Sürekli bir kulaklık kulağımda öyle geziyorum ve kaybettim bugün hemen yenisini alıcam. Yani dışardan ne düşünüyor insanlar bilmiyorum. Ama kibirli olduğumu düşünüyorlar da olabilirOlur öyle arada sırada. Belki havalardandır. Zira Ankara daki hava insanı bunalıma sürükleyecek kadar kasvetli.
Öyle bir iki kişi vardı birinin tayini çıktı gitti diğeri öğretmendi o da tatile gitti bilmiyorum ya ilk geldiğimde daha iyiydim sanki zamanla çok durgunlaştımDert etme lutfen bosver.Gecici bir durum oldugunu sen de biliyorsundur.Insan bir sure yalniz kalinca tanimadigi bir cevrede olunca icine kapaniyo.Her sey yabanci geliyor.
Alisinca, tekrar insanlarin arasina karisinca duzelirsin.Bu sureyi boyle gecirmen gerekiyorsa gecir.Inan kimse seni uzun uzun yargilamiyordur bu niye boyle diyesana oyle geliyo..
Gene de cok insanlardan kopma.Tanimadigin insanlarla bile olsa arada bir iki kelime et
bende bir zamanlar kendi basıma kafeye gider otururdum genelde ders calısırdım ama cok kafa rahatlatıyor .Ruh halim çok ilginç. Sosyal fobim oluştu gibi. Çok çekingen bir insan oldum son zamanlarda. Kimseyle konuşamıyorum. Öyle tuhaf ki. Tek başıma kafeye geldim. Bir insan suratıma baksa kafamı çeviriyorum bir şey sormasın merhabq demesin diye. Galiba çok suratsız görünüyorum artık dışardan. Neden böyle bilmiyorum. Ruh gibi geziyorum ortalıkta. Nasıl değişir bu durum bilmiyorum veya değişir mi onu da bilmiyorum. Yalnızlık değil canımı sıkan zaten yalnız kalmamak için bir çabam da yok. Çoğu şey bunaltıcı gelmeye başladı.
Cunku ilk basta yeni bir heves heyecan oluyor.Insan tam olarak ne oldugunu anlamiyor.Sonra birden boyle bir anda yalnizlik cokuyo.Öyle bir iki kişi vardı birinin tayini çıktı gitti diğeri öğretmendi o da tatile gitti bilmiyorum ya ilk geldiğimde daha iyiydim sanki zamanla çok durgunlaştım
Aynı ruh halindeyiz.Ruh halim çok ilginç. Sosyal fobim oluştu gibi. Çok çekingen bir insan oldum son zamanlarda. Kimseyle konuşamıyorum. Öyle tuhaf ki. Tek başıma kafeye geldim. Bir insan suratıma baksa kafamı çeviriyorum bir şey sormasın merhabq demesin diye. Galiba çok suratsız görünüyorum artık dışardan. Neden böyle bilmiyorum. Ruh gibi geziyorum ortalıkta. Nasıl değişir bu durum bilmiyorum veya değişir mi onu da bilmiyorum. Yalnızlık değil canımı sıkan zaten yalnız kalmamak için bir çabam da yok. Çoğu şey bunaltıcı gelmeye başladı.
Benim de benzer salaş salaş şeylerle dolaşıp duruyorum saçımlq da ilgilenniyorum kuaföre gideyim diyorum sonra erteliyorum.Alışveriş de yapasım yok artık. Anlamsız gelmeye başladı ki alışveriş yaptığımdq ben vaktib nasıl geçtiğini anlamayan biriydimAynı ruh halindeyiz.
Ben de artık saçıma başıma bakmıyorum. Eskisi ladar dısarı çıkmıyorum. Alışvrriş yapmak bana iyi gelirdi artık onu bile yapmıyorum.
Fönsüz dışaı çıkmazdım, dus aldıktan sonra taramak bile zor geliyor:)
Cilt bakımı falan hal getire...
Eskiden olsa havalardan dicem ama artık yaz da geldi yani bahar yorgunluğu falan diyip kaçamıyorum da. Tatil planı bile yapamıyorun. Amaaan yine içim şişti
Öyle yapmaya çalışıyorum bugün de 1 2 saat dolaştım ama çok da gezesim gelmedi hemen dönesim geliyorCunku ilk basta yeni bir heves heyecan oluyor.Insan tam olarak ne oldugunu anlamiyor.Sonra birden boyle bir anda yalnizlik cokuyo.
Ama dedigim gibi gecici,zamanla benimsersin,alisirsin.Ayni seyleri ben de yasadim.Eger su an yalnizsan da tadini cikar etrafi gez tanimaya calis.Sadece cok dusunme.
Sevgiler
Tek başıma oturuyorum ama bundan sıkılmadım galiba. Zaten başkaları olsa onlarla plan yapacak halim de yok. Yorulmuş gibiyimbende bir zamanlar kendi basıma kafeye gider otururdum genelde ders calısırdım ama cok kafa rahatlatıyor .
bazen böyle gecis dönemleri gerekli en azından düsünmek hayatta beleri yanlıs yapıyoruz kimler fazla anlamak için
Bilmiyorum ya buraya yazarken bile yorgunum sankiBeni tarif etmişsin sanki geçici bir durumdur inşallah
O da var tabi. Fazla güvenmek de iyi bir şey değil benceÇoğu insan bu durumda arkadaşlar soyutluyoruz kendimizi herşeyden ama hiç iyi bişey değil güven yok kimseye kazık yemekten korkuyoruz sonumuz ne olcak böyle
Hiçbiri için enerjin yok değil mi canım sürekli bir şey yapmadan yorulmuş gibi oluyor insanBende öyle ruh gibiyim. Zombi gibi yaşıyorum, gece yatmak bilmiyor, sabah erkenden uyanıyorum. Yüzüm gözüm çökmüş durumda. Devamlı kilo veriyorum. Boşanma aşamasındayım, 1 ay sonra dava açacağım, kendimi toplamam lazım. Oysa ne hayallerim vardı,iş araştıracaktım, ehliyete yazılacaktım, spora başlayıp yüzmeye vs gidecektim.. ne çabuk pes ettim. . Gidişatımdan korkuyorum.
Ruh halim çok ilginç. Sosyal fobim oluştu gibi. Çok çekingen bir insan oldum son zamanlarda. Kimseyle konuşamıyorum. Öyle tuhaf ki. Tek başıma kafeye geldim. Bir insan suratıma baksa kafamı çeviriyorum bir şey sormasın merhabq demesin diye. Galiba çok suratsız görünüyorum artık dışardan. Neden böyle bilmiyorum. Ruh gibi geziyorum ortalıkta. Nasıl değişir bu durum bilmiyorum veya değişir mi onu da bilmiyorum. Yalnızlık değil canımı sıkan zaten yalnız kalmamak için bir çabam da yok. Çoğu şey bunaltıcı gelmeye başladı.
Hiçbiri için enerjin yok değil mi canım sürekli bir şey yapmadan yorulmuş gibi oluyor insan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?