İçindeki çocuğu öldürmek...

M

mart09

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
21 Şubat 2009
1.388
271
123
Arkadaşlar 6 aylık bir kızım var Allah bağışlasın. Allah kötü gününü göstermesin. Onu elbetteki çok ama çok seviyorum onunla geçirdiğim 6 ay sonunda kendime bakıyorum ve görüyorum ki 6 ayda içimde ki çocuk, neşe, heyecan ölmüş gitmiş. Aranızda içindeki çocuğu öldürmeden çocuk büyütebilen oldu mu ve bunu nasıl başardınız???
 
arkadaşım keşke benimde çocuğum olsada onunlla çocukluğumu yaşayabilsem.onunla birlikte sende çocukluklar yap eşine :))
 
benimde 5 buçuk aylık bi oğluşum var ama içimdeki çocuk sapa sağlam duruyor hatta neşeme neşe kattı diyebilirim tamam bazen boğuluyorum ama değiyor..
bunu nasıl yaptığıma gelince özel olarak bişey yapmadım iç güdüsel galiba sende hep pozitif düşünmeye bak canım herşey kendiliğinden oluyor zaten......
 
cesurca bir itiraf olmuş.. 3 boyutlu düşünebilmek ve gerçekçi olmak diye buna derim ben..

çouğum yok. çok ileride istiyorum ama bu tarz sorular kafamı kurcalıyor. benim de ihtiyacım var bu sorunun cevabına..
başarmadan başardım sananlar çok.. ama ben gerçekten başaranların hikayelerini dinlemek isterim. yardımcı olur bizlere..

insan değişmeden, kendinden ödün vermeden,bambaşka biri olmadan anne olabılır mı?
yoksa bu imkansız mı?
 
Son düzenleme:
ben bir gün [olursa tabi], anne olunca kendi hayatımdan, isteklerimin çoğundan vazgeçmek ve önceliklerimi değiştirmek, kısacası artık hayatımı onun için yaşamaktan korkuyorum.
benim annem babam da böyle. kendileri için yaptıkları hiç birşey yok ve sadece çocukları mutlu olunca mutlu oluyorlar, çocukları için çalışıyorlar. kendilerinden vazgeçmişler.......
ben böyle olmak istemiyorum. bilemiyorum yaşım daha bunu anlamak için küçük belki de. ama bence bu durum bana göre değil.....
 
Arkadaşlar bebek büyütmek kolay mı?
Elbette zorlanacaksınız, kendinizi bıraktığınız, tahammülünüzün üzerine taştığınız anlar olacak.
ınanın bana annelik öyle filmlerde gördüğümüz gibi bir şey değil.
Siz bebeğinize, bebeğiniz size alışacak, tanıyacak.
ınsan evine aldığı kediye bile alışmak için bir süreye ihtiyaç duyuyor, değil ki bir insandan bahsediyoruz.
Moralinizi bozmayın, bunlar çok gelip geçici zamanlar.
Bebeğiniz daha 6 aylık, çok küçük... yoruluyorsunuz, uykusuz kalıyorsunuz... değiştiğinizi ve hep böyle kalacağınızı sanıyorsunuz doğal olarak.
Ama hep böyle gitmeyecek elbette, düzelecek.
Boşa endişelenmeyin, içinizdeki çocuk bebeğinizle birlikte çok daha çocuk olarak eskisinden de yaramaz şahlanır çok yakında...
Güle güle büyütün bebeğinizi... bi de güzel öpüp koklayın bizim için.

Dibin notu: Bekar yazdığına aldanmayın, hani tecrübe etmeden konuşmuyorum, 40ıma merdiven dayadım, boyumca kızım var. Ben ondan daha çocuğum.
 
kızım 2,5 yaşına giricek ve ben eski canan yeni olmaya başlıyorum.küçüken uykusuzluk,eve tıkanıp kalmak,sadece onun büyütmek için çabalamak,ağlamaların verdii stres,gezip tozma özlemi vs vs vs.yeri geldi insanı canından bezdiriyor elbet.ben günlerce saçımı taramadığımı bilirdim.hayattan bezmiş vaziyette çook gezdim ortalarda ama zamanla kızım büyüdü onun büyüdüğünü görmek ve benim bi şeyleri doru yapıyor olmam bana haz vermeye,tekrar pozitif olmamı sağladı.şimdi elinden tutup eskisi gibi gezebiliyorum.parka gidiyoruz o beni sallıyor ben onu:)).tabii yine sıkıntılar oluyor ara ara ama inan bebeğin büyüdükçe eskisine dönüyorsun.
 
