iki düşünce arasında kaldım :(

lilypos .!.:

ben çalışan bir annenin kızıyım canım,bakıcılarla büyüdüm. hiç bir zaman suçlamadım annemi aksine hep gurur duydum. sonuçta kreş yaşına gelince ev hanımı da olsan evde olmayacak çocuğun.
bu konuda endişen olmasın. işin de rahatsa bir daha düşün derim.

Genişletmek için tıkla...

bende çalışan bir annenin kızıyım annem öğretmendi hiç birzaman annemi suçlamadım hatta hep iyiki çalışan bir annenin kızıyım derim.çünkü hem maddi anlamda olanaklarımız iyi oldu hemde evde oturan bir anneyle sürekli diğer insanlrla iletişimde olan kendini yenşleyen sosyal ortamlara girip çıkan bir annenin çocuğu olamk çok farklı olmalı.bende çalışıyorum biraz zorluklara katlanıyoruz ama çalışmak insanı yeniliyor sorunları kafanda kurup sorunlu bir insan olmaktan kurtuluyorsun.çocuğuna da daha çok faydan oluyor bence.

ipektuncer .!.:

Benim anneciğim de çalışırdı..
Camın önündeki koltukta bebeğime sarılıp beklerdim onu..
Koşa koşa gelirdi, öper severdi, çorba karıştırırken ben kucağında olurdum.. Sırf yanında kalayım diye bardak kurulatırdı bana, kendisi bulaşık yıkarken..
Elde yıkardı çamaşırlarımızı, suyu dökerken ço ktuhaf bir ses geliyor, bakalım duyabilecek misin, derdi..
Duyamazdım..
Tuhaf ses gelmezdi zaten, şimdi anlıyorum, beni yanında tutmaya çalışıyormuş..
Bir ev aldı annem..
Bunu satıp kızlarımı üniversite için yurt dışına yollayacağım, derdi.
Beni ve ablamı yani..
Annem vefat etti, babam evi sattı..
Karısının üzerine yeni bir ev ve üniversiteyi kazanan oğluşuna bir araba aldı..
E ne oldu şimdi..
Bari çocukluğumda daha çok anım olsaydı annemle..

Genişletmek için tıkla...

yazin yuregimi acitti inanki. cok dokundu. Basin sagolsun, Allah tesellisini kalbine koysun,
cok uzuldum gercekten. Anneninde Allah mekanini cennet etsin.

uyuyanprenses .!.:

kızlar dün müdürümle biraz konuştum
son günlerde demekki bu ruh halimi herkese belli ettimki sordu bana neyin var diye bende
sadece oğlumu gün içerisinde çok özlüyorum ,işi bırakmak onunla birlikte olmak istiyorum dedim
oda benim çalışmamı çok beğendiğini,kaybetmek istemediğini söyledi ve öneride bulundu
benim yurtdışında felan bağlantılarım iletişimim çok iyidir şirkette bilirler
istersen çocuğun en azından okula başlayana kadar yarım gün çalış
bazen öğleden kadar çalış bazen öğleden sonra gel
veya bazı günler gelme çocukla birlikte ol dedi
maaşımı yine aynı alacam

ben şirkette yurtiçi ve yurtdışı kültür turları organnize ediyorum ve
tur programını satış bölümüne iletiyorum gerisini onlar yapıyor satışını müşteri ilişkilerini felan...
yani ben işimi yaparım öyle zamanla felan bir sıkıntım yok
yani illaki şu saatte gel bu saatte git diyen yok bana
mesela bu yaz döneminin tüm turlarını yaptım bitti zaten
işim kısaca böyle

müdürüm böyle dedi bende bir düşüneyim dedim
sizce bu öneri nasıl

Genişletmek için tıkla...

