- 4 Şubat 2015
- 36
- 25
- 288
- Konu Sahibi Elaenorossax
-
- #21
Aynı olmak aslında büyük bir sorun değil ama bir yerden sonra gerçekten rahatsız edici olmaya başlıyor. Birlikte gülüp ağlamak çok güzel ama bu ilişkinin dinamizmini düşürüyor bence. Çiftlerde alfa ve beta olayı var ya hani, işte ikimizde ya aynı anda alfa oluyoruz ya da aynı anda beta oluyoruz. Oysa birinin alfa diğerinin beta olması gerektiğini düşünüyorum. Böylece biri üzülürken diğeri onu güldürür, teselli eder. Ama iki taraf da aynı anda üzgünse iki taraf da kendi derdinden ötekinin derdine fırsat bulamaz. Tabi bu söylediklerim olumsuz duygular için daha çok geçerli. Çünkü iki tarafın da morali yerindeyse mutluluk x2 oluyor bu seferTakım konusunda erkek arkadaşımla tam zıttız. Ve ikimizde düşman takımların koyu taraftarıyız.Ona rağmen bu konuda bile iletişimimiz oldukça iyi. Demek istediğim zıt bile olunsa o durumla veya konuyla ilgili verilen tepkiler, girilen iletişim önemli oluyor. Sizin de durum biraz o olmuş özellikle espri konusunda. Yani orta yollu iletişimi bulamamışsınız.
Bir de ben çok aynı olan insanların bir yerden sonra sorun yaşadığına inanıyorum. Naçizane düşüncem tabii. Sizi rahatsız ediyor mu bu kadar aynı olmak, yoksa sadece bazen anlaşılamamak mı üzüyor?
Takım konusu ironiydi efendim zaten tuttuğumuz takım şarkıda da dendiği gibi güldürmüyor ağlatmıyor eskisi gibi..Benim için önemli olan şey aynı veya uyumlu olması demek değil. Aynı şeylerden hoşlanmasak da olur ama öyle değiliz işte. Evet, aynı takımı tutuyoruz, aynı şeylere gülüp aynı şeylere üzülüyoruz. Bu kadar 'aynı' olduğumuz için de sorunlar yaşıyoruz. Demek istediğim pek anlaşılmıyor sanırım Şunu da ekleyim o halde, (astrolojiye inanır mısınız bilmem ama ben inanıyorum) burçlarımızdan yükselenimize kadar aynı olması da durumu bu hale getiriyor. İkimizde de inatçılık mı desem, gelenekten-alışmışlıktan kopamamak mı desem bilmiyorum o sorun var. Bir diğer deyişle huylu huyundan vazgeçmiyor. Ve bu da bizi yine başa götürüyor -> Bu kadar 'aynı' olduğumuz için de sorunlar yaşıyoruz. Ne o değişiyor ne de ben. İkimiz de elimizden geleni yapıyoruz bunu biliyorum, ama bana tam anlamıyla yetmiyor.
Aynı olmak aslında büyük bir sorun değil ama bir yerden sonra gerçekten rahatsız edici olmaya başlıyor. Birlikte gülüp ağlamak çok güzel ama bu ilişkinin dinamizmini düşürüyor bence. Çiftlerde alfa ve beta olayı var ya hani, işte ikimizde ya aynı anda alfa oluyoruz ya da aynı anda beta oluyoruz. Oysa birinin alfa diğerinin beta olması gerektiğini düşünüyorum. Böylece biri üzülürken diğeri onu güldürür, teselli eder. Ama iki taraf da aynı anda üzgünse iki taraf da kendi derdinden ötekinin derdine fırsat bulamaz. Tabi bu söylediklerim olumsuz duygular için daha çok geçerli. Çünkü iki tarafın da morali yerindeyse mutluluk x2 oluyor bu sefer
Hocam hayır şöyle söyleyim, bizim burcumuzdan yükselenimize, tuttuğumuz takımdan sevdiğimiz-sevmediğimiz yemeklere, mesleğimize kadar neredeyse her şey aynı. Hatta bazen öyle denk geliyor ki aynı anda birbirimizi düşünüp aynı anda mesaj atıyoruz, aynı anda arıyoruz. Bahsettiğim uyum bu. Belki de bu kadar uyuma alıştığım için farklılıkları sorun ediyorum bilmiyorum.
Merhaba arkadaşlar ben 20li yaşlarımın başındayım. Neredeyse 3-4 yıldır tanıdığım biri var (ama çok yakın değildik sadece uzaktan tanıdığım biriydi) ve kendisiyle 1 yıla yakındır sevgiliyiz. Onu çok seviyorum ve o da beni aynı şekilde çok seviyor. Çok uyumlu bir çiftiz zevklerimizden tutun maddi durumumuza, ailelerimizin yapısına kadar neredeyse aynıyız. Ama kafamda sürekli beni meşgul eden sorunlar var hiçbir zaman tam anlamıyla mutlu olamıyorum.
Espri anlayışımız neredeyse hiç uyuşmuyor. Ben genelde eğlenceli ve komik bir insanım ama sevgilimin yanında espri yaptığımda ya da onu güldürmeye çalıştığımda bunu kesinlikle anlamıyor. Yani ya hiç anlamıyor öylesine gülüp geçiyor ya da ciddiye alıp cevap veriyor.. Ve bu durum beni aşırı derecede rahatsız ediyor. Ya da ne biliyim bir derdim olduğunda ve ona anlattığımda 'en doğrusunu sen bilirsin, son kararı sen vereceksin' vb şeyler söylüyor. Bu tür konularda hiç yardımcı olmuyor. Yani tamam fikirlerime davranışlarıma saygı duyması çok ama çok güzel ama sevgilimsin ya ona da biraz katkı yap değil mi? Kendi sorunları olunca elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum ama en başta kendi kafasına koyduğu neyse onu yapıyor. Yani boşa konuşmuşum gibi geliyor. O yüzden ne derdini dinlemek, ne derdimi anlatmak, ne günlük normal konuşmak bile istemiyorum bazen! Bu sorunlarımı onunla da konuştum daha önce defalarca ama durum değişmedi.. Sizinde başınıza böyle şeyler geldi mi, siz olsaydınız ne yapardınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?