İki insan arasında kalanlara her zaman için ''ikisinden de vazgeç onlara yararın dokunsun, öyle şey mi olurmuş'' derdim, zaten ne zaman buyuk konuşsam RABBİM başıma verdi..
Benden muhtemelen yaşça çoğunuz büyüksünüz, o yüzden hepinizin fikirleri benim için çok değerli..
4 yılımı verdiğim, hatta kendimden de her zaman ödün verdiğim güzel, herkesin imrendiği bir ilişkim vardı. Ama artık fazlasıyla bunalmıştım, yorulmuştum, tükenmiştim çünkü sevgili olduğumuzda daha reşit bile değildim. tam deli dönemlerimdi yani.. Neyse, o da herhalde öyle düşümmüş olacak ki, bıkkınlık umursamazlık ve son zamanlardaki saygıszlıklar üzerine ilişkimizi sonlandırmıştık
Aynı ortamda bulunduğum, eski sevgilimle sevgiliyken sadece merhabalaştığım, temiz kalpli sevgilim ile, 10 aydır beraberiz. hanımlar, ne mi eksik? onun sevgisi,fedakarlığı tam. ancak benim sevgim zamanla tükeniyor.. her şeyi takar oldum kafama, boyunu,kilosunu. X ile böyleydim derdim. dün otururken fark ettim ki, eski sevgilimi o kadar benimserdim ki, benim her şeyim olmuştu. ama artık yeni sevgilim öyle değil.. yani hiç öyle olmamış.. yeni sevgilim daha içe kapanık, daha efendi, daha sessiz, daha sakin, daha kırılgan, naif bi adam.. eski sevgilim ise tam tersi, deli dolu, bi orda bi burda, konuşkan, girişken..
eski sevgilim bu ikilemde olduğumun farkında, ancak sevgilime bunu belli etmedim. aslında cok anlatmak istedim, ama o kadar naif o kadar kırılgan ki,hayatındaki ilk sevgilisi benken bu KAZIĞI bi insana atmak istemiyorum dedim kendime..
ne yapacağım, iki ucu b.klu değnek, devam etsem, aklım geride, bıraksam bu sefer vicdanım el vermeyecek.. kızlar ben ne yapacağım, yardım edin