İçimi Yiyip Bitiren Bir Düşünce Var

Benim öyle bir yaramı deştin ki anlatamam. 20 yaşlarında bende babamdan nefret ediyordum...Bazı açıklamak istemediğim sebeblerden düşman olmuştuk babamla.. Ama ben ne yaptım onun her kötülüğüne iyilikle cevap verdim. Evden bile gittim ablamla beraber. Bir hafta kadar gelmedik ama dışarının daha kötü olduğunu gidince anladık. Çok şükür bir tanıdığın evine gitmiştikte başımıza bişey gelmemişti. Tek çarem akşamları eve geldiğimde odama çekilmek olmuştu. Sonra iyice duygusuzlaştım ve kendi ayaklarımın üzerinde daha sağlam durmaya karar verdim. İşyeri açtım kendime beş kuruş param yoktu tabi :))) kredi çektim. O gün bu gündür tavır ve davranışları değişti bana çünkü ben artık tam manasıyla kendine güvenen, büyümüş birisiydim.. Bundan sonra yapacağı ufacık bir hata ömür boyu beni kaybetmesine malolacaktı. Neyseki şimdi aramız iyi. yani zaman her şeyin ilacı. Takma kafana kendini yıpratırsın. Allaha sığın ve ya vedud zikrini çok çek. Hatta sana bağıracağını anladığında yüzüne karşı çek bu zikri... ÜZÜLME değmez ama saygınıda yitirme...

Çok teşekkür ederim. Dediğiniz yöntemi deneyeceğim:)
Ben bunları buraya yazınca bile çok pişman oldum. İçimde kahrolası bir çelişki var.
Kendimi çok kötü hissediyorum.
Bu yazdığım sebeplerden dolayı annemle de bu sabah kavga ettim. Ben "Dünü hiç unutmayacağım. Oruçlu insana merhamet eder, insan biraz. Yaşlandığı, bize muhtaç olduğu zaman ona hatırlatacağım (hakaretlerini)" dedim. Ve "Çocuk yetiştirmek böyle bir şey değil, ben sizin gibi yetiştirmeyeceğim." dedim.
Annem öfkelendi, "Şu an senin suratına tükürmek geldi içimden dedi, meğer sen saman altından su yürüten'lerdenmişsin" dedi.
Çok şaşırdım ya, aklım almıyor. Doğurmak, büyütmek ona her şeyi söylemek anlamına mı geliyor?

Benim de yazamayacağım çok şeyler var. Ama bunaldım artık, nefes almak istiyorum. Sadece nefes, huzur dolu bir nefes...
 
insan anne babasıyla anlaşamayabilir kafa yapınız uyuşmayabilir hatta bazen onlara çok kızıp sinirlenebiliriz de ama yine de anne baba hakkı önemlidir saygısızlık yapmamaya çalış canım.oku mesleğini eline al kimseye muhtaç olma.o zaman belki babanında sana saygısı artar:31:
 
Çok teşekkür ederim. Dediğiniz yöntemi deneyeceğim:)
Ben bunları buraya yazınca bile çok pişman oldum. İçimde kahrolası bir çelişki var.
Kendimi çok kötü hissediyorum.
Bu yazdığım sebeplerden dolayı annemle de bu sabah kavga ettim. Ben "Dünü hiç unutmayacağım. Oruçlu insana merhamet eder, insan biraz. Yaşlandığı, bize muhtaç olduğu zaman ona hatırlatacağım (hakaretlerini)" dedim. Ve "Çocuk yetiştirmek böyle bir şey değil, ben sizin gibi yetiştirmeyeceğim." dedim.
Annem öfkelendi, "Şu an senin suratına tükürmek geldi içimden dedi, meğer sen saman altından su yürüten'lerdenmişsin" dedi.
Çok şaşırdım ya, aklım almıyor. Doğurmak, büyütmek ona her şeyi söylemek anlamına mı geliyor?

Benim de yazamayacağım çok şeyler var. Ama bunaldım artık, nefes almak istiyorum. Sadece nefes, huzur dolu bir nefes...


Canım annenede bir yerde hak ver oda böyle olmasını istemezdi ama nihayetinde senin babana karşı bu duyguları beslemene sinirlenmiştir. Hatta sana şöyle söyleyim...babam anneme şiddet uygulamıştı bir sebebten dolayı, ben annemi aldım büyük ablama götürdüm, evde babamla kaldım merhamet bu ya yemeğini yapmak için. Neyse sonra annemin beni diğer aile fertlerine şikayet ederken duydum... " bu kız bizim boşanmamızı istiyor ortalığı karıştırıyor" bu cümleleri duyduktan sonra birdahamı dedim asla karı koca arasına girmem....bu bana büyük ders oldu. Düşünebiliyormusun babam ona en büyük kötülüğü yapmış birde dayak atmış ben anneme arka çıktım diye suçlu ben oldum. Bir zaman geldi babama aynen şunu dedim " aramızdaki bu uçurumun sebebi............budur...dua et ben hala sana baba diyorum ve saygı gösteriyorum....Son cümlem bu oldu ona ve bir dahada bu konulara girmedim. Zamanlada düzeldi zaten herşey. İçimde çok şeyi öldürsede hala babamdır:16:
 
bence sadece zor bir dönemden geçiyorsunuz baban ile beraber ve belli ki senin bazı senin canını sıkan sıkıntıların da var ve hepi üst üste birikince patlama noktası da baban olmuş. her şeyin ilacı zaman canım sen mümkün oldugu kadar bir süre babanın davranışlarını görmezden gelip kendinide psikolojik olarak diri tutmaya bak
 
Klasik olacak ama o senin buyugun. Cahil olabilir, kotu konusabilir ama babanin kiymetini sen evden gittiginde ya da o evden gittiginde anlarsin. Sana dusen biraz daha alttan almak ve soylediklerini kafana takmamak. Inan bana oteki turlu hayat senin icin cekilmez olabilir.
 