canim super teklif yapmis daha ne olsun bence bu sekilde kabul et.
benim 2,5 yasinda kizim var. gecen yil surekli biraradaydik yurtdisinda oldugum icin
sadece beni gordu bildi burda kimsemiz yok. yabani oldu cocuk
Turkiyeye gelince akraba kuzen filan derken yavas yavas alisti basta cok zorluk yasadi ama alisti.
tabi tekrar buraya donmeliydik. donuncede kizima kres bulduk. sabah 9:30 dan aksam 16:00 kadar
hem sosyal olur hemde ikinci dili gelisir diye dusunduk . tabi en onemlisi mutlu olmasi.
onunla yalniz evde kaldigimda da inanki kaliteli zaman geciremiyordum cok skliyordum ve o an
yapacak birseyimde yoktu. bu yilsa universite ye kayit oldum Kore dili okuyorum. kizimda kreste.
bazi gunler dersim erken bitiyor kostur kostur eve geliyorum ondan once yemegini yapiyorum onu bekliyorum. bazende 17:00 geliyor dersim varsa eger, ama o cok mutlu evde benimle
surekli zaten ne yapabilirki. orda aktiviteler yapiyorlar ogretmenini gorunce ustune atliyor
cokta alaklilar gercekten. bence mudurunun bu teklifini kacirma hem isini yap hemde
cocugunla vakit gecir , gecirdigin vaktin kalitesi daha onemli bence suresinden.
bu arada kac yasinda?

Müdürünüzün size toleransı herşeyi çözmüş aslında..Hem işi bırakmayacaksınız, hemsizin evde olmadığınız yarım günlerde ablanız işsiz kalmayacak hemde çocuğunuza gerektiğikadar zaman ayıracaksınız..

Size sunulan şartlar çok iyi, bence bu şekilde değerlendirin; işi bırakmayın.

mihrmh .!.:

bende çalışan bir annenin kızıyım annem öğretmendi hiç birzaman annemi suçlamadım hatta hep iyiki çalışan bir annenin kızıyım derim.çünkü hem maddi anlamda olanaklarımız iyi oldu hemde evde oturan bir anneyle sürekli diğer insanlrla iletişimde olan kendini yenşleyen sosyal ortamlara girip çıkan bir annenin çocuğu olamk çok farklı olmalı.bende çalışıyorum biraz zorluklara katlanıyoruz ama çalışmak insanı yeniliyor sorunları kafanda kurup sorunlu bir insan olmaktan kurtuluyorsun.çocuğuna da daha çok faydan oluyor bence.

Genişletmek için tıkla...

canım kusura bakma üstüme de alınmıyorum sözlerini yanlış anlama ama çalışmayıp evde oturan dediğiniz insan evde yan gelip yatmıyor onlarda sosyal ortamlarda bulunup kendinilerini sürekli yeniliyor bunu böyle bir genelleme yaparak çalışan anne sosyal, çalışmayansa asosyaldir diye ayırım yapamayız.. nice çalışmayan hatta ilkokul mezunu anneler varki --bunlardan biride benim annemdir-- birçok üni. mezunu çalışan annelere taş çıkartırlar hem sosyallik hem kendini yenileme açısından
ben kendimi değil annemi örnek veririm hep biz çalışma ortamında bulunduğumuz, annemse hiç çalışmadığı halde annem bizden daha çok kendini yeniler çok sosyaldir bizden daha çok kitap dergi okur ve hergün gazetesini okumadan iş yapmaz....

bizim buradaki konumuz arkadaşa yardımcı olmak çalışan anne iyidir çalışmayan ise iyi değil ayrımına gitmek buradaki birçok arkadaşımızın kalbini kırabilir... biraz daha özen lütfen cümlelerimize... siz de beni yanlış anlamayın lütfen sizi kırmak istemem ama bu bence yanlış bir düşünce bunu belirtmek istedim...

ayrıca sorunları kafalarında kurup sorunlu insan olanlar sadece sizin tabirinizle evde oturanlarmı çalışanlar çok sorunsuz o zaman ne güzelll

kelebek29 .!.:

ayrıca sorunları kafalarında kurup sorunlu insan olanlar sadece sizin tabirinizle evde oturanlarmı çalışanlar çok sorunsuz o zaman ne güzelll

Genişletmek için tıkla...

