Ben bu yaşıma kadar bebeklerle arası çok iyi olmayan biriydim. Onlar bana bakardı ben onlara bakardım sevmeyi falan beceremezdim, çok da içimden gelmezdi zaten. Soğuktum nedense. Kız kardeşim de aksine ölürdü bebekler için. Bebekler de ona bayılırdı.
O zaman annem hep derdi ki kpmşularla konuşurken "bu kız çocukları çok seviyor heralde, çocuğu olmayacak galiba". Ben de çocuk aklımla o her öyle deyişinde dua ederdim "Allahım öyle bir şey olacaksa sen o derdi bana ver, benim çocuğum olmasın onun olsun. o dayanmaz ama ben dayanırım" derdim. Yiğenim doğmak üzere. Ben de beklemedeyim. Çocukça dualarım kabul mu oldu ne.
Yüce Rabbim ikimize de evlat bağışlasa ne güzel olur aslında. Duamı böyle değiştirsem. Allahım sen herşeye kadirsin bana da ona da çocuk verebilirsin desem. Kabul olur inşallah.
Bence biraz psikolojik destekle yenebilirsin bunu. KK'da çok güzel bir başlık var orada herkes birbirine destek. Yen vajinusmusu gel buraya
