İlk kez anne olmak

dragonsmother .!.:

kesınlıkle bende hamıle oldugumu kabullenemıyorum. sankı bana yaslandıgımı hıssettırecek o bebek sankı butun hersey bıtecek hayatım mahfolacak gibi herkes kucagına alınca bak gör dıyor ama sanmıyorum bende cok zor bir donemdeyımsızınle aynı durumu paylasıyorum muhtemelen bende bebegım odluktan sonra konu sahıbı gıbı benımseyemeyecegım emanet bır cocuk gibi gelecek

Genişletmek için tıkla...

Bilmiyorum Bende korkuyorum yetemem geliyor yeri geliyor engelleyecek korkusu basıyor ama bilmiyorum gerçekten

Günaydın seni anlayabiliyorum,bebeginle olmasi gerektigi kadar ilgileniyorsun ,zaten cok tepkisi olmaz bu zamanlarda :) zaman gectikce baglariniz güclenecek,tüm insan iliskilerindede bu boyle degilmidir

Senin asil canini sıkan ,yeni görev yeri tasinma ve esinin keskeleri ama hepsi gececek

Ben de bu annelik nidalarının abartıldıgını düsünüyorum... Yok ben ondan önce yasamıyormusum, ondan öncesini hatirlamiyorum, ben artık her seyden önce anneyim, sadece çocugum icin yasıyorum...
Bi bana mı saçma geliyo bunlar. Bebeğimden önce de gayet de yasiyordum ve her seyin bi önemi vardı, sadece bebek icin yasamıyorum kendim için de yasiyorum ve her şeyden önce anne değil İNSANIM.
Oğlumu cok seviyorum, ama kendi benliğimi yitirecek kadar degil. İlk zamanlar ben de benimseyememiştim sanki benim degil gibi geliyodu.

Zrcck44 .!.:

Arkadaşlar merhaba. Bu gün itibari ile 85 günlük anneyim. Bir kızım var. Ama kızımı bir türlü sahiplenemiyorum. Evet onu seviyorum ama hala sanki aramızda olması gerektiğini düşündüğüm o sıkı bağ yok ve bu beni çok üzüyor. Kızıma kaç aydan sonra iyice alışırım ve iyiki doğurmuşum derim. Belki bu soru size saçma gelebilir ama lütfen beni kınamayın. Aranızda benim gibi duygular yaşayanlar var mı. Varsa paylaşırsanız çok memnun olurum. İçim çok daralıyor ve şu an bunu yazmak bile inanın acı veriyor. Ben nasıl anneyim diyorum...

Genişletmek için tıkla...

melina19900 .!.:

Bende şimdiden hamile olduğumu kabul edemiyorum ama bi şekilde o bağ oluşuyor sanırım o korku sardı benide

Genişletmek için tıkla...

Iyi fikir .!.:

Başlarda böyle hissetmeniz normal günler geçip daha çok emek verdikçe o bağda sevgide giderek büyüyor, "anne oldum dünyam değişti" yok kucağıma aldığım an bilmem ne oldu.. Bıdı bıdı.. Böyle süslü püslü laflara bakıp ben niye böyle değilim lan? deyip kuruntu yapmayın, siz bebeğinizi çok seviyor ve olması gerektiği gibi davranıyorsunuzdur emin olun

Genişletmek için tıkla...

Ben daha hamileliğimin başındayım ama hala inanamıyorum anne olacağıma kendime güvenim hiç yok nasıl yaparım besleyip koruyabilir miyim hatta nasıl gecer bu 8 ay nasil dogururum bir ton korku var etrafimdakilerle bu korkularimi paylastigimda (ki cogu yetiskin evlatlara sahip) ayni laflari soylediler yok kucagina alinca dunyayi unutacaksin artik o senden önce gelecek bilmem ne ben de abarttiklarini düşünüyorum zaten bu kadınlara baktigimda da cocuklari icin sacini supurge etmis ezilmis kadinlar görüyorum

Anlatildigi gibi dogurdugun anda büyülenmiyor insan bence... bana böyle şeyler abartı geliyor tabi kisiye gore değişebilir ama ben duygularimi bu kadar yogun yasamiyorum belki mizaciniz böyle sizin de illa anlatildigi gibi anne olacaksiniz diye birsey yok sonucta allah o çocuğu size layık görmüş vermiş siz de aylarca karninizda tasidiniz şimdi de bakiyorsunuz sokaga atmadiniz neticede?