Ben de herkes kadar babasina asik bi kizdim.
Gomleklerine sarilip uyurdum babamin.
Hatalari oldu ve buyuk hatalardi.
En deli caglarimdaydim.
Nefret ettim.
Ayni evin icinde aylarca konusmadim. Konusamadim.
Ama her ne yaparsa yapsin, bi gun muhtac etmedi bizi.
Sevgsini de hala gostermeye calisiyo.
Kizdiginda yine der bi seyler ama gecer, alistik. Birden parlar ve soner. Ozur gerekirse ozrunu de diler.
Ben hep dua ediyorum.
Rabbim annemi, babami, beni ve tum musluman kardeslerimi hidayete erdir diye.
Ne olursa olsun, o benim babam. Canim, kanim.
Bunu ne zaman anladim biliyo musunuz konu sahibi, nisanlandigimda.
Nisanlandigimda bi takim sebeplerden oturu degerlerini daha cok anladim.
Maksadimi asmak istemem. Her ailede boyle seyler yasanabiliyo, demek niyetindeyim.
Allah babanizla araniza vedud ismiyle yaklassin insaalah.
Ben de yetistirme tarzlarini pek begenmiyorum ama yine de basimizdan eksik olmasinlar.
Bizler yeni nesil olarak daha bilincli olabiliriz insaallah..
 
Çok teşekkür ederim. Dediğiniz yöntemi deneyeceğim:)
Ben bunları buraya yazınca bile çok pişman oldum. İçimde kahrolası bir çelişki var.
Kendimi çok kötü hissediyorum.
Bu yazdığım sebeplerden dolayı annemle de bu sabah kavga ettim. Ben "Dünü hiç unutmayacağım. Oruçlu insana merhamet eder, insan biraz. Yaşlandığı, bize muhtaç olduğu zaman ona hatırlatacağım (hakaretlerini)" dedim. Ve "Çocuk yetiştirmek böyle bir şey değil, ben sizin gibi yetiştirmeyeceğim." dedim.
Annem öfkelendi, "Şu an senin suratına tükürmek geldi içimden dedi, meğer sen saman altından su yürüten'lerdenmişsin" dedi.
Çok şaşırdım ya, aklım almıyor. Doğurmak, büyütmek ona her şeyi söylemek anlamına mı geliyor?

Benim de yazamayacağım çok şeyler var. Ama bunaldım artık, nefes almak istiyorum. Sadece nefes, huzur dolu bir nefes...

annenin yaptığıda çok yanlış, sonuçta haksız olan baban. anneye düşen bu durumda eşini anladığı dilden uyarmak, kızının daha fazla üzülmesini engellemek. bi anne için eşinden bile önce çocukları gelmeli. eşinin yokdan yere kızını üzmesine engel olmalı, neticede annen senden yana olmalıydı. tabi ki seni gaza getirip nefretini öfkeni artıracak şekilde değil, ama babanı uyararak seninde yanında olduğunu hissettirerek bunu yapmalıydı, üzüntünü hafifletmeliydi. ne diyim Allah yardımcın olsun.
 
Ailene bir şey olduğunda ( allah göstermesin ama hayatta ölüm gibi bir gerçek var) düşüneceksin herşey daha farklı olsaydı keşke... nefretten arınmışsın, dönüp bakıyorsun geçmişine neden böyle oldu, ne zaman başladım bu kadar nefret etmeye o zaman tek bir anı kalsın istiyorsun tek bir güzel anı... bu güzel anıda hem kendini affetmiş olacaksın hemde babanı... şu an duyguların çok net ama geçiceğini umuyorum, sevmeyerek, bağırarak işler hem senin için daha kötü olur hem de evdekiler için. Kendine müddet ver o zaman içinde evde sessiz kalmaya çalış eminim ailendekilerin tutumuda değişicektir sendeki değişimi gördüklerinde sonra otur babanla konuş eğer bunu yapamayacaksan kendini meşgul edecek hobi, iş vs. bulmanı öneririm, ilerde kendine ait bir evin ve yaşamın olana kadar sabr etmek ve kendini daha fazla yıpratmamak zorundasın. Umarım herşey düzelir.
 
Tek tek cevap yazmak istiyorum ama yazamıyorum.
Sanki yazsam kötü bir şey yapıcakmışım gibi hissediyorum kendimi.
O kadar çok doluyum ki, hepsini boşaltırım diye korkuyorum.
Ağrılarım var, ve ağrılarımın sebebi onlar. Artık buna eminim.
İşte bunları boşaltmaya korkuyorum.

Kısaca, hepinize çok teşekkür ederim.
 
Back
X