allah bağışlasın bebeğini
yorulyorsun doğal olarak çoğumuz geçtik o dönemlerden bebişi annene birisine bıraksan kendine bir gün bile olsa zaman ayırsan motive olursunsengözlerimebaksanab çocuğun biraz daha büyüsün beraber oyunlar oynarsınız kıyafetleri beraber seçersinz arkadaş olur sana bugünler geçer .içindeki çocuğu yaşatmaya bak moralini yüksek tut
 

beni anlattın sandım bi an .. Bende yaşdan kaynalanır diye düşünüyodum
 
Annelik...çok özel bir olay. Bu asla tartışılmaz. ılk dönem herkeste farklı şeyler hissettirir. Alıştığımız düzen çok değişmiştir bebekten sonra, herşey altüst olmuştur artık. Yeni yaşama adapte olmak kişiden kişiye değişiyor. 2 çocuk annesiyim ve bende bu alışma dönemi çok uzun sürmüştü. ıçimdeki çocuğu değil, tamemen kendimi kaybetmiştim ben... Toparlanmam ise çok zaman aldı. Ama inanın herşey tamamen düzeliyor zamanla. Hem de eskisinden çok çok daha hoş bir şekilde...içimizde 1 çocuk var iken, 2 çocuk oluyor... 3-4 çocuk oluyor kimilerinde. ışin en espirili tarafı bu işte; o sıkıntılı zamanları atlata bilmekte yatıyor herşey. Sizin yaşadıklarınızı yaşayan bir çok kadının varlığı size güç versin, yalnız olmadığınız bilmelisiniz. Allah hepimizin yavrularını korusun, esirgesin. Onların sıkıntısını, acısını bize göstermesin. Bebeğinizle siz uzun ömürler dilerim.
 
acaba sizin için doğru zamanda değil miydi?

belkilerle acabalarla dolu bir 9 ay geçirip beklentilerinizin karşılığını mı alamadınız?

benim de annelik konusunda bir çok çekincelerim acabalarım var. benim de yapım müsait değil tamamen bir bebeğe bağlanıp kalmaya...
sürekli onunla 24 saat sırf ona endeksli yaşayıp makyajımı yapıp köpeklerimi gezdiremezsem pc de oyun oynayıp deşarj olamazsam. evimi temiz düzenli tutamazsam eşim bana olan ilgisini biraz azaltıp sırf bebekle ilgilenir sırf onu sorarsa... biri sürü...... bunlar uzar gider..

acaba diyorum sizinde canınızı sıkan içinizi düğmük düğmük yapan şeyler var mı?

elbette bebekler harika birşey. ve annelikte mükemmel tarifsiz bir duygudur. ama yapı meselesi işte.
 

aynı şeyi bende düşünüorum açıkcası
ablam ayrıldığı için eşinden (7 aylık hamile iken) yiğenim dünyaya geldi bizmewde büyüdü etdi gerçekten çok zor çocuğa bakmak ben anladım yani insanı çileden çıkartıor kimi zaman ama onu alıp kucağınıza o kokuyu içinize çektiğiniz an o bambaşka bir duygu ben bunu yiğenimde yaşadım mamsını yedirdim çalışmıodum o zamanlar sanki kendi çocuğum gibi baktım yolda hep beraber dışarı çıktığımızda bn pusetini dürerdim herkes senin çocuğun mu derdi eksileri olduğu kadar artılar var şu anda 25 nisanda 2 yaşında oluak ama 3 den gün alıcak şimdi pek bi zilli oldu gerçekten çk bunaldığımız oluyor
ve ben dedimki bn ewlendiğimde uzun bir süre çocuğum olsun istemem demiştim
 
ilk aylar tabi ki zor geçebiliyo ama inanın herşeye değiyo bi gülücükleri
ALLAH YAVRULARIMIZI BAŞIMIZDAN EKSİK ETMESİN GÖÜNÜLDEN İSTEYEN HERKESEDE NASİP ETSİN
herşey zamanla yoluna giricek çocuk oldu diye elini eteğini herşeyden çekmek doğru değil asıl onla herşey daha da güzelleşiyo
 
içinizdeki çocuk nasıl ölüyor anlamadım ki. ben hayatta çok zorluklar yaşadım tabiiki benden daha fazla zorluk içnde olanlar var ama herkes kendi derdini bilir. dışarıda hiç gülmem gayet ciddi sert ve mesafeli bir kişiyim. ama evimde sadece eşimin yanında bebekten farkım yoktur. bende siz kendinizi kısıtlıyorsunuz. bırakın kim ne düşünürse düşünsün karşınıza çocuğunuzu alın oyunlar oynayın. evinizmi dağınık varsın dağınık kalsın yemekmi yapaacaksınız oratik bişeyler hazırlayın. zaten çocukların ihtiyaçları birkaç seneyle sınırlı. zamanınızı evladınızla geçirin sıkıntıalrı stresi bir kenara atın eğlenin hayatınızı yaşayın.
 
