- 1 Haziran 2015
- 4.501
- 3.065
- 133
- Konu Sahibi Samire tmv
- #1
İyi akşamlar sevgili kk, nerden başlayım bilmiyorum biraz karışık olabilir. Hiç kendim gibi nasılsam öyleyim diyemedim sanki başkaları kaderimi bana verdiler. Kendi kaderim bile diyemedim.
Hep olgun ağırbaşlı anlayışlı olmak zorunda bırakıldım. Kimseye nazlandığımı hatırlamıyorum. Küçükken babam sesli gulmemıze bile kızardı. Gülmeyin diye mesela kardeşim daha hassas alıngan olduğu için ona birşey demezdi hep bana derdi. Annem desem büyüğüm diye sanki mecburmuşum gibi babamla tartışınca git babanla konuş deyip beni gonderırdi. Kucucuk kalbimle onları barıstırmak için uğraşırdım.
Derdimi anlatan birisi hiç olamadım dertlendiğim zaman hep ağlarım takıntılıyım birşey için günlerce ağladığımı bilirim. Sorarlardı anlatmadım bunun yuzunden ağlanır mı dalga geçecekler diye kendi fikirlerim onlara doğru gelmediği için istediklerini yaptırmak için ben hep onların gözünde psikolojisi bozuk hasta birisiyim.
Fızıken uzun boylu iri yarı olduğum güç isteyen şeylerdi hamileyken kurban etlerini kaldıracak yada yoruldum demeye hiç hakkım yokmuş gibi herkes birşeyler diyor. Bazen çoçuk gibi nazlanmak istiyorum. Yaptıklarımın kiymetli olsun istiyorum. Herşeyi yapınca görevimmişim gibi bir tesekkurü çok görüyorlar.
Biraz çekingen yapıya sahibim iletişim kuramıyorum Türkçem zayıf bir türlü düzeltemedim. Bu yüzden insanlarla iletişim kurmakta zorlanıyorum birşey anlatamıyorum. Duygularımı ifade edemiyorum. Hep bastırılmış duygular var içimde, içimdeki ses gez eğlen sev sevil mutlu ol derken dışım o kadar farklı ki ne sevmeyi beceriyorum ne sevilmeyi hak ediyorum. Kadınların odunu olurmu diye sorarsanız olur oda benim güzel kelime çıkmaz ağzımdan mutlu etmeyi bilmem ama mutlu olmak isterim.
Asosyalim ihtiyaç olmasa evden dışarıya hiç çıkmam. Oturup bir kahve içmişliğim yok varda bir elimin parmağını geçmez.
Mutlu olamıyorum içim farklıyken yaptıklarım farklı olunca bazen patlak veriyor içimdeki duygular bu defa dengesiz davranıyorum gibi oluyor kısacası uzgunum uzun oldu hakkınızı helal edin cevaplar için tesekk
Hep olgun ağırbaşlı anlayışlı olmak zorunda bırakıldım. Kimseye nazlandığımı hatırlamıyorum. Küçükken babam sesli gulmemıze bile kızardı. Gülmeyin diye mesela kardeşim daha hassas alıngan olduğu için ona birşey demezdi hep bana derdi. Annem desem büyüğüm diye sanki mecburmuşum gibi babamla tartışınca git babanla konuş deyip beni gonderırdi. Kucucuk kalbimle onları barıstırmak için uğraşırdım.
Derdimi anlatan birisi hiç olamadım dertlendiğim zaman hep ağlarım takıntılıyım birşey için günlerce ağladığımı bilirim. Sorarlardı anlatmadım bunun yuzunden ağlanır mı dalga geçecekler diye kendi fikirlerim onlara doğru gelmediği için istediklerini yaptırmak için ben hep onların gözünde psikolojisi bozuk hasta birisiyim.
Fızıken uzun boylu iri yarı olduğum güç isteyen şeylerdi hamileyken kurban etlerini kaldıracak yada yoruldum demeye hiç hakkım yokmuş gibi herkes birşeyler diyor. Bazen çoçuk gibi nazlanmak istiyorum. Yaptıklarımın kiymetli olsun istiyorum. Herşeyi yapınca görevimmişim gibi bir tesekkurü çok görüyorlar.
Biraz çekingen yapıya sahibim iletişim kuramıyorum Türkçem zayıf bir türlü düzeltemedim. Bu yüzden insanlarla iletişim kurmakta zorlanıyorum birşey anlatamıyorum. Duygularımı ifade edemiyorum. Hep bastırılmış duygular var içimde, içimdeki ses gez eğlen sev sevil mutlu ol derken dışım o kadar farklı ki ne sevmeyi beceriyorum ne sevilmeyi hak ediyorum. Kadınların odunu olurmu diye sorarsanız olur oda benim güzel kelime çıkmaz ağzımdan mutlu etmeyi bilmem ama mutlu olmak isterim.
Asosyalim ihtiyaç olmasa evden dışarıya hiç çıkmam. Oturup bir kahve içmişliğim yok varda bir elimin parmağını geçmez.
Mutlu olamıyorum içim farklıyken yaptıklarım farklı olunca bazen patlak veriyor içimdeki duygular bu defa dengesiz davranıyorum gibi oluyor kısacası uzgunum uzun oldu hakkınızı helal edin cevaplar için tesekk
