Ben onu çok severek evlendim. Damızlık olarak seçmişsin vs gibi iğrenç yorumlara gerek yok. Başınıza gelmesi halinde beni anlayabilirsiniz anca. Sevgililik döneminde ayrıldım (oldukça sevmeme rağmen bu kabalığı sebebiyle) ama annem araya girdi ve evlenmemize vesile oldu. İlk 6 ay iğrenç geçti. Yine boşanacağım dedim ama mucize gibi düzeldi her şey. Sonra ben hamileyken 4 aylik civarı annesi koahtan yoğun bakima kaldırıldı. Bende aptal gibi tek başına kalamaz dedim evimiz kiraydı dağıttık eşyaları izmire taşındık istanbuldan kayinvalidemin yanına. Fakat bir süre sonra iyileşince asalaksiniz vs dedi evi dar etti. Daha sonra da kovdu. Bizde ailemin evine geldik. Fakat doğuma çok yaklaşınca ev tutamadik. Masraflar dolayısı ile eşya vs almaya da para bulamadık. Eşim babamın şirketinde çalıştığı için bol bol birlikte vakit geçirdik ve fazla muhabbet tez ayrılık getirir misali her şey çok kötü gitmeye başladı. Olay sizin zannettiginiz kadar basit olsa zaten buraya yazmayacağım.
O kötü biri değil sadece agresifliginin önüne geçemiyoruz.
Adamı yaklaşık 10 yıldır tanıyorsunuz. Karakteri sürpriz değil yani.
Gayet iyi tanıyordunuz.
Ve tüm konularınız evlenmeden önce de, sonra da gebelik üzerine.
Adam baba olmak istemediği halde hamile kalmak için olağanüstü çaba sarfetmişsiniz.
Ben onu her haliyle sevdim, o yüzden devam ettim, evlendim derseniz; şimdi neden şikayet ediyorsunuz derim.
Aile terapisi, uzman desteği almak aklınıza gelmedi mi bunca yıl?
Yazdıklarınız daha vahim. Huyu kötü diye terkediyorsunuz, anneniz istedi diye evleniyorsunuz. Boşanacakken bir anda düzeliyor, çok enteresan. Sonra 5 parasız ailenize sığınıyorsunuz.
Ama "fazla muhabbet tez ayrılık getirdi" diyorsunuz. Yalnız bu kadar sıkıntı içinde tüm derdiniz; hamile kalmak. Bu hiç değişmemiş.
Sizin de eşinizden geri kalmadığınız doğru.
Çocuğun kaderi güzel olur inşallah.