ileri derecede sosyal fobim var

senin durumun bizim yaşlarımızda çok yaygın (ben de 22 yaşındayım) ama kimse bunu ne paylaşıyor ne de kalıcı bir çözüm arıyor. ben etrafımdakilerle özgüven eksikliğim hakkında konuşarak aşmaya çalıştım tabiki güvendiğim kişilere. ilk başlarda rahatlatır gibi oldu ama uzun vadede bu özelliğn sana yapışmasına sebep oluyor. eğer bi uzmana danışmak istiyorsan öncelikli olarak psikoloğa gitmeni öneririm, psikologlar gerekli gördüklerini psikiyatristlere yönlendiriyor. eğer bu durumu kendi başına aşmak istiyorsan (ben bu yolu seçtim, neden bilmiyorum doğrusu. kendim psikoloji okuyorum ama psikoloğa gitmemekte diretiyorum) sosyal çevreye yavaş yavaş girmeye çalış, küçük değişiklikler yapmaya çalış. (benim ilk adımım fazladan gülümsemek oldu, pozitif etkisini gördüm. saçma gelebilir ama gülümseme hem çevrenin senin hakkındaki izlenimini onlar farkında olmadan pozitife çekiyor hem de biyolojik olarak gülümsemenin içinden gelmese bile vücut fazladan mutluluk hormonu sentezliyor. bu da sosyal çevreye daha kolay adapte olmanı sağlar)
ama daha evvelden hızlıca bu yabanlık halinden kurtulmak istediğim zaman oldu. sanki acayip sosyal biriymiş gibi davrandım. kendimi tam anlamıyla kepaze ettim ve daha çok içime kapandım. bu yüzden küçük adımlar ama devam etmek kaydıyla. bir adım attın ikinciden korkma. bunu kendim için de söylüyorum açıkçası.
 
yqmrr95 .!.:
İlaç isinede hiç bulaşmak istemiyorum bir sure sonra etkisini yitiriyomus
Genişletmek için tıkla...
İlac sosyofobide kullanilan bir tedavi yontemi ilac kullanirken evet bi anda iyilesirsin birakirken doktor kontolunde birakmak gerek. Neden ilaç kullanicam dersen bana doktorum şöyle aciklamisti Toplum önüne cikan herkes heyecanlanir ve adrenalin hormonu salgilar fakat bi yere kadar salgilanir senin asiri salgilandigi icin yüz kizarmasi el ayak titremesi gibi asiri tepkiler veriyorsun. İlacla bunu kontrol altina almamiz gerekir demisti. Gercekten ilac kullanmaya basladiktan bir ay sonra 60 kişi önünde sunum yaptim. Uzun yillar kullanmis olsam da ilac sayesinde cok yol kat ettim. Yine de sen bilirsin ama doktora gidip konusman hayatini degistirebilir diye düşünüyorum.
 
yqmrr95 .!.:
Arkadaşlar merhaba.ben 21 yaşındayım.suana kadar hiçbir zaman kendime güvenli bir kız olmadım.olamadim.belkide birsuru fırsatları kacirdim sirf bu yüzden.iliskimde kendime ilgili sorunlarım yüzünden bitti.bende sosyal fobi var nerdeyse ilkokuldan beri arkadaş edinemiyorum.cok zor ediniyor um.cok rahat biri değilim fazla cekingenim lisede de unidede aynısı oldu.arkadas edinemiyorum.takildiklarimda hep geçici oldular yani güvenilmez bugün varlar yarın yoklar böyle tiplerdi bu sure zarfında çalışma hayatımda oldu.benim için o kadar zor durumda ki hele ilk günleri ne yapicam kimse beni sevmicek istemicek gibi dusunuyodum ve bu yüzden calistigim yerlerde de hep geri plandaydim ne yapicam bilmiyorum korkuyorum yeni bir işe başlıca mağazada yapicam bilmiyorum kendi içimde her hareketimi sorguluyorum kafayı yemek uzereyim.birde şöyle bir durum var ben annemde dahil olmak üzere kimseye sevgimi gosteremiyorum seni seviyorum diyemiyorum oldursende diyemiyorum.hep içimde yaşıyorum herşeyi bebekleri sevemiyorum neden boyleyim bilmiyorum bazen kendimi iğrenç tiksinc bbiri gibi görüyorum
Genişletmek için tıkla...
KORKUNUN USTUNE GIT.BASKA TURLU KURTULAMAZSIN NE BILIM EN ÇOK NE KORKUTUYORSA ONUN USTUNE GIT
 
