İkiz bebek hamileliği yaşadığım şeylerr

Merhaba kızlar bunlar size yazmak için dört ay bekledim
İkinci tüp bebek denemesi sonucu ikiz bebeklere hamile kaldım. Biliyorsunuz ki zaten tüp bebek süreci öncesi iğneler ilaçlar psikolojiyi de bedeni de yıpratıyor bu süreçten sonra hiç nefes alamadan hamile kalmak beni çok mutlu edecek zannetmiştim ama hemen halsizliğim bulantılarım buhran dolu günlerim başladı. İlk haftalarda tüm gün bulanıyordum çözüm bulamıyordum sadece wc ve yatak arasında gidip geliyordum, sağ olsun annem çok ilgilendi o olmasaydı mahvolmuştum.
Bulantılarımı PRİLAM DR kullanarak bir günde bitirdim evet kusmamı kesmedi ama artık tüm gün bulanmamaya başladım keşke en başta söyleseydi doktorum.
Halsizliğim iki ay sürdü hiç geçmedi
Koku hassasiyetimden bahsetmiyorum bile, insanın kendi kendine kokar mı, kendime kötü koktum. Tüm insanlar her şey iğrenç kokuyordu.
Ağzımdaki o metalik iğrenç tat hayattan soğutuyordu her dakika ve dört ay sürdü. Gaviskon biraz rahatlatıyordu öneri isteyenler için...
Ve ben bu süreçte aşırı sinirli tahammülsüz birine dönüştüm çünkü sanki içinde sürekli bir volkan patlıyor ama kimse beni anlamıyordu gece uykudan uyanıp bulanıyordum ağlıyordum hiçbir yemeği iştahla yiyemiyordum hep kusma korkusuyla yiyordum..
Isınamadım arkadaşlar bebeklere karşı olan sevgi hala kalbime düşmedi, zannediyordum ki karnıma düşer düşmez hayaller kuracağım. Oysa varlıklarını hatırladığım anda bile midem bulanıyor istemsizce. O kadar çok istediğim bebeklerime kavuşmaya yaklaşmışken neden hala sevemedim yoksa sevemeyecek miyim diye korktum doğum yapanlara sordum meğer normalmiş çoğu kişi aynı şeyleri söyledi.
Bu yol zor bir yol. Anne olmak dünyanın en sabır isteyen ve en zor şeyiymiş. Öğrendim ve öğrenmeye de devam ediyorum. Bu kadar zor olduğunu üstelik daha şimdiden, bilmiyordum.
Ama alışılıyor biliyor musunuz değişik bir sabır yükleniyor normalde bunları yaşasam delirirdim sanırım ama insan çantasında her an poşetle gezmeye her yediğini düşünmeye hatta yatakta sağdan sola dönerken bile sakin kalmaya alışıyor.
Bu arada 42 kg ile hamile kaldım. Hiçbir komplikasyon yaşamadım henüz yazdıklarım dışında. 15+ 4 teyim.
İçimde heyecan hâla yok daha çok korku hakim. Bakamama yetememe endişesi var ama kimler kimler bakabiliyor ben de bakabilirim değil mi..
Kim derdi ki gece on kez uyanacağım ama normalleşecek inanın her gece ya mide ya da tuvalet sorunum yüzünden uyanıyorum defalarca ama alıştım normal geliyor demek ki insan bedeni bebeğin doğmasına nefis olarak da böyle hazırlanıyor.
İlerisini bilmediğim bu sürprizli yolda çaresiz hissettiğim çok fazla an oldu ama hepsi geçti geçmeye ve azalmaya devam ediyor. 4. Ayın ortasına kadar sabredin sadece bana da hep böyle diyorlardı geçmeyecek zannediyordum ama inanın azalıyor geçiyor. Şu an sadece bazen kusuyorum çok keskin anormal kokularda halsizliğim pek kalmadı. Sakın yalnız hissetmeyin ve etrafınızdaki kimsenin hamilelik anısını dinlemeyin hepsi de insana kendini bok gibi hissettiriyor ve ben hepsini tecrübe sonuçta diyerek dinledim malesef sadece endişemin artmasına ya da eksik hissetmeme sebep oldular. Doktorunuz her şeyi söylüyor zaten. Herkese bu yolda sabır ve enerji diliyorum..

canım geçmiş olsun her hamilelik beden farklı hatta bir kişinin aynı bedende farklı hamilelik tecrübeleri oluyor her çocukta. inan 4. gebeliğim dördü de birbirinden farklıydı. insanız daha derin bir hukukumuz yok ki karnımızdaki şeyle tabii ki hemen benimseyememe sevememe olabilir hatta bazen bir zamanlar tek gayemizin gebelik olduğu günleri unutup nerden hamile kaldım da bu dertleri çekiyorum ya dediği bile olabiliyor. hormonlarımız bizim aklımızla oynuyor bazen bunun için kendini suçlama çünkü bir gün geliyor önce pıt pıt hareketlerini hissedince heyecanlanmaya başlıyorsun bebeğin hareketi mi bağırsak mı diye. sonra ilerliyor daha net tekmelerini hissediyorsun bence en çok varlığını bu dönemde kabulleniyor insan. mucizevi şekilde içinde büyüyen bir canlı var inanılmaz geliyor her gün yeni bir tecrübe hareketleri artınca hareket etmediği gün acaba bir şey mi oldu korkusu sarıyor. eli yüzü belirginleşince artık daha da sevgi duyuyor insan özellikle 30 haftadan sonra o kadar hızlı kilo alıyor ki artık bütün olarak vücudunu görebiliyorsun karnında uzanırken falan:)) ultrasonda konuş onunla diyorlar sen konuştuğunda tepkisini görüyorsun hıçkırıyor hissediyorsun üzüldüğünde sanki kendini gösteriyor sana ben burdayım üzülme der gibi sevdiği bir şarkıda hareketlenebiliyor falan . mesela şuan ayağını itekleyip poposunu kaldırıyor karnımda ve ben o popişe eriyorum… bir kere mesela video izliyordum kaydırırken bir anda yüksek sesli bir video çıktı hoparlör karnıma yaslıydı bir anda sıçradı oğlum o kadar üzüldüm ki mesela küçük kalbini istemeden korkuttum diye. daha anne karnında bi kaybetme korkusu sarıyor zaten. yani doğuma kadar katbekat artıyor o sevgi canım merak etme şuan yaşadığın kötü deneyimleri ona bağlıyor bilinçaltı o yüzden o his. şöyle bi 20yi 24ü geç bir daha paylaş bence düşüncelerini arada dağlar kadar fark olacak