Ayrica ilerde de kimsenin sizin anneliginizi sorgulamasina izin vermeyin (etrafta gorduklerimden yola cikarak konusuyorum) kimsenin caninizi sikmasina izin vermeyin

Benim suandaki tesellim şu; dünyanın en mükemmel annesi olamicam en beceriklisi en hızlısı en sefkatlisi ama onu sadece sevecegim bu yeter bile bag kurmaya

Gün geçtikçe bağlanacaksın bence.Hafif bir lohusalık depresyonu geçiriyorsun..Sana tepkiler vermeye başladığında daha da yakınlaşacağına eminim..Üzme kendini

The ilknur .!.:

Ben daha hamileliğimin başındayım ama hala inanamıyorum anne olacağıma kendime güvenim hiç yok nasıl yaparım besleyip koruyabilir miyim hatta nasıl gecer bu 8 ay nasil dogururum bir ton korku var etrafimdakilerle bu korkularimi paylastigimda (ki cogu yetiskin evlatlara sahip) ayni laflari soylediler yok kucagina alinca dunyayi unutacaksin artik o senden önce gelecek bilmem ne ben de abarttiklarini düşünüyorum zaten bu kadınlara baktigimda da cocuklari icin sacini supurge etmis ezilmis kadinlar görüyorum

Anlatildigi gibi dogurdugun anda büyülenmiyor insan bence... bana böyle şeyler abartı geliyor tabi kisiye gore değişebilir ama ben duygularimi bu kadar yogun yasamiyorum belki mizaciniz böyle sizin de illa anlatildigi gibi anne olacaksiniz diye birsey yok sonucta allah o çocuğu size layık görmüş vermiş siz de aylarca karninizda tasidiniz şimdi de bakiyorsunuz sokaga atmadiniz neticede?

Ayrica ilerde de kimsenin sizin anneliginizi sorgulamasina izin vermeyin (etrafta gorduklerimden yola cikarak konusuyorum) kimsenin caninizi sikmasina izin vermeyin

Benim suandaki tesellim şu; dünyanın en mükemmel annesi olamicam en beceriklisi en hızlısı en sefkatlisi ama onu sadece sevecegim bu yeter bile bag kurmaya

Genişletmek için tıkla...

Benim 4 yaşında bir kızım var, şu ana kadarki tecrübelerimden yola çıkarak bunları yazdım, hamilelikte bu tür endişeleriniz olması normal hiç bilmediğiniz bir hayata yani çocuklu hayata gireceksiniz, sonraki süreçte yani doğum yaptıktan sonraki süreçte zorlayıcı, hem büyük bir sorumluluk alıyorsunuz hemde hormonların etkisiyle aklı Selim düşünmek pek mümkün olmuyor, o yüzden yeni anne olmuş birinin bu tür kuruntular, endişeler, korkular yaşaması normal her insanın her durumda vereceği tepkiler farklı oluyor, ha tabii durum bir doktordan yardım alacak kadar ciddiyse tabi yardım alınmalı ki bu da normal bir durum, benim anlatmak istediğim insan zaten ilk zamanlar karmaşık duygular içinde oluyor kendinize yüklenmeyin zaman geçip işler yoluna girdiğinde zorlukların geçici olduğunu görüp çocuğunuz için en iyi annenin yine siz olduğunuzu görüyorsunuz çocuğunuzunda sizden başka ihtiyacı olmuyor bir yerde okumuştum her çocuk için kendi annesi dünyadaki en iyi annedir zaten

Zrcck44 .!.:

