Kayıplarından sonra tekrar hamile olanlar grubuna bir kaç gün önce ilk defa katıldık. Yaşanan kayıplar, ölü doğum, yeni doğan ölümü ve bebek ölümlerini kapsıyor. Grup yöneticisi olarak 2 kişi vardı, birisinin 8 yıl önce sadece 1 gün yaşayabilmiş bebeği, diğerinin de 13 yıl önce kaybı var. Bizden başka sadece 1 çift vardı, önceki gruplardan tanıyoruz. Yaşadığımız süreci konuştuk, deneyimlerimizi paylaştık. Bir dahaki buluşmaya bir ebe de katılacak ve 2 saat boyunca tüm sorularımızı cevaplayacak. Konuşulanları buraya da yazabilirim, eminim ki, benim gibi, çok kadın kendi yaşadıklarını yaşamış birilerini duymak istiyor.
Bir çok sağlık çalışanıyla konuştum, hatta doktorumun önünde ağladım ama hiç biri üzülürsen bebeğine zarar verirsin demedi, çünkü bu onların bile haddine düşmez. Hele yeni bebek hakkında böyle konuşmanın bana daha çok zarar vereceklerini biliyorlar. Ama burada iyi niyetle konuşur gibi gelip, bu kadar hassas bir konuda aklına gelini söylemeyi normal sanıyor insanlar.
Gündelik hayatlarımız normal bir şekilde ilerliyor çoğumuzun ama ben hiç bir zaman eski ben olamayacağım, hiçbir zaman normal bir hamilelik süreci geçiremeyeceğim. Yaşadığım inişleri, duygu yoğunluklarını burada paylaşmak istiyorum, bu yüzden sözde iyi niyetli insanların buradan uzaklaşması en iyisi.
Sipariş verdiğimiz yeni bebek çantası geldi. Çok güzel ve kullanışlı. Bebeğimize ilk aldığımız eşya oldu. Onu gerçekten kullanabilecek miyim, merak ediyorum. İçim hem kıpır kıpır oldu hem parça parça. Oğlumuza aldığımız her şey duruyor. Saatlerce elime alıp sevdiğim minicik kıyafetleri aylardır kapalı kutularda. Onları kullanabilir miyim bilmiyorum, ama bir arkadaşım, kardeşine kullanmanın ne sakıncası var, eğer oğlun yanında olsaydı seve seve paylaşırdın dedi. Çok doğru, ama bazı kıyafetlerini özellikle saklamak istiyorum.
Bu hafta sonu oğlumuzu ziyarete gideceğiz. Ne kadar zor, bilen anlar ancak...