Tanımıyorum aynı iş yerinin farklı yan yana binalarında çalışıyoruz sadece görünce iyi günler iyi akşamlar derim sizli bizli konuşuruz benden de 12 13 yaş büyük. Neyse geçen ortak bir arkadaştan bahsediyoruz ilk defa konuşuyoruz bir konu hakkında. Ben çok başarılı olacağına inanıyorum atanacaksin bu iş senin kalbinde var sen bu iş için doğmuşsun resmen çok iyisin işinde birlikte çalışma fırsatımız olmadı ama ben görüyorum dedi. Teşekkür ederim ama bir nasipsizlik var olmuyor bir türlü dedim. Olacak sıkma canını nasip herseyin bir zamanı var sabırlı ol ben inanıyorum diye bir sürü motive ve teselli etti beni. İnanın tanımıyorum oda beni tanımıyor en fazla ortak çevremiz bahsetmiştir oradan fikir sahibi olabilir. Çok yakın bir arkadaşı geldi duruyor yanımızda onun yanına geldi belli. Kafasını çevirip adama tek laf etmedi hala bana bir şeyler anlatıyor adam baktı olmuyor gitti. Herkes gitti kimse kalmadı biz hala ayak üstü bir şeyler anlatıyor bana Bilmiyorum en sonra bir daha yollarimiz kesişirmi acaba gibi bir şeyler söyledi kendi kendine tam anlayamadım orayı. Bilmiyorum tanımadığım bir insanla ilk konuşmada böyle şeyler yaşamam normal mi sadece samimiyet ve sıcak kanlilik mi yoksa farklı duygular mi var