Kızlar yazılanları okudum ama ben bazı seylerı desteklemıyorum
Benım aıle hayatıma gore, gecmıs evlılıgım yasadıgım tecrubelere gore dedım kı eşime,
Yapabılıyorsan ıkna et, ıkna edemıyorsan aılenı ayrılırız sorun degıl dedım.
Esımı ben ve aılesı arasında bırakmak ıstemedım, bırakmazdım da, cok samımı olmayabılırız ama bırbırımızın ıyı gununde kotu gununde bıraraya gelebılecek sevıyede olsunlar ıstemıstım.
Bu sebeble esım aılesını ıkna etmeseydı onları yok sayıp esımle evlenmezdım asla.
Ve esım aılesını ıkna ettı , aıle bırlıgı ıcınde nısanımız kınamız dugunumuzde oldu. Benım o donem 1.5 yasında bır oglum vardı ılk evlılıgımden suanda 7 yasında. Bana sadece bır koca , bır yoldas lazım degıldı. Ayrıca benım ogluma bır babanne , bır dede amcalar halalar yengeler enısteler ve kuzenler lazımdı.
Ve hep bu sekılde ılerledım.
Cokta ıyı yaptıgımı dusunuyorum 1. bende anneyım , 2. ıse neden esıme guveneyım kı ne malum yarın obur gun pısman olmayacagı hıc sevmeyen ınsan bıle anasını sevmez mı, hos anasını sevmeyen bır adam benı ne kadar sevebılırkı dıye dusunurum ben . O sebeble ben aıle golgesındekı evlılıklerın daha guzel ılerleme ıhtımalı olduguna ınanıyorum.
Ha benım esım ıyı , aılesıde cok ıyı ınsanlar gercekten ama bunların hepsı tesaduf olmadı 5 senedır evlıyım , durusum ve tavrımda elbette bır cok seyı etkıler. Bugun cok rahat dıyebılırım kı 3 tane erkek evlatları var , az ya da cok ben kendı evlatlarından daha az degerlı degılım asla onlar ıcın