İkinci çocuk

cokmuzor

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2020
1.202
2.527
83
Çevremdeki herkes benim kızıma bir kardeş yapmadığım için bencil olduğumu söylüyor . Eşim de aynı şekilde. Yalnız mu kalacak bu diyor . Gel gör ki , daha önce eşimle büyük sorunlar yaşadım dava açtım. Sorun şuydu . Eşim , sinirlenince ağzına geleni sayan çok kırıcı cümleler kurabilen birisiydi bana ağır konuştu bende gidip dava açtım . Daha sonraları Net bir şekilde değiştiğine inandırdı beni ve vazgeçtim . Özellikle Depremden sonra aramız eskiye göre çok düzeldi . Ama sorun şu ki, ben eşimle barışmama rağmen ona tekrar eskisi gibi tam anlamıyla güvenemiyorum çünkü bir kere kırıldu o güven , kızım bu şekilde üçümüz birarada iken de çok mutlu . Sıkıntı şurada , eşim işi gereği zaten fazla evde durmuyor evde iken de sürekli yapılacak iş varsa benim ona 74636374 kere hatırlatmam gerekiyor yoksa o iş yerine gelmiyor en sonunda bana kalıyor , aslında ikinci çocuğu istemiyor değilim kızım da çok istiyor bize ağır geleceğini taşıyamayacağımızı düşünüyorum , ikisinin de boynu bükük kalıyor bunun vicdan azabı da beni yıptatıyor , ince düşünen detaycı birisiyim çocuk konusunda da maalesef by böyle . Bilemedim bilemiyorum. Şu anda kızımla güzel bşr dünyamız var ne zaman ne istese ona göre plan yapıp hareket edebiliyoruz ama nereye kadar. Bu arada çalışıyorum öğretmenim işe de ücretsiz izne çıkmam gerekecek, maddi olarak zaten ortam belli şu anda küresel çapta . Bu arada kızım 7 yaşında ve bazen düşünüyorum çok açıldı zaten ara. Çok riskli bir karar gibi geliyor ya iyi olursa sorun yok ama rüzgar olur da tersine dönerse , az iki gram huzurlu hayatımızın altına dinamit koyup patlatmak gibi geliyor bilmiyorum İkinci çocuk kararı, birinci den daha zormuş
 
Son düzenleme:
Niye ikinci çocuğu şartmış gibi görüyorsunuz ki? Üstelik eşinizle geçmişte problemler yaşamış bir kadın olarak. Bence şart değil,kendinizi zorlamayın. Ben tek çocuğum,inanılmaz mutluyum ve asla da yalnız kalmadım. Eşimin kardeşi var,hiç görüşmüyorlar,birbirlerinden nefret ediyorlar. Bu iş ,yani yalnız kalmak mutlu olmak konusu insan sayısıyla alakalı değil çevredeki insanların karakteriyle alakalı bir şey.
 
Tek çocuğum var kız. İkinciyi düşünmüyorum maddi ve manevi. Allah rızkını verir diyolar ama vermiyo denendi. Eşimde bende istemiyoruz. Kardeşi olanlar sanki çok mutlu. Orta halli bi aileyiz.İmkanımı da kızıma kullanıcam. Duygusallığın yanında birazda mantıklı düşünmek gerekiyor.
 
Bir arkadasim vardi . Kardesi yurt disinda yasiyordu. Kizini evde birakip bir yere gitse, kardesi goruntulu olarak onunla sohbet ediyordu. Yada biz de yine kuzenler konusup, oyaliyor.
Yani sart degil kardes ama guzel bence.
 
Çevremdeki herkes benim kızıma bir kardeş yapmadığım için bencil olduğumu söylüyor . Eşim de aynı şekilde.
Eşiniz tüm ev işlerini paylaşmaya, 75937454 kez hatırlatmadan adam gibi iş yapmaya, siz yenidoğan bebeğinizle meşgulken büyük çocuğunuzla ilgilenip yemek yapmaya falan gönüllü mü acaba size rahat rahat "bencil" derken?

Dışarıdan konuşmak kolaydır, size bencil demeleri de kolay.
Hayatınızın kararlarınızı siz verirsiniz. O "bencil" diye bıkbık edenler gelip 4 duvar arasında sizin ne çektiğinizi görmeyecekler. Etki altında kalmayın. Bencil değilsiniz, akıllı ve mantıklısınız.
 
Bencil diyenler sizin dört duvar arasında ne yaşadığınızı biliyo mu? O bencil diyenler mi maddi manevi gelecek yükseltecek sizi? Kocan zaten yardımcı değilmiş.
Yalnız kalmasın diye kardeş yapılmaz, kardeş değil kalleş diyen dolu ortalık. Ay canım kardeşim diye gezinen ortada çok az hele ki bu devirde. Arkadaş bulur gider yalnızlığı bir şey olmaz. Ben de ne gördüysem arkadaştan gördüm kardeşim mahvetti ebeveynlerimizin de psikolojisini.
 
