Merhaba iki çocuk annesi ve 4.5 aylık hamileyim, 2018 yılına kadar çalışıyordum, tasarımcı ve yönetici olarak bir çok yerde (özel sektör ) çalıştım. Eşimde 3 yıl önceye kadar bir firmada çalısıyordu ama kurumsal ve sıkıntısız bir yerdi kendi işi dışında birsey le ilgilenmek zorunda olmadıgı rahat bir yerdi, sonrasında maas ile ilgili bir sorun oldu ve işini bırakıp kendine atölye açmak istedi. Bunları neden açıkladım is deneyimi olarak eşimden daha fazla bilgi sahibi olmama rağmen eşimi bir türlü ikna edemiyorum. İş açıldı açılalı hep zarar doğru düzgün kazanmıyoruz, bende çalısamıyorum o arada bebek oldu vs derken iyice çöktük. Eşim iyi biri saflık derecesinde iyi hatta, gelen müşteriler esnaftanda çakal olanlar hep kandırdı ben yapma etme desemde dinlemiyor, müşteri ile yüz göz olma şu şekilde davran diyorum, tasarım ürünler yapıyorsun fiyatı bu olmalı diyorum yok anlamıyor, zarar üzerine zarar ediyoruz. Üç yıldır ailem, onun ailesi arada kazandığımız üç beş kurusla gecindik, hatta bana 50bin miras kaldı, kendime bir pantolon bile alamadan kiralara borclara, birsürü sacma yere gitti. İkinci çocugu isterken işler iyiydi 9 yıl beklemişim ikinci çocuk için Rızkı veren Allah dedim, dogdu Elhamdülillah ama üçüncü gebelik korunmaya ragmen oldu, nasip diyorum. Ama bazen vicdan azabı çekiyorum, ben çalışabilseydim kimseye muhtaç kalmaz kiramızı rahat öder.,cocukları rahat ettirirdim diyorum. Psikolojik olarak okadar yoruldım ki hamile olmasan intiharı bile düşündüm. Çoluk çocuk hepimizi zehirlemeyi düşündüm. Kimseye bırakamam çocuklarımı. Kimse bakamaz. Ramazan geldi Rabbim diyorum eskiden ben yardım ederdim, şimdi muhtaç kaldım, imtihanımı arttırma. Daha fazlasını yazmak benimde canımı yaktığı için yazamıyorum. Kimseye anlatamadığım için bşr yere içimi dökmek için yazdım okuyan olursa hakkını helal etsin.