Bu noktada çok haklısın bu tamamen karakterle alakalı. Dediğin gibi evde olmasına rağmen çok aktif olan sosyallikten uzak kalmayanlar da var. Ama çalışıp işten eve gelen başka sosyalliği olmayan insanlarda var. Bunların tam tersi de var. Tamamen karakterle ilgili çalıştığı halde kafasını kocasına takıp kıskançlık yapan sanki bütün gün evde yalnızmış gibi kocasından daha fazla ilgi alaka bekleyeni bile duydum çok şaşırdım herhalde ben olsam böyle şeyleri düşünmeye vakit bulamazdım sanırım. Yani her şeyi kafaya takan bir yapın varsa inceleyen detaycı bir yapın varsa evde de işte de takacak bir şeyler bulursun. Ben biraz öyleyimdir mesela.

Aynı şekilde çalışan kadının çocuğu mutsuz çalışmayanın mutlu diye bir ayrım da yapamayız. Herkesin yapısı yaşadıkları farklı olabilir. Babam çalışan bir annenin çocuğuymuş babaannesi büyütmüş, bunu hep sıkıntı olarak gördüğü için annemin çalışmasına karşı çıkmış. Hala da çocuğu olan kadınların çalışmamasını savunur. Ama ben isterdim ki annem keşke çalışan bir kadın olsaydı ona daha iyi gelirdi, kendini daha fazla geliştirirdi bu da bizim için daha iyi olurdu diye düşünmüşümdür.

kelebek29 .!.:

canım kusura bakma üstüme de alınmıyorum sözlerini yanlış anlama ama çalışmayıp evde oturan dediğiniz insan evde yan gelip yatmıyor onlarda sosyal ortamlarda bulunup kendinilerini sürekli yeniliyor bunu böyle bir genelleme yaparak çalışan anne sosyal, çalışmayansa asosyaldir diye ayırım yapamayız.. Nice çalışmayan hatta ilkokul mezunu anneler varki --bunlardan biride benim annemdir-- birçok üni. Mezunu çalışan annelere taş çıkartırlar hem sosyallik hem kendini yenileme açısından
ben kendimi değil annemi örnek veririm hep biz çalışma ortamında bulunduğumuz, annemse hiç çalışmadığı halde annem bizden daha çok kendini yeniler çok sosyaldir bizden daha çok kitap dergi okur ve hergün gazetesini okumadan iş yapmaz....

Bizim buradaki konumuz arkadaşa yardımcı olmak çalışan anne iyidir çalışmayan ise iyi değil ayrımına gitmek buradaki birçok arkadaşımızın kalbini kırabilir... Biraz daha özen lütfen cümlelerimize... Siz de beni yanlış anlamayın lütfen sizi kırmak istemem ama bu bence yanlış bir düşünce bunu belirtmek istedim...

Ayrıca sorunları kafalarında kurup sorunlu insan olanlar sadece sizin tabirinizle evde oturanlarmı çalışanlar çok sorunsuz o zaman ne güzelll

Genişletmek için tıkla...

alıntı yaptığınız arkadaş gibi düşünüyorum ama bu ev hanımları için geçerli değil ki yani onlar evde oturuyor boş boş bi işe yaramıyor canları sıkılınca da kurup duruyor anlamında değil bi insanın mesleği yoksa veya sevmiyorsa işini yada çalışmayı ihtiyacı yoksa elbetteki çalışmayabilir ama mesleği olan biriyse ki bu sadece lise üniversite mezunu meslekler için geçerli değil herkesin öğrendiği yaptığı bi işi olabilir hele de bu işi seviyorsa o insan çalışmadan duramaz ve gerçekten de çok sıkılıp ona buna takar kurar durur kafasında kendi adıma evde oturup hergün aynı şeyleri yapmak beni çalışmaktan çok daha fazla yoruyor bence daha ağır bir iş ama sadece çocuk ve evişleriyle uğraşan kendine bi ilgi alanı hobi edinmeyen kadınlar da çok zorlanıyordur bu el işi bile olabilir bi oya dantel mesela eminim çok daha mutlu olurlar

