- 4 Şubat 2015
- 35
- 24
- 288
- Konu Sahibi Elaenorossax
-
- #1
Merhaba arkadaşlar ben 20li yaşlarımın başındayım. Neredeyse 3-4 yıldır tanıdığım biri var (ama çok yakın değildik sadece uzaktan tanıdığım biriydi) ve kendisiyle 1 yıla yakındır sevgiliyiz. Onu çok seviyorum ve o da beni aynı şekilde çok seviyor. Çok uyumlu bir çiftiz zevklerimizden tutun maddi durumumuza, ailelerimizin yapısına kadar neredeyse aynıyız. Ama kafamda sürekli beni meşgul eden sorunlar var hiçbir zaman tam anlamıyla mutlu olamıyorum.
Espri anlayışımız neredeyse hiç uyuşmuyor. Ben genelde eğlenceli ve komik bir insanım ama sevgilimin yanında espri yaptığımda ya da onu güldürmeye çalıştığımda bunu kesinlikle anlamıyor. Yani ya hiç anlamıyor öylesine gülüp geçiyor ya da ciddiye alıp cevap veriyor.. Ve bu durum beni aşırı derecede rahatsız ediyor. Ya da ne biliyim bir derdim olduğunda ve ona anlattığımda 'en doğrusunu sen bilirsin, son kararı sen vereceksin' vb şeyler söylüyor. Bu tür konularda hiç yardımcı olmuyor. Yani tamam fikirlerime davranışlarıma saygı duyması çok ama çok güzel ama sevgilimsin ya ona da biraz katkı yap değil mi? Kendi sorunları olunca elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum ama en başta kendi kafasına koyduğu neyse onu yapıyor. Yani boşa konuşmuşum gibi geliyor. O yüzden ne derdini dinlemek, ne derdimi anlatmak, ne günlük normal konuşmak bile istemiyorum bazen! Bu sorunlarımı onunla da konuştum daha önce defalarca ama durum değişmedi.. Sizinde başınıza böyle şeyler geldi mi, siz olsaydınız ne yapardınız?
Espri anlayışımız neredeyse hiç uyuşmuyor. Ben genelde eğlenceli ve komik bir insanım ama sevgilimin yanında espri yaptığımda ya da onu güldürmeye çalıştığımda bunu kesinlikle anlamıyor. Yani ya hiç anlamıyor öylesine gülüp geçiyor ya da ciddiye alıp cevap veriyor.. Ve bu durum beni aşırı derecede rahatsız ediyor. Ya da ne biliyim bir derdim olduğunda ve ona anlattığımda 'en doğrusunu sen bilirsin, son kararı sen vereceksin' vb şeyler söylüyor. Bu tür konularda hiç yardımcı olmuyor. Yani tamam fikirlerime davranışlarıma saygı duyması çok ama çok güzel ama sevgilimsin ya ona da biraz katkı yap değil mi? Kendi sorunları olunca elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum ama en başta kendi kafasına koyduğu neyse onu yapıyor. Yani boşa konuşmuşum gibi geliyor. O yüzden ne derdini dinlemek, ne derdimi anlatmak, ne günlük normal konuşmak bile istemiyorum bazen! Bu sorunlarımı onunla da konuştum daha önce defalarca ama durum değişmedi.. Sizinde başınıza böyle şeyler geldi mi, siz olsaydınız ne yapardınız?