- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.575
- 598
- Konu Sahibi Hayat_buysa_35
-
- #21
Majör depresif bozukluk yaşıyorsunuz. Acilen bir uzman yardımı öneriyorum.
Cok tesekkur ederim konusmalariniz rahatlamama sebep oluyor.Çocukları hafife alırız, hata tabi :) Her şeyi hissederler, durumunuzun farkında size moral vermek istemiş. Yani sizin durumunuz gerçekten uzman yardımı gerektiriyor, çünkü oturup uzun uzun konuşmanız, bir şeyleri açığa çıkartmanız lazım. Mesela çok iyi bir annesiniz, yememiş yedirmiş, giymemiş giydirmişsiniz değil mi? Bunlar iyi ve fedakar bir annenin özellikleri. Ama buna rağmen neden kendinizi beceriksiz olarak görüyorsunuz, yetişemediğinizi düşündüğünüz şeyler nedir, kendinizi neler yaparak rahatlatabilirsiniz (illa ki para harcamak zorunda değilsiniz durumunuz müsait değilse). Vesaire vesaire bunları uzman bir psikologtan yardım alarak çözüme ulaştırabilirsiniz diye düşünüyorum. Kendinize haksızlık etmeyin, iyi bir anne olduğunuz belli :)
Cok tesekkur ederim konusmalariniz rahatlamama sebep oluyor.
Mesela cocuklarima kiyafet vs. Almak icin avm ne falan gitmissek. Cocuklarimin oyun parklarina bakisi ya da her hangi bir oyuncaga bakisi ve benim onlarin baktigini gordugumde beni uzmemek icin gulumseyip " Anne kazagim cok guzel oldu degil mi? " vs. Diyerek dikkatimi dagitma cabalari.
Hissediyorum onlarin cocuk olup, diger cocuklar gibi yasamak isteyip bana belli etmemelerini.
Yazin sanal gerceklik gozlugu ile bir stand vardi onu cok istediler o an yapamadik ve daha sonrasinda yapariz dedik. Bir daha agizlarini acmadilar.
Elimden geldigince sinema vs. Goturmeye calisiyorum ama, bazen tikaniyorum.
Bayram da biriktirdikleri harcliklari icin " Bak anne 2 tane pantolon param oldu" demeleri beni cok yaraliyor. Ben istiyorum ki o harcliklari kendi cocukluklari icin harcasinlar ama surekli bu sekildeler ve ben boyle bir talepte bