı büyüttük her şey iyi hoş fakat ben yaşadıklarımı atlatamadım.Kayınvalidem kızımı sevince,altını değiştirmeye banyo yaptırmaya kalkınca,öpünce,annem diye sevince çıldırıyorum,ağlama krizleri geçiriyorum,ona içimden hakaretler ediyorum.Onu sahiplenmesi beni kontrolden çıkarıyo.Kızımın ismi ecem,her defasında ecem benim demesi,onu kendi himayesine alma çabası gözümğ döndürüy
yüzden ona devamlı laf sokuyorum,çocuğumu ona bırakmıyorum,yüzümü asıyorum,her hareketine kulp takıyorum,biraz zaman sonra onun hizmeti,yemekler yapması,bana bişeyler alması aklıma geliyo,ya diyorum kendi kendime yapma kadın senin için uğraşıyo bırak sevsin torununu da sonra vicdanım sızlıyo ona iyi davranmak istiyorum yanına gidiyorum muhabbet ediyorum şakalaşıyorum iş yine kızımı sevmesine sahiplenmesine gelince anında deliriyorum içimde bi anda fırtınalar kopuyo.
Bipolar olabilir miyim ?
Eşimi çok seviyorum ve sırf o üzülmesin diye çabalamak istiyorum ama yapamıyorum.Beni bir ateşe attılar çıkamıyorum unutamıyorum yaşanılanı denileni.Kadının yüzüne bakarak konuşamıyorum yüzü o kadar kötü geliyo ki bana,yaptığı her şey dediği her laf batıyo.
Anneme dediği laflar,eşimin her şeyi annesine anlatması gibi sorunlar annemin benim evime gelip gitmemesine sebep oldu,annem şu an arada bi yanıma gelsede diken üstünde oturur,evimden bir çöp veremem,hani annem yemek yapacaktır salçası azdır bende anneme gidecek olurum salça bile götürsem eşimden gizli götürürüm geçmişin etkisiyle,burdan oraya mal taşıyo diyecekler diye.
Aileler yaşanılanlardan sonra bayramdan bayrama görüşüyolar fakat annemler her defasında eşime sorarlar annenler nasıl iyi mi selam söyle derler.Onun aileside ailemin adını ağzına almazlar ne selam ne hal hatır sorarlar yok gibi davranırlar.
Şimdi 2.doğumumu yapalı 20 gün oldu,yine kayınvalidemde kalıyoruz,yemekler önüme gidip geliyo,sevdiğim yiyecekler alınıyo,çayım bile ayağıma geliyo fakat olmuyo,içimde bir vicdanım bir de düşman var ikisi arasında yaşıyorum.
Geçenlerde akşam hasta görmeye gidecekler içerde çocuk emziriyorum kızımıda götüreceklermiş,kızım henüz 1,5 yaşında koca kız da değil.Eşim biliyo gerileceğimi,yok falan dedi tabi kadın aklına koyduğunu yapan bi kadın olduğu için götürmeye kararlıydı,eşimde annesine söyleyin dedi.Kadın geldi o suratsız ifadeyle biz ecemi götürüyoruz dedi,yüzüne bakmadan tamam dedim.Bunlar çıktı gitti başladım ağlamaya onlar gelene kadar ağladım.Ecemi gezmeye götürüyo,şimdi arabada kucağına oturtmuştur tıpkı benim gibi,öpüyodur diye düşünüp düşünüp ağlama krizleri geçirdim resmen.
Neyse o olayda geçti
Annem beni görmeye buraya geliyo mecbur,hoşlanmıyo o kadın hissediyorum,konuşuyo ikramını yapıyo ama o suratı...
Bu stres bu sıkıntıların olduğu ortamda da kendimi hiç düzeltemiyorum.
Geçen yine annem geldi,zil çalınca kuranını aldı mutfağa gitti benim 2 cüzüm var okuyum gelirim dedi,eşi sessizce ya bi karşıla sonra oku ayıp falan diye karşılamaya çıkardı orda bi gerildim,sonra annem kızımı öptü 2-3 defa sarılıp,kadında kızımı bi şekilde mutfağa götürdü yüzünü yıkadı annem öptü diye.Bunu bende yapıyodum o öpünce yüzünü siliyodum sinirimden ama bunu gizlice yapardım demekki anlıyomuş ama bunun intikamını annemle almasına da gerildim,annemle derdi neydi yani.Neyse çocuk emzirirken onlar içerde nasıl olduysa eskileri konuşmaya başladılar.Bana öyle iyi davranan kadın içindede ne öfkeler biriktiriyodu biliyodum zaten,o da onları söylemeye başladı sinirlendim içeri gittim susun artık lütfen dedim.Sonra ne oldu gerçekten hatırlamıyorum ne dendi ben çıldırdım yeter diye bağırıyorum duvarlara vuruyorum,Allah hepinizin belasını versin diyorum,kadında delirdi yine ne biçim evlat yetiştirmişsin falan diyo o sıra.Bi yandan bağırıyorum bi yandan ağlıyorum o da gelip kızımı yanımdan alıyo ona cinleniyorum bırak kızımı diye,babası kucağımdakini almaya çalışıyo ona bağırıyorum defol diyorum.Gitmek istedim hazırlandım hemen göndermediler,şimdi çıkar gidersem protestoluk bir hareket olurmuş bağları koparırmışım.babamı aradım beni alsın diye sonra o geldi buraya konuştu,benimle konuştu sakin ol dedi,eşin önemli olan senin için sen kimseyi takma falandedi,1-2 gün sonra gidin evinize dedi kaldık öyle tekrar.Ya diyorum ben o kadar laf saymışım onlarla ne hale gelmişiz şimdi sofralarına oturup yüzsüz gibi nasıl yemek yiyim diyorum kimse anlamıyo beni burda çaresiz bıraktılar.
Şimdi sonuç olarak yardım istediğim konu şu,ben kendimi yapma etme eşinin annesi hatadır yaptı unut diyerek telkin edemiyorum,kafamda bunu oturtamıyorum,unutamıyorum hiçbir şeyi ve bu şekilde yuvamda devamlı sallantıya giriyo.Nasıl kurtulucam ne yapmam gerekiyo tedaviye mi ihtiyacım var hastamıyım,nasıl bi adım atıyım lütfen yardım edin
Tekrar anlatmam gerekirse uzun olacak ama inşallah okursunuz,2buçuk yıl önce evlendim,eşim ailenin tek çocuğu ve ona çok düşkün bir anneye sahip.Ben ikinci evliliğiyim,ilk evliliği 1ay kadar sürmüş ilişkiye bile girmeden ayrılmışlar ama bu boşanmada eşim tazminat kazanmış.
Sonra biz tanıştık ve evlendik,eşimle aramızda 9 yaş var.Ben 24 yaşınaydım evlendiğimde.Evliliğimizde çok sorunlar yaşadım,gördüğüm muameleler şaka gibiydi,onun parasını yemeye gelmişim gibi tedbir almalar,evde bulduğu herhangi yabancı bir cisimde büyü yaptırdığımı düşünmeler,bağırmalarımı öfkeli anlarımı videoya çekmeler,annesine de bunları izletip benim istediğim 3kuruş harçlığa varana dek anlatmalar ve daha bir sürü şey.Bunların hep eski evliliğn tramvası olduğunu düşündüğüm halde diyetini benim çekmiş olmam beni çok yıprattı.
Annesi evde sözü geçen,evin ekonomosini,eşimin işlerini,kocasını her şeyi bir şekilde yöneten kadındır.Sevilmeyen bir tip,kendi ailesiyle (mal mülk yüzünden) ve kocasının ailesiyle görüşmeyen,2-3 akrabası ve komşularıyla yaşamını sürdüren ama herkesin görüşmekten çok hoşlanmadığı dili sert yüz ifadesi ise itici bir kadındır.Fakat çok iyi annedir,çocuğu için yapamayacığı şey yoktur.Banada aynıydı,gelinlik yapardı resmen,her şey ayağıma gelirdi tıpkı oğluna yaptığı gibi.Bana en lüks kıyafetleri takıları alırdı hiç esirgemezdi.Zaten biz bize yiyelim dışarıya koklatmayalım kafasındaydı.
Fakat eşimle olan bir kavgamızda eşimin onları aramasıyla devreye girdiler ve bize geldiler.Orda bana hafif hafif giydirmeye başladı.İşin ucu orda koptu,aramızda hoş olmayan bir durum yaşanmıştı artık.Ve daha sonra normal bir konuşma esnasında,ailelere zor durumunda para vermekle ilgili bi muhabbette benim “ben aileme zor durumunda yardım ederim” dememden dolayı ipler koptu.Ne benim şerefim kaldı ne ailemin,kadın öyle bir coştuki sen zaten annegile para taşıma derdindesin,oğlumun parası için evlendin neler neler.Bunları bana söylerken hamileydim,sadece ağladım sesimi çıkarmadım.
1-2 hafta sonraysa bize geldiler güya özür dileyecek ama o kadar kinliyim ki onun suratını görmeye tahammülüm yoktu.Geldiklerinde elini uzattı öpmem için ama bütün egosuyla ve suratında ki kötü ifadeyle,sanki seni affediyim öpte der gibi,bende öpmedim neyse daha sonra öp falan dediler zorla öptüm ama hiç konuşmadım onunla,önüne çay bile götüremedim.Daha sonra gittiler kapıyı kapattım,yarım saat sonra aradı suratıma kapıyı niye kapattın,analı kızlı işiniz bitti tabi,şöyle böyle diyerek saydı yüzüne kapattım telefonu gittim odaya ağladım.Yine aradı açmadım telefonu kapattım eşimi aradı,eşimde tamam anne yat uyu artık dedi kapattı ama benim yanıma gelipte ne beni teselli etti ne herhangi bi kelime etti hiç konuşmadık bu konuyu.Sabaha kadar uyuyamadım,aileme edilen laflar bana edilen laflar beynimde dönüyodu.Eşim işe gider gitmez onu aradım ağzıma geleni saydım,bi daha ailemin adını ağzına alma,evime adım atma,sen hastasın paranoyaksın falan bir sürü şey söyledim.Ben o evi sen annenle keyif yap diye düzmedim,oğlanda benim evde benim geldiğin gibi gidersin dedi.Tabi bir de annemin beni doldurduğunu düşünüp bak bak iyi doldurmuşlar seni dedi,kimse doldurmadı beni bu hale sen getirdin dediğimde de ben ne yaptım ki ne dedim ki dedi.Daha sonra öğrendiğimde yanında komşuları varmış ve telefonun sesini dışarı vererek onlara dinletmiş.o zaman anladım o ilk evliliğinden eşimin kazandığı tazminatı,çünkü kız annesigilin apartmana gelip aşağıdan bağırmış kadına sen böylesin sen şöylesin diye,babasının üstüne yürümüş,evdede kırılmadık tabak çanak bırakmamış.Ben de evde sandalyeleri kırmıştım,annesine saymıştım aynı şeyleri yaşıyoduk öfkemize yenik düşüp aleyhimize şahit biriktiriyoduk onlarda bunu çok güzel kullanıyordu.
Her olayda anneme laf etmeside canıma tak ettirdi,annem ki öyle mülayim öyle karşısında ona bağırana cevap bile veremeyecek barin bir kadındır ki,neydi dersi onla bilmiyodum.
Bunların üzerine tabi ki 29.haftamda erken doğum yaptım,doğum yapmadan bayılmaların burun kanamalarım, stresin sağlığıma vurduğu o kadar şey olmuştu ki.Neyse doğumumda annem memleketine gitmişti burda değildi,kayınvalidem çıkıp geldi alnımdan öptü,ilgilendi,sesimi çıkarmadım çünkü çocuğum küvözdeydi ve ölecek diyolardı o halde onunla kavga edemezdim.Bize evini açtı onlarda kaldık,çocuğum küvözde olduğu için hastanede sabahlıyoduk eşimle,onlarda yemekleri hazırlardı gider yemeğimizi yer hastaneye giderdik,gece yatmaya gelir biraz uyur bişeyler hazırlarlar yer içer tekrar giderdik.2ay böyle gitti daha sonra çocuğumuz çıktı ve eşim tamamen değişti.Beni öper koklar,sahiplenir kimseye laf ettirmez oldu.
Evimizde ki alevli kavgalar yerini birbirine susabilen uzatmayan kavgalara dönüştü.Annesi de bana başta ki gibi iyi davranıyordu.
Öyle böyle kızımızı büyüttük her şey iyi hoş fakat ben yaşadıklarımı atlatamadım.Kayınvalidem kızımı sevince,altını değiştirmeye banyo yaptırmaya kalkınca,öpünce,annem diye sevince çıldırıyorum,ağlama krizleri geçiriyorum,ona içimden hakaretler ediyorum.Onu sahiplenmesi beni kontrolden çıkarıyo.Kızımın ismi ecem,her defasında ecem benim demesi,onu kendi himayesine alma çabası gözümğ döndürüy
yüzden ona devamlı laf sokuyorum,çocuğumu ona bırakmıyorum,yüzümü asıyorum,her hareketine kulp takıyorum,biraz zaman sonra onun hizmeti,yemekler yapması,bana bişeyler alması aklıma geliyo,ya diyorum kendi kendime yapma kadın senin için uğraşıyo bırak sevsin torununu da sonra vicdanım sızlıyo ona iyi davranmak istiyorum yanına gidiyorum muhabbet ediyorum şakalaşıyorum iş yine kızımı sevmesine sahiplenmesine gelince anında deliriyorum içimde bi anda fırtınalar kopuyo.Bipolar olabilir miyim ?
Eşimi çok seviyorum ve sırf o üzülmesin diye çabalamak istiyorum ama yapamıyorum.Beni bir ateşe attılar çıkamıyorum unutamıyorum yaşanılanı denileni.Kadının yüzüne bakarak konuşamıyorum yüzü o kadar kötü geliyo ki bana,yaptığı her şey dediği her laf batıyo.