annelik bambaşka bir duygu
kendi adıma söyleyim kızım evimize hayatımıza girince evimiz daha bir mutlu huzurlu ve en önemlisi artık kavgasız oldu.
belki yoruluyosun uslu bir bebek değil ama içindeki çocuğu öldürecek kadarda değildir arkadaşım.
benim kzıım 2 yaşında ve onu okadar seviyormki o gülünce ben daha çok gülüyorum o yemeğini yediği zaman sevincim ikiye katlanıryor içim içime sığmıyor
içimdeki çocuk meleğimle daha bir güçlü oldu daha bir ılımlı oldu.
herkesin hayatı zor inan ama meleğimle mutlu olmaya çalış canım
 
annelık ..hayatta yasanması gerekn en guzel duygu..
bence oncelıkle sukredınkı yasadıgınız ıcın ıcınızdekı cocugun cocukla ılgısı oldugunu sanmıyorum
ıcınızdekı durgunlugun faturasını kızınıza baglamayın cok buyuk bı hata bu ..
senın yuzunden senın ıcın ?..gıbı sozler ..
cok agır bence oncelıkle kızınızla yapıcanız plan ve programları belırleyın kızınızın sıze engel degılde arkadas oldugunu dusunun onla bırlıkde uzunca bı yol var onunuzde ..
1,5 yasında yegenım var arkadaslarımla bulusmama goturdum yerı geldı işe goturdum okula goturdum derse goturdum arkadasım gıbı gordum onu ve bana durgunluk degılde dahada hareket kattı ..nese kattı dılerım allah herkese nasıp eder annelıgı ama ıcınızdekı cocugu yenıden cıkarmak sızın elınızde yeterkı ısteyın:)..
 
ANNELıK...
hem cok kutsal hemde çok meşakkatli..benımde oglum 4 bucuk aylık zaman zaman cıldırıyorum,aglıyorum eve haps oldum eskısı gıbı olmayacagımı dusunuyorum..
ama doruğ'um bı gulunce ıcımde guller acıyor alısıyoruz zamanla bırbırımıze,
ınsanlar bu bebek ıcın cıldırıyor sukurler olsunkı anneyım..cok zor ama cok guzel
 
Değişmeden nasıl anne olurum diye yazmış bazı arkadaşlar;
Annelik başlı başına değişiklik iliğinize kadar işleyen tatlı bir değişim ömür boyu yorulmaya,koşuşturmaya ne zaman hazırsınız o zaman anne olacaksınız.yoksa çocuk sahibi olduktan sonra ben şu işimi yarım bırakmıştım şu eğitimimi yarım bırakmıştım,tam kariyer yapıyordum derseniz içinizdeki çocuk bebeğinize yetemeden ölür.önce ruhsal ve bedensel açıdan sağlıklı bir anne olunacakki eline verilen minicik hamura şekil versin akıl versin güven versin.kendine faydası olmayanın cocuğuna hiç faydası olmaz.Ha bebek doğunca işler aksamıyormu hayat durmuyor mu tabiki duruyor zaman zaman dip boyanız geliyor saçınız mısır püskülü gibi oluyor kaşlar uzuyor ama zamanında koşamıyorsunuz berbere,sinemaya yeni filmler geliyor fragmanlarıyla yetiniyorsunuz.uykusuzluktan aylarca yatıp kimse kaldırmasa diye hayal kuruyorsunuz,çoğu kez aç kalkıyorsunuz sofradan çünkü o sizden aç sizi emmeyi bekliyor hepde siz yemek yerken ağlıyor avaz avaz,düştüğünde betona kafa atıp dövesiniz geliyor o kahrolası betonu,anneniz hep aklınız geliyor canım annem benide böylemi büyüttün diye,daha bi duygusal daha bi ağlak oluyorsunuz ama ne çekerseniz çekin o bebişinizin yüzünü görünce her sıkıntı bitiyor işte cennet burası olmalı bu kokuda cennet kokusu olmalı diyorsunuz Allah herkese cennet kokulu bebişler versin...
 
ben 4,5 aylık anneyim.

evet bunu söylemek bile başlı başına bir değişimdir hayatımızda. ne uykusuz gecelerim oldu ki halada öyle. gözlerime uykusuzluktan kan oturdu açamadım bir süre. yeri geldi ne yediğim yemeği bildim neyaptığım işi nede bazen yattığım yeri...kendime ayırdığım zamanlar kısıtlandı.bazen hiç olmadı.eşimle ilgilenemedim,kendimle ilgilenemedim, evimle ilgilenemedim.

ama onun yüzüne bakınca onun kokusunu alınca hiçbirşeyin önemi kalmıyor. iyiki rabbim onu bana vermiş..
iyiki seni doğurmuşum kızım...
 
yinede herşey sizin elinizde. içinizdeki çocuk her ne olursa olsun siz canlı tuttuğunuz sürece sizinle yaşamaya devam edecektir...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Benle olan problemleri yüzünden çocuklarını cezalandıran baba..
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
3K
AroSee
A
K
Çocuğum olduktan sonra yaşadığım pişmanlık hissi…
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
6K
cakiltasi061
C
M
Çocuğun tavırlarına anlam yüklenir mi bu durumda?
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
3K
Acelyahayat
A
A
Gelecek söyleyen çocuk
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
767
alyosa123
A
H
Yersiz Bir Anlayışlı Olma Durumu
4 5 6
Yorumlar
105
Görüntüleme
4K
Camgulu
C
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…