isinizi birakmayin, calisan insanlar isten ayrildiktan sonra eve kapaninca bunalima giriyorlar...
hic tavsiye etmem birakmanizi...
oglunuz biraz daha buyusun sizin de bu duygulariniz duzelir sanirim...

isi biraksaniz oglunuza cok vakit ayirabilirsiniz ama bir dusunun, tum gun evde, can sikintisi...
yemek yap, temizlik yap, cocuga bak...sonra evde otur...eeeee baska?
yani diyecegim o ki, sikilirsiniz calismazsaniz...
ben kisin okul, yazin ise gidiyorum. inanin isim olmayan haftasonlari evde bazen cildiracak gibi oluyorum evde otursaydim ne olursum bilmiyorum delirirdim sanirim...
bir donem delir mistim de zaten ama simdi duzeldim

çocuğum herkesten ve herşeyden önemlidir benim için bir dk. düşünmem!

canım benim 3.5 yaşında oğlum var bizim burda pek kimsemiz yok sürekli evde ya da çarşıda ,parkta olsakta arkadaş ihtiyacı doğuyor diye kreşe verdik çok seviyor egleniyor,mutlu oluyoruz ben çalışmıyorum üstelik.yarım gün gönderiyorum sabah kaldırırken içim kan ağlıyor ama servise binince dünyalar onun oluyor .şimdi haziranda kreşten alacağım bol bol gezdirmek istiyoruz ,bir kaç arkadaşında bebekleri var onlarla görüşürüz diyoruz .yani çalıştığın için vijdan azabı çekme henüz zaten çocuğun çok kücük ,senin işe gittiğini vs bilemez suçlamazda ,belli bir yaştan sonra kendilerine arkadaş arıyorlar hem ablanın da cocukları varmış hatta ablan evine götürsün ortam olsun ona da.ablanada destek oluyorsun ne güzel.hem maddi olarak oğlun için güzel bir gelecek hazırlıyorsun fena mı?

Benim annem emekli polis küçüklüğümde bende çok sıkıntı yaşadım bu konuda bi orada bi burada kaldım :)
Çocuğunuz sonuçta en doğal hakkınız onunla vakit geçirmek bence Kardeş /Abla 'nıza Aylık iş yapıyor gibi siz yine para yardımında bulunun ve çocuğunuzdan ayrı kalmayın ..
Eğer siz hep böyle ayrı kalmayı düşünüyor çalışmayı planlıyorsanız ileride çocuk için avantaj ve dezavantajları olablir ..
Evet çocuğunuz yalnız kalmayı öğrenmiş olacak fakat engenlik döneminde büyük sorunlarla karşılaşabilirsiniz bilirsiniz ergelik çağındaki özgür olma pskolojisi küçüklüğün verdiği anneden uzaklık ile birleşip size çok ama çok üzücü günler ile karşınıza gelir bu sadece küçük bir örnekti bence geri kalanları sizde düşünün ..

ben işimden ayrıldım ve almanyada şu anda ev hanımlığı yapıyorum ve kafayı yemek üzereyim.Çalışıyorken ruh sağlığımdaha yerindeydi ve çocuğumla daha güzel ilgileniyordum ve çocuğum daha akıllıydı.İnan evde olunca çocuğuna daha fazla vakit aırmıyorsun.bu beynin seni kandırması.Uzmanlar diyor ki kaliteli zaman sadece kaliteli zaman diyorlar.ve bende buna sonuna kadar katılıyorum.