Anneme dediği laflar,eşimin her şeyi annesine anlatması gibi sorunlar annemin benim evime gelip gitmemesine sebep oldu,annem şu an arada bi yanıma gelsede diken üstünde oturur,evimden bir çöp veremem,hani annem yemek yapacaktır salçası azdır bende anneme gidecek olurum salça bile götürsem eşimden gizli götürürüm geçmişin etkisiyle,burdan oraya mal taşıyo diyecekler diye.
Aileler yaşanılanlardan sonra bayramdan bayrama görüşüyolar fakat annemler her defasında eşime sorarlar annenler nasıl iyi mi selam söyle derler.Onun aileside ailemin adını ağzına almazlar ne selam ne hal hatır sorarlar yok gibi davranırlar.
Şimdi 2.doğumumu yapalı 20 gün oldu,yine kayınvalidemde kalıyoruz,yemekler önüme gidip geliyo,sevdiğim yiyecekler alınıyo,çayım bile ayağıma geliyo fakat olmuyo,içimde bir vicdanım bir de düşman var ikisi arasında yaşıyorum.
Geçenlerde akşam hasta görmeye gidecekler içerde çocuk emziriyorum kızımıda götüreceklermiş,kızım henüz 1,5 yaşında koca kız da değil.Eşim biliyo gerileceğimi,yok falan dedi tabi kadın aklına koyduğunu yapan bi kadın olduğu için götürmeye kararlıydı,eşimde annesine söyleyin dedi.Kadın geldi o suratsız ifadeyle biz ecemi götürüyoruz dedi,yüzüne bakmadan tamam dedim.Bunlar çıktı gitti başladım ağlamaya onlar gelene kadar ağladım.Ecemi gezmeye götürüyo,şimdi arabada kucağına oturtmuştur tıpkı benim gibi,öpüyodur diye düşünüp düşünüp ağlama krizleri geçirdim resmen.
Neyse o olayda geçti
Annem beni görmeye buraya geliyo mecbur,hoşlanmıyo o kadın hissediyorum,konuşuyo ikramını yapıyo ama o suratı...
Bu stres bu sıkıntıların olduğu ortamda da kendimi hiç düzeltemiyorum.
Geçen yine annem geldi,zil çalınca kuranını aldı mutfağa gitti benim 2 cüzüm var okuyum gelirim dedi,eşi sessizce ya bi karşıla sonra oku ayıp falan diye karşılamaya çıkardı orda bi gerildim,sonra annem kızımı öptü 2-3 defa sarılıp,kadında kızımı bi şekilde mutfağa götürdü yüzünü yıkadı annem öptü diye.Bunu bende yapıyodum o öpünce yüzünü siliyodum sinirimden ama bunu gizlice yapardım demekki anlıyomuş ama bunun intikamını annemle almasına da gerildim,annemle derdi neydi yani.Neyse çocuk emzirirken onlar içerde nasıl olduysa eskileri konuşmaya başladılar.Bana öyle iyi davranan kadın içindede ne öfkeler biriktiriyodu biliyodum zaten,o da onları söylemeye başladı sinirlendim içeri gittim susun artık lütfen dedim.Sonra ne oldu gerçekten hatırlamıyorum ne dendi ben çıldırdım yeter diye bağırıyorum duvarlara vuruyorum,Allah hepinizin belasını versin diyorum,kadında delirdi yine ne biçim evlat yetiştirmişsin falan diyo o sıra.Bi yandan bağırıyorum bi yandan ağlıyorum o da gelip kızımı yanımdan alıyo ona cinleniyorum bırak kızımı diye,babası kucağımdakini almaya çalışıyo ona bağırıyorum defol diyorum.Gitmek istedim hazırlandım hemen göndermediler,şimdi çıkar gidersem protestoluk bir hareket olurmuş bağları koparırmışım.babamı aradım beni alsın diye sonra o geldi buraya konuştu,benimle konuştu sakin ol dedi,eşin önemli olan senin için sen kimseyi takma falandedi,1-2 gün sonra gidin evinize dedi kaldık öyle tekrar.Ya diyorum ben o kadar laf saymışım onlarla ne hale gelmişiz şimdi sofralarına oturup yüzsüz gibi nasıl yemek yiyim diyorum kimse anlamıyo beni burda çaresiz bıraktılar.
Şimdi sonuç olarak yardım istediğim konu şu,ben kendimi yapma etme eşinin annesi hatadır yaptı unut diyerek telkin edemiyorum,kafamda bunu oturtamıyorum,unutamıyorum hiçbir şeyi ve bu şekilde yuvamda devamlı sallantıya giriyo.Nasıl kurtulucam ne yapmam gerekiyo tedaviye mi ihtiyacım var hastamıyım,nasıl bi adım atıyım lütfen yardım edin
