İkinci çocuğu yapmalı mıyız? çok kararsızım

belissimo .!.:

realist beni de heveslendirdin 3..çocuk için.

canım ben de 2.çocuğumu yeni doğurdum.çok düşündüm senin gibi.hatta burda ki arkadaşlarımdan da akıl aldım eski bir kk üyesi olarak.
bu dünyaya bir çocuk bile fazla değil mi diye düşündüm bazen.bazen de ee o zaman ilk çocuğun suçu neydi dedim.
çalışan biri olarak bakıcıları hesaba kattım ne yaparım diye.
ama hiç bir sorunun cevabını tam veremedim

içimdeki sesi dinledim.ben çocuk istiyordum.Allah böyle bi şeyi bana bahşetmişti.doğurganlığı yani.

şimdi 35 günlük bi kızım var.sanki ilk defa yaşıyorum her şeyi.bu kadar düşünecek bi şey yokmuş.hatta biraz büyüteyim 3.yü düşünebilirim.:sm_cool:

Genişletmek için tıkla...

eser71 .!.:

kaç yıl sonra doğurdun 2.yi ?
ilkinin cinsiyeti ne?

Allah bağişlasın


biliyorum bebeğimi kucağıma aldıktan sonra ve hatta rahmime düştüğü anda çok sevineceğim asla ben niye doğurdum demeyeceğim hiç bir anne demez bunu sanırım.

Bazen gereksiz kafama takıyorum oluruna bırakayım Allah hayırlısını versin diyorum


bilmiyorum işte.
sürekli karar değiştiriyorum

kim ne derse o yöne kayıyorum hemen.

bir gün gidip spiral taktırmaya karar veriyorum. diğer gün ovulasyon testi yapıp çalışmaya karar veriyorum:uhm:

yaşım da geçiyor diye telaşlanıyorum

:sm_confused:

Genişletmek için tıkla...

yelizzz .!.:

ben 29 yaşındayım oğlum 1 e giderken ikinciyi yapmaya karar verdik hemde hiç istemezken oğlum çok istiyor bizde karşı çıkıyorduk allah verirse dedik ve şimdi iyiki doğurmuşum diyorum oğlumu kardeşsiz bırakmaya hakkım yoktu ilk başlarda çok kardeş istemesine rağmen çok zorlandık şimdi sorunlarımızı hallettik kızım 1 yaşına 20 gün sonra girecek oğlum 3 e geçti zaman akıp gidiyor çabucak büyüdüler ikincide anneliğin nedemek olduğunu daha iyi anladım çooookk güzel bir duygu hayırlısı ise allah sanada nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

kurbaa .!.:

Olaya bir de abisi yalnız kalmasın diye doğurulmuş bir çocuğun gözünden bakmaya ne dersiniz?
Annem beni aklında soru işaretleriyle doğurmuş. Bana hamileyken babamın kanser hastalığı anlaşılmış, anneminde ona bağlı olarak bir çok üzüntüsü olmuş. Doktorlar benim doğumumun annemin hayatı açısından riskli olabileceğini, isterse kürtaj seçeneğinin bulunduğunu söylemişler. Annem bir kaç kez kürtaj için klinikten randevu aldıysa da vicdan azabı çekmemek için beni doğurmaya karar vermiş.
Ben doğduktan bir kaç ay sonra babam ölmüş. Deliler gibi kardeş isteyen abim babamın ölümü üzerine depresyona girdiğinden beni hiç istememeye başlamış, annem bana bakamayacağını anlayıp beni anneanneme bırakmış, çünkü hem çalışıyor, hem abimle uğraşıyormuş.
Ben ilkokula başlayana kadar anneannem, dedem ve dayımla büyüdüm. Annem bazen haftada bir, bazen on beş günde bir gelip beni bir kaç saatliğine de olsa görmeye çalışıyordu. Okula başlayınca annemin yanına taşındım ama oraya hiç alışamamıştım. O dönemde abim lise sınavlarına hazırlanmaya başlamıştı, annem de menepoza girmişti. Kabus gibi bir ilkokul hayatından sonra evden kaçabilmek için orta okul ve liseye yatılı okulda devam etme kararı aldım.
Ben tam ergenlik dönemine girmişken abim felç geçirdi ve sekiz ay yoğun bakımda kaldı. Bluğ çağımı hastane duvarları arasında geçirdim.
Liseden mezun olup annemin yanına tekrar taşındığımdaysa manzara pek farklı değildi. Psikolojik problemleri olan bir abi, ve major depresif bir anneyle iki senedir öyle ya da böyle yaşıyorum. Hayatında annemden bile bir kere tokat yemiş olan ben, abimden dayak yemenin eşiğine geldim neredeyse...
Sonunda bu yıl abim yurt dışına taşınma kararı aldı,ay başında gidecek hayırlısıyla. Ben de Allah kısmet ederse İstanbul'dan ayrılıp kendi hayatımı kurmaya çalışacağım.
Senin ve çocuklarının başına böyle şeyler gelecek diye bir şart yok tabii, inşallah hiç biriniz bunları yaşamazsınız ama, borçların olduğunu, işine yoğunlaşman gerektiğini, oğlunun da altını ıslatma gibi problemlerden dolayı ilgi istediğini söylüyorsun. Kafanda soru işareti varsa doğacak olan çocuğunu düşün, ve soru işaretleri silinene kadar hamile kalma derim ben. Ne sen yıllar sonra içimi döktüğümde annemin yaptığı gibi hüngür hüngür ağla, ne de çocuğun benim gibi ailesinden nefret ederek büyümüş olsun...

Genişletmek için tıkla...

nursunaz .!.:

tek çocuk zor çocuk diye duydum ve ikinci kızım doğmadan önce bunu yaşadım.bence kesinlikle ikinciyi dene.ne işine ne kariyerine bişey olucağını sanmam.ilk iki yıl zordur biraz sende bilirsin ama sonrası muhteşem.hele iki kardeşin sarılarak uyuduğunu bi gör ki dünyalar senin olur

Genişletmek için tıkla...