Herkese merhaba, daha önce bu site karşıma çıkmıştı, şimdi kaydolup içimi dökmek istedim. Öncelikle biraz uzun olabilir kusura bakmayın. Aslında çok da denecek bir şey yok ama okuyup bir dua etseniz de yeterli. Ben hiç görmüyorum 19 yaşındayım. Nasıl yazdığımı merak edenler varsa ekran okuyucu kullanıyorum. Ekrandaki her şeyi seslendiriyor. Ben bu sene üniversite birinci sınıfa başlayacağım. Geçen sene hazırlık okudum, online olduğu için işim kolaydı. Şimdi haliyle okula tek başıma gitmem gerekecek. Lisede okul evimize yakındı, ailem arabayla götürüyordu, okulun içini de öğrendim, gitmem gereken sınıfı bulabiliyordum. Şimdi okulum daha uzakta ve otobüsle gitmem gerekecek ama açıkçası yapamayacağımdan korkuyorum. Hiç görmeyip hayatını gayet güzel idame ettirenleri gördükçe onlar yaparsa sen de yapabilirsin diyorum ama bir taraftan da korkuyorum. Annem ilk zamanlar biz yardımcı oluruz diyor ama yine de endişelerim var. Gidip geldiğimi düşündükçe içim sıkılıyor. Umarım gidip geldikçe alışırım. Daha önce de dediğim gibi denecek pek bir şey yok, içimi dökmek istedim sadece. Sizden ricam hiç olmazsa bu alışma günlerini sorunsuz, en kolay şekilde atlatmam için bi dua etseniz yeter.