İçimi dökmek istiyorum artık!!

Liseden beri yaklaşık 12 yıldır devam eden bir arkadaşlıktı bizimkisi..Üniversiteye aynı şehre gittik..Bana emanet edilecek kadar güveniyordu ailesi..Sonra mezun olduk atandık.. Birisiyle tanıştı..En baştan belli olan bir ilişkiydi hep sorunluydu. Ben hep ona akıl vermeye, ilişkilerinin sorunlu olduğunu farkettirmeye çalışıyordum. Tabii ben ozamanlar yalnızdım ve beni öyle çok sık aramaz sormazdı da.. Aniden nişanlandı keşke iyi düşünseydin dedim..Benim de zor günlerim oldu ama çoğu zaman yanımda olmadı.. Hatta geçen yıl ölümden döndüğümde bile günler sonra telefonuma karşılık verip "sohbet edeceksin sanmıştım açmadım" diyecek kadar da vurdumduymazdı en zor anımda... Düğünden önce nikah yapacağım dedi yapma dedim dil döktüm onca.. Pişman oldu..Keşke nikahı kıymasaydım ayrılırdım dedi.. Düğünü ertele sorunlarınızı hallet dedim yine beni dinlemedi...
Sorunları tabii ki çözemediler.. Boşanma davasını açtılar ve boşanacaklar belki de... Ben yine onca yılın hatrına hergün arayıp derdine ortak istedim.. Belki de ona akıl vermemden bıktı, belki kızmamdan korkuyor (yeniden barışma durumu olduğundan yapma akışına bırak çocuk yokken diye kızıyorum) ne zaman arasam hep bir sebepten hemencecik kapattı... Doğumgünümü her yıl oldugu gibi unuttu.. Ve sırf bu yüzden ona kırgın olduğumu düşünüyor. Oysa ben senelerdir yaptıkları, hep ben hep ben demesi yüzünden ona kırgın kızgın olduğumu bilmiyor... Bir kalemde kestirip attı sanki boşanmasının sorumlusu benmişim gibi... "boşanacağımı bildiğim halde evleneceğim" diye bizim uyarılarımızı umursamadı şimdiyse suçlu biz gibi görüyor...
Belki en zoru günlerini yaşıyor şuanda ama ben yoruldum artık bu arkadaşlıktan hep vermekten hiç alamamaktan... Mazallahh kocasıyla barışır tekrardan da siz ayrılmamı istemiştiniz diye beni de suçlar.... Artık hayatından çıkıyorum ve bu kararım doğru mu yanlış mı bilmiyorum...

en başında yapman gerekirmiş..

İnsan süreçte farkına varmıyor dönüp bakınca diyorum bana neler neler yapmış aslında diye..

kendim yazmışım gibi geldi...bu benim inan ki benim..kangren olmuş kolundan kurtul..beni zehirledi..hergün biraz daha ölüyorum..rezil oluyorum..sen kurtul arkadaşım..daha fazla yüz göz olmadan kurtul..ama ben bişey daha tavsiye edeceğim haddim olmadan...asla açıklama yapıpta tümden bitirme inan seni suçlu çıkarır..yavaş yavaş uzaklaş..sana en büyük tavsiyem bu...

Senin açtığın bir konuyu açtım aynen ben de dedim hani sorunlarını anlatması paylaşması ve benim başka bir arkadaşımla paylaşmam falan.. Sanırım ben de daha cok zarar görmeden dediğin gibi bitireceğim arkadaşlığımızı.. Daha anlatmadığım neler var bir bilseniz, ortak arkadaşlarımız diyor annesi gibi hep ona doğru yolu gösterdin akıl verdin nasıl öder hakkını çok pişman olacak...

Bu ne yahu.... insanlar kendi derdini çekemiyo siz arkadaşınızın dedini yeteri kadar çekmişsiniz karşılık görmeden. bence artık yeter deyin. bu arkadaşlık değil, arkadaşlık dediğin böyle olmaz. tamam derdini dinler çözüm üretmeye çalışırsın ama suçlanmak, işine geldimi arayıp canı istemediğinde aramamak bana göre değil. anında bitirrim o arkadaşlığı....

Öyle ama ne bileyim boşanma sürecinde yalnız bırakmak istemezdim yine de ama zaten son mesajıma cevap bile vermedi.
Yıllardır derdini dinledim akıl verdim hiçbirisini dinlemedi bildiğini okudu şimdi bana diyor ben ayrılıyorumm doğumgününü unuttum diye mi bana böyle yapıyorsun bilmem ne hala beni suçluyor meseleyi doğumgünü kadar basit sanıyor..
Geçen yıl biraz sorunlarım vardı gecenin bir vakti arıyorum derdimi anlatmak için, telefonunu nişanlısına açtırıyor yanlış numara diyor sonra da arayıp dalga geçiyorlar şaka yaptık diye...
Bunun gibi ne saçma hareketler.. Haklısınız çok bile dayandım..