misslola35 .!.:
Bu sosyal fobiyi birkaç yıl önce yenmiş biri olarak söylüyorum:Bir işe başlayacağın zaman ben bunu yapabilirim de ve yapmaya başla.
Şöyle ki ben üniversiteye başlayana kadar kendimi yapamam edememler,başkaları ne düşünür diyerek kendimi yiyip durdum.Sonrada hayat böyle geçer diye kendim için bir şeyler yapmaya başladım.
Mesela tek başıma dışarıda yemek yemeye gitmeye başladım,kimse ne düşünür demeden okulda tek başıma oturdum ama düşüncelerimi de yavaş yavaş herkese söylemeye başladım kendimle barışık olmaya başladım.
Sonradan bir baktım çevrem büyümüş,yapamayacağım dediğim her şeyi yapmaya başladım.
Mesela yarın hazırlan,dışarı çık ve sahilde yürü.Ertesi gün bir caddedeki mağazaları dolaş,bir sonraki gün tek başına yemek yemeye git.Okulda ise tek başına takılırken bile kendinden emin dur,düşüncelerini ifade etmeye başla inan gerisi gelir yeterki kendini sev :)
Genişletmek için tıkla...
Cok güzel anlatmissin evet temel sorunda o.insanin kendini sevebilmesi.İnsallah bende senin gibi atlatirim...
 
kuzguni siyah .!.:
senin durumun bizim yaşlarımızda çok yaygın (ben de 22 yaşındayım) ama kimse bunu ne paylaşıyor ne de kalıcı bir çözüm arıyor. ben etrafımdakilerle özgüven eksikliğim hakkında konuşarak aşmaya çalıştım tabiki güvendiğim kişilere. ilk başlarda rahatlatır gibi oldu ama uzun vadede bu özelliğn sana yapışmasına sebep oluyor. eğer bi uzmana danışmak istiyorsan öncelikli olarak psikoloğa gitmeni öneririm, psikologlar gerekli gördüklerini psikiyatristlere yönlendiriyor. eğer bu durumu kendi başına aşmak istiyorsan (ben bu yolu seçtim, neden bilmiyorum doğrusu. kendim psikoloji okuyorum ama psikoloğa gitmemekte diretiyorum) sosyal çevreye yavaş yavaş girmeye çalış, küçük değişiklikler yapmaya çalış. (benim ilk adımım fazladan gülümsemek oldu, pozitif etkisini gördüm. saçma gelebilir ama gülümseme hem çevrenin senin hakkındaki izlenimini onlar farkında olmadan pozitife çekiyor hem de biyolojik olarak gülümsemenin içinden gelmese bile vücut fazladan mutluluk hormonu sentezliyor. bu da sosyal çevreye daha kolay adapte olmanı sağlar)
ama daha evvelden hızlıca bu yabanlık halinden kurtulmak istediğim zaman oldu. sanki acayip sosyal biriymiş gibi davrandım. kendimi tam anlamıyla kepaze ettim ve daha çok içime kapandım. bu yüzden küçük adımlar ama devam etmek kaydıyla. bir adım attın ikinciden korkma. bunu kendim için de söylüyorum açıkçası.
Genişletmek için tıkla...
Bendekendi kendime aşmaya çalışmaya çalışıyorum ama içimde en ufak bir umut bile yok
 
Psikolojik yardım almadan bu sorunu çözemezsin canım
 
yqmrr95 .!.:
Çünkü bebekleri severken herkes bana bakıyor.beni eleştirmenlerinden korkuyorum ne kadar sahte yapmacık seviyor hiç samimi değil gil derler diye korkuyorum.annemde bana surekli çok soguksun cok soğuk birisin diyip durur çünkü.oysaki bilmiyor bu lafın beni nasıl yaraladigini
Genişletmek için tıkla...
Hiç bu açıdan düşünmemiştim. Aslında bu hayatta herkes kendine bir rol üstlenmiş oynuyor.kimisi de kim ne der diye hiç düşunmeden kendisi olabiliyor.Bence sende başarabileceksin. Çünkü hayat seni o noktaya kendisi getirecek. Yeter ki kendine yardım etmekten ve adım atmaktan vazgeçme. Zamanla içinden geldiği gibi olmaya başlayacaksin. :KK15:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X