Arkadaşlar merhaba. Bu gün itibari ile 85 günlük anneyim. Bir kızım var. Ama kızımı bir türlü sahiplenemiyorum. Evet onu seviyorum ama hala sanki aramızda olması gerektiğini düşündüğüm o sıkı bağ yok ve bu beni çok üzüyor. Kızıma kaç aydan sonra iyice alışırım ve iyiki doğurmuşum derim. Belki bu soru size saçma gelebilir ama lütfen beni kınamayın. Aranızda benim gibi duygular yaşayanlar var mı. Varsa paylaşırsanız çok memnun olurum. İçim çok daralıyor ve şu an bunu yazmak bile inanın acı veriyor. Ben nasıl anneyim diyorum...

Genişletmek için tıkla...

Kimsenin kimseyi kınamaya hakkı yoktur. Bu bir tür lohusa sendromu ve doğum sonrası gelmesi gereken bir hormonun salgılanmaması sonucu oluşur. Bir psikoloğa gitme şansınız varsa çocuğu birine bırakıp , çok faydasını görürsünüz.

bidibidibidi .!.:

Merak ettim niye benimsiyemedigini.
Ilginc geldi bana pek normal bi duygu degil. Diger arkadaslara katilamadim malesef bu konuda.
Hamile oldugun anda o bag olusur
Babalarin zamanla gelisir babalik duygusu.
Ben kizimi kucagima aldim sanki dogdugumdan beri anneydim ki o gune kadar tek bir bebegin altini acmisligim dahi yoktu.
Esinizlemi sorunlariniz oldu hamileliginizde
Veya atiyorum erkek bebek istiyodunuzda kiz oluncami o bagi kuramadiniz.
Sebepsizken o duyguyu yasiyamamanizi anliyamadim
Yavrunuzu Rabbim size bagislasin

Genişletmek için tıkla...

Merakınızı hemen gidereyim. Herşey hormonlarla olur. Süt gelmesi de, duygusal olmamız, adet olmamız, annelik içgüdüsü ...
Vucut bı hormonlardan birini salgılamazsa o işlevi yapmamız mümkün değildir.

Iyi fikir .!.:

Benim 4 yaşında bir kızım var, şu ana kadarki tecrübelerimden yola çıkarak bunları yazdım, hamilelikte bu tür endişeleriniz olması normal hiç bilmediğiniz bir hayata yani çocuklu hayata gireceksiniz, sonraki süreçte yani doğum yaptıktan sonraki süreçte zorlayıcı, hem büyük bir sorumluluk alıyorsunuz hemde hormonların etkisiyle aklı Selim düşünmek pek mümkün olmuyor, o yüzden yeni anne olmuş birinin bu tür kuruntular, endişeler, korkular yaşaması normal her insanın her durumda vereceği tepkiler farklı oluyor, ha tabii durum bir doktordan yardım alacak kadar ciddiyse tabi yardım alınmalı ki bu da normal bir durum, benim anlatmak istediğim insan zaten ilk zamanlar karmaşık duygular içinde oluyor kendinize yüklenmeyin zaman geçip işler yoluna girdiğinde zorlukların geçici olduğunu görüp çocuğunuz için en iyi annenin yine siz olduğunuzu görüyorsunuz çocuğunuzunda sizden başka ihtiyacı olmuyor bir yerde okumuştum her çocuk için kendi annesi dünyadaki en iyi annedir zaten

Genişletmek için tıkla...

Aynen her çocuk kendi annesini ister katılıyorum

Hamile her annenin korkusudur bu bende yasiyorum bh korku abartilirsa bebek geldikten sonra ben iyi bi anne olamadim o bag olusmadi korkulari baslar bu sefer eminim. Bende bundan koekuyoeum ama zamanla hersey oturur diye düşünüyorum

bahtiyaryavrum .!.:

Zamanla herşey olur merak etmeyin.
Aynı duyguları bende yaşadım.
Bende
Bebeğimi büyüdükçe daha çok seviyorum :))

Genişletmek için tıkla...

Merhaba. Peki bebeğiniz şu an kaç aylık. Kaç aydan sonra iyice alıştınız