Ben anne olmadan önce, kimse tek çocuk olmamalı kardeş şart düşüncesinde biriydim. Çünkü kardeşlerimi çok seviyorum ve bence harika bir şey, ama; anne olduktan ve bir insan yetiştirmenin ne demek olduğunu gördükten sonra kesinlikle ikinciyi düşünmüyorum. Hele ki ülkenin şu ortamında ( maddi- manevi- güvenlik her açıdan) birden fazla çocuk yapan bordo berelidir.
 
2 . çocuk beni aşırı aşırı zorladı. maddi değil ama manevi olarak tükendim. kızımla çok güzel bir dünyamız vardı. kızımın psikolojisi altüst oldu. bende sabır kalmadı. hala herkese patlıyorum 11 ay olacak nerdeyse.çok isteyerek yaptım ama herkese uygun değilmiş 2.çocuk valla. ama yapmadan da bilemiyorsun tabi😂 ha oğlum iyi ki var o ayrı ama imanım gevredi o kadar diyim😁
 
Çevremdeki herkes benim kızıma bir kardeş yapmadığım için bencil olduğumu söylüyor . Eşim de aynı şekilde. Yalnız mu kalacak bu diyor . Gel gör ki , daha önce eşimle büyük sorunlar yaşadım dava açtım. Daha sonraları Net bir şekilde değiştiğine inandırdı beni ve vazgeçtim . Özellikle Depremden sonra aramız eskiye göre çok düzeldi . Ama sorun şu ki, ben eşimle barışmama rağmen ona tekrar eskisi gibi tam anlamıyla güvenemiyorum çünkü bir kere kırıldu o güven , kızım bu şekilde üçümüz birarada iken de çok mutlu . Sıkıntı şurada , eşim işi gereği zaten fazla evde durmuyor evde iken de sürekli yapılacak iş varsa benim ona 74636374 kere hatırlatmam gerekiyor yoksa o iş yerine gelmiyor en sonunda bana kalıyor , aslında ikinci çocuğu istemiyor değilim kızım da çok istiyor bize ağır geleceğini taşıyamayacağımızı düşünüyorum , ikisinin de boynu bükük kalıyor bunun vicdan azabı da beni yıptatıyor , ince düşünen detaycı birisiyim çocuk konusunda da maalesef by böyle . Bilemedim bilemiyorum. Şu anda kızımla güzel bşr dünyamız var ne zaman ne istese ona göre plan yapıp hareket edebiliyoruz ama nereye kadar. Bu arada çalışıyorum öğretmenim işe de ücretsiz izne çıkmam gerekecek, maddi olarak zaten ortam belli şu anda küresel çapta . Bu arada kızım 7 yaşında ve bazen düşünüyorum çok açıldı zaten ara. Çok riskli bir karar gibi geliyor ya iyi olursa sorun yok ama rüzgar olur da tersine dönerse , az iki gram huzurlu hayatımızın altına dinamit koyup patlatmak gibi geliyor bilmiyorum İkinci çocuk kararı, birinci den daha zormuş
Ben çok abarttiginizi düşünüyorum.
 
Çevremdeki herkes benim kızıma bir kardeş yapmadığım için bencil olduğumu söylüyor . Eşim de aynı şekilde. Yalnız mu kalacak bu diyor . Gel gör ki , daha önce eşimle büyük sorunlar yaşadım dava açtım. Daha sonraları Net bir şekilde değiştiğine inandırdı beni ve vazgeçtim . Özellikle Depremden sonra aramız eskiye göre çok düzeldi . Ama sorun şu ki, ben eşimle barışmama rağmen ona tekrar eskisi gibi tam anlamıyla güvenemiyorum çünkü bir kere kırıldu o güven , kızım bu şekilde üçümüz birarada iken de çok mutlu . Sıkıntı şurada , eşim işi gereği zaten fazla evde durmuyor evde iken de sürekli yapılacak iş varsa benim ona 74636374 kere hatırlatmam gerekiyor yoksa o iş yerine gelmiyor en sonunda bana kalıyor , aslında ikinci çocuğu istemiyor değilim kızım da çok istiyor bize ağır geleceğini taşıyamayacağımızı düşünüyorum , ikisinin de boynu bükük kalıyor bunun vicdan azabı da beni yıptatıyor , ince düşünen detaycı birisiyim çocuk konusunda da maalesef by böyle . Bilemedim bilemiyorum. Şu anda kızımla güzel bşr dünyamız var ne zaman ne istese ona göre plan yapıp hareket edebiliyoruz ama nereye kadar. Bu arada çalışıyorum öğretmenim işe de ücretsiz izne çıkmam gerekecek, maddi olarak zaten ortam belli şu anda küresel çapta . Bu arada kızım 7 yaşında ve bazen düşünüyorum çok açıldı zaten ara. Çok riskli bir karar gibi geliyor ya iyi olursa sorun yok ama rüzgar olur da tersine dönerse , az iki gram huzurlu hayatımızın altına dinamit koyup patlatmak gibi geliyor bilmiyorum İkinci çocuk kararı, birinci den daha zormuş
Gerçekten istemiyorsanız özellikle manevi olarak gücünüz yoksa hiç getirmeyin dünyaya çocuk mutsuz ,siz mutsuz ... Benim de bir tane evladım var bir kere bile pişmanlık duymadım ona kardeş yapmadığıma öyle bir hissiyatımda yok böyle bir durumda kendinizi çok iyi ölçmeniz lazım
 
