- 21 Mayıs 2014
- 766
- 307
- 123
Merhaba arkadaşlar gece gece hepsi tepeme geldi. Öncelikle şunu belirtmek isterim başlıktada belirttiğim gibi içimi döküyorum şimdiden vakit ayıranlar için teşekkür ederim çıkmazda boğuluyor gibi hissediyorum. Anne ilgisi sevgisi görmedim. Sürekli siyasetle kendini parçalardı. Hiç ilgilenmezdi sadece kapıma para bırakırdı ve bununla çok iyi bir anne olduğunu düşünürdü evde çok az bulunurdu evdeysede kendini mutfağa kapatır sıgara telefon. Sürekli bir aşağılama kıyaslama kendini üstün görürdü. Babamdan korkardım göğüslerime bakardı çok fazla rahatsız olurdum sürekli kaçardım ondan. Babamdan olmasada küçük yaşta büyük büyük adamlardan taciz gördüm. İlk öpüldüğm kişi yaşlı terbiyesiz bir adamdı. Bu yüzden erkeklere karşı ister istemez bir soğukluk var bende. yaklaşık bir ay önce en rahat konuştuğum erkek çocukluk arkadaşımı kaybettim nedenide sürekli ondan kaçmamdı buluşmak istiyordu kaçıyordum söleyemedim ki ben korkuyorum. Onun haricinde arkadaşlarım hatta dostlarım var ama nedense sürekli yalnız hissediyorum. Düşnüyorum acaba ne kadar yanımda olucaklar. Elinde sonunda hepsi geçiyor hayır geçmesede ölüm var yalnız kalmakla ilgili korkularım. her insan yalnızdır diyorum ama ne biliyim o kadar kalabalık ki dünya. Sevmediğim bir işte çalışıyorum aslında bir yıl gibi bir süre dayansam yepyeni bir ile geçebilirim başka bir şehire herşeyi bırakıp yeni bir başlangıç yapabilirim. Nasıl dayanıcağımı bilmiyorum.