- 28 Kasım 2014
- 694
- 762
- 33
- 37
- Konu Sahibi Yakamoz5424
-
- #1
Merhaba arkadaşlar ! Benim sorunum herkesi dusunmek .. Allah a sukur ailemin saglıgı yerinde büyük bir dertleri yok .. Ben evlendim 2 sene oldu farkli sehirlerde yasiyoruz ama yakiniz .. Ama surekli aklim onlarda .Evlenmeden once calisiyordum oyuzden ev isi ya da yemek yok denecek kadar az yapiyordum .. Simdi bunlar icin okadar pismanlik duyuyorumki her yapmadigim seyi telafi etmek icin ugrasiyorum , her gittigimde erken kalkip kahvaltiyi hazirliyorum yemekleri yapmaya calisiyorum onlarla sohbet etmeye calisiyorum ama bunlari yaparken kendini okadar hirpaliyorum ki .. Her gun aklima geliyor ya onlara bir sey olursa diye oturup agliyorum . Her zaman hayirli bir evlat oldum onlarda benden razidirlar . Ama anneme babama of bike dedigim icin okadar pismanimki icim bu yuzden hep karanlik ... Hep dus ederken Allah im beni bu karanliktan cikar diye dua ediyorum. Yanlarina gidiyorum donusumde hep depresyona giriyorum yok ablam mutsuzmu acaba yok abimi esi uzuyor mu yok babam neden durgundu .. Bildiginiz 2 gun depresyondan cikamiyorum .. Aslinda Allah a sukur bir skntilarida yok hatta en buyuk sknti bende 2 yildir cocugumuz olmuyor bende cikolata kisti var 1 basarisiz tup bebek denemem var .. Herkes icin uzulmekten yoruldum .. İstiyorumki butun ailem cok mutlu olsun huzur icinde yasasin ama bu her zaman olmuyor tabiki .. Sukur ediyorum bol bol ama genede bu karamsarligimin ustesinden gelemiyorum. Esim cok iyi birisi birbirimizi cok seviyoruz .. Ama yillarin vermis oldugu tahammulsuzlukle bazen siddetli sozlu tartismalarimiz olabiliyor .. Modum cok cabuk dusuyor suratim egriliyor sesimi yukseltebiliyorum mutlu olmakta zorlaniyorum.. Onun aılesıyle aynı sehırdeyız onceden 2 günde bır gıdrrdık sımdı duzene oturttuk ama oyle yoruldumkı duzene oturturken cunku hep bızı beklıyorlardı kendı hayatımız olamıyordu .. Bende sızınkılrre sukadar gittik bızımkılerede gidecez falan derken 2 sene hep boyle gecti cok fazla yıprandık ıkımızde .. Beklentı ıcıne gırmek istemıyorum karamsar olmak istemıyorum her seye güzel tarafından bakmak ıstıyorum ailem saglıklı cok sukur dıyıp uzulmemek istıyorum .. Yoksa ciddi anlamda depresyona giriyorum .. Namaza baslıyorum yarım kalıyor ,zikir cekiyorum , dua ediyorum .. Belki ibadet eksikliginden diyorum .. Ama genede icimdeki bu karamsarlik karanlik ve mutsuzluktan kurtulamiyorum .. Belki yazdiklariniz bana iyi gelir . Simdiden tesekkurler