Ben anne olmadan önce, kimse tek çocuk olmamalı kardeş şart düşüncesinde biriydim. Çünkü kardeşlerimi çok seviyorum ve bence harika bir şey, ama; anne olduktan ve bir insan yetiştirmenin ne demek olduğunu gördükten sonra kesinlikle ikinciyi düşünmüyorum. Hele ki ülkenin şu ortamında ( maddi- manevi- güvenlik her açıdan) birden fazla çocuk yapan bordo berelidir.
Ben bordo bereliyim😊 gercekten cok zor. Kucukken buyusunler diye bekledim. Asil zorluk buyuyunceymis. Ee simdi sinavlarlari ,kurslari . Resmen cocuga adiyorsun kendini.
 
Ayrıca sizin durumunuzda, eşinizin laf söylemeye hakkı yok. Önce her alanda eş olarak üzerine düşeni yapsın ondan sonra ikinci çocuğu istemeyen eşine bencil desin.
 
Çevremdeki herkes benim kızıma bir kardeş yapmadığım için bencil olduğumu söylüyor . Eşim de aynı şekilde. Yalnız mu kalacak bu diyor . Gel gör ki , daha önce eşimle büyük sorunlar yaşadım dava açtım. Daha sonraları Net bir şekilde değiştiğine inandırdı beni ve vazgeçtim . Özellikle Depremden sonra aramız eskiye göre çok düzeldi . Ama sorun şu ki, ben eşimle barışmama rağmen ona tekrar eskisi gibi tam anlamıyla güvenemiyorum çünkü bir kere kırıldu o güven , kızım bu şekilde üçümüz birarada iken de çok mutlu . Sıkıntı şurada , eşim işi gereği zaten fazla evde durmuyor evde iken de sürekli yapılacak iş varsa benim ona 74636374 kere hatırlatmam gerekiyor yoksa o iş yerine gelmiyor en sonunda bana kalıyor , aslında ikinci çocuğu istemiyor değilim kızım da çok istiyor bize ağır geleceğini taşıyamayacağımızı düşünüyorum , ikisinin de boynu bükük kalıyor bunun vicdan azabı da beni yıptatıyor , ince düşünen detaycı birisiyim çocuk konusunda da maalesef by böyle . Bilemedim bilemiyorum. Şu anda kızımla güzel bşr dünyamız var ne zaman ne istese ona göre plan yapıp hareket edebiliyoruz ama nereye kadar. Bu arada çalışıyorum öğretmenim işe de ücretsiz izne çıkmam gerekecek, maddi olarak zaten ortam belli şu anda küresel çapta . Bu arada kızım 7 yaşında ve bazen düşünüyorum çok açıldı zaten ara. Çok riskli bir karar gibi geliyor ya iyi olursa sorun yok ama rüzgar olur da tersine dönerse , az iki gram huzurlu hayatımızın altına dinamit koyup patlatmak gibi geliyor bilmiyorum İkinci çocuk kararı, birinci den daha zormuş
Bir bebeğim var. Olmadan önce asla tek çocuk olmaz derdim ama şuan düşüncelerim çok değişti. Herşeyin fiyatı 5 kat falan arttı. Ülke mültecilerle doldu. Önümüzü göremez olduk her anlamda. Çocuk bakmak insanın ömründen ömür alıyor. Çocuk olduktan sonra insanların gerçek yüzlerini de gördüm. Desteksiz çocuk büyütmeye çalışmak sinir krizlerine sokuyor insanı. Her şey aşırı zor. Bir daha bunları yaşamak korkutucu geliyor. Bir de kardeşlerin anlaşacağının garantisi yok. Benim eşimin kardeşiyle bir bağı yok mesela. Eminim ki tek çocuk olsaydı çoook daha mutlu bi insan olurdu. Artık eğitimli insanlar geç yaşta çocuk sahibi oluyor ve genelde tek çocukta kalınıyor.
Sizin de emin olmadığınız konular var, değer mi tüm olası sıkıntılara, iyi düşünmek lazım.
 
Sizin konularınızı az çok hatırlıyorum.
Herkes çocuk yapmak zorunda değil, marifette değil.
O kadar şey yaşadıktan sonra, şöyle değişti hayatımız , eşim , diyip ikinci bir çocuğu riske atmayı da doğru bulmuyorum.
Huzurlu bir yuva vadedemeyen kimse o sebeple , bu sebeple çocuk yapmasın bence.
 
Benim de bir oğlum var ve 2.yi düşünmüyorum konuya yazan tek çocuklu kisilerle benzer sebeplerle. Yalnız bazen şunu da düşünüyorum , egitimli, belli bir mevkiye gelmiş, cocugunu düşünen aklı başında bizim gibi insanlar tek çocukta kalıyor ama ulkedeki multeciler ve egitim/ gelir seviyesi düşük insanlar 3 5 Allah ne verdiyse uremeye devam ediyorlar. Ulkenin bi 50 yıl sonraki populasyonunu hayal edince içim daraliyor. Bizim tek çocukları da çok zor bir gelecek bekliyor bu ülkede maalesef...
 
Çevremdeki herkes benim kızıma bir kardeş yapmadığım için bencil olduğumu söylüyor . Eşim de aynı şekilde. Yalnız mu kalacak bu diyor . Gel gör ki , daha önce eşimle büyük sorunlar yaşadım dava açtım. Daha sonraları Net bir şekilde değiştiğine inandırdı beni ve vazgeçtim . Özellikle Depremden sonra aramız eskiye göre çok düzeldi . Ama sorun şu ki, ben eşimle barışmama rağmen ona tekrar eskisi gibi tam anlamıyla güvenemiyorum çünkü bir kere kırıldu o güven , kızım bu şekilde üçümüz birarada iken de çok mutlu . Sıkıntı şurada , eşim işi gereği zaten fazla evde durmuyor evde iken de sürekli yapılacak iş varsa benim ona 74636374 kere hatırlatmam gerekiyor yoksa o iş yerine gelmiyor en sonunda bana kalıyor , aslında ikinci çocuğu istemiyor değilim kızım da çok istiyor bize ağır geleceğini taşıyamayacağımızı düşünüyorum , ikisinin de boynu bükük kalıyor bunun vicdan azabı da beni yıptatıyor , ince düşünen detaycı birisiyim çocuk konusunda da maalesef by böyle . Bilemedim bilemiyorum. Şu anda kızımla güzel bşr dünyamız var ne zaman ne istese ona göre plan yapıp hareket edebiliyoruz ama nereye kadar. Bu arada çalışıyorum öğretmenim işe de ücretsiz izne çıkmam gerekecek, maddi olarak zaten ortam belli şu anda küresel çapta . Bu arada kızım 7 yaşında ve bazen düşünüyorum çok açıldı zaten ara. Çok riskli bir karar gibi geliyor ya iyi olursa sorun yok ama rüzgar olur da tersine dönerse , az iki gram huzurlu hayatımızın altına dinamit koyup patlatmak gibi geliyor bilmiyorum İkinci çocuk kararı, birinci den daha zormuş
Bence yapmayın eşinizle probleminiz varken hele hiç yapmayın zaten sorunlu evlilikte sorumluluklar ağır gelecektir ve aranız bozulacaktır şu an bile içinizde geçmişte unutamadığı iz şeyler var bende sizin gibi 2,çocuğu yapmıyordum eşime güvenmiyordum Allah nasip etti oldu şu an 2 yaşında ve boşanıyoruz yani olmayinca bu yerden patlak veriyor
 
Niye ikinci çocuğu şartmış gibi görüyorsunuz ki? Üstelik eşinizle geçmişte problemler yaşamış bir kadın olarak. Bence şart değil,kendinizi zorlamayın. Ben tek çocuğum,inanılmaz mutluyum ve asla da yalnız kalmadım. Eşimin kardeşi var,hiç görüşmüyorlar,birbirlerinden nefret ediyorlar. Bu iş ,yani yalnız kalmak mutlu olmak konusu insan sayısıyla alakalı değil çevredeki insanların karakteriyle alakalı bir şey.
Kendi annemle görüşmüyorum öfkeliyim . O ayrı konu ama . Bana kötü anne diyorsun ya ben sana kardeş verdim sen kendi çocuğuna vermedin dedi sanırım bu cümlesi yaraladı beni biraz
 
Back
X