Biz çok şey istemiyoruz aslında... 1 güleryüz, nasılsın diye sorulmak, saygı duyulmak, elimizin tutulması, sarılmak, öpmek... Kısacası ilgi...
Çok mu zor yaa? Bunların hiç biri parayla değilki!... Neden esirgiyorlar? Neden çok görüyorlar?
Hata bizde aslında... Okadar çok değer veriyoruzki, vazgeçilmez zannediyorlar kendilerini. Dünyanın onların etrafında döndüğünü zannediyorlar. Nasılsa her koşulda cepte olduğumuzu düşünüp değer vermiyorlar. Fıtrat olarak daha kırılgan olduğumuz için çok kolay psikolojik baskı altına alıyorlar.
Ben de boşanma aşamasındayım, yeni idrak ediyorum tüm bunları. Öncesinde çok sinyal veriyorlar aslında ama "seviyorum, aşığım" deyip es geçiyoruz o sinyalleri.
Umarım bundan sonrası için evladınızla güler yüzünüz. Umarım sınavlarınızda çok başarılı olursunuz. Umarım ayaklarınızın üzerine sımsıkı basarsınız. Canı gönülden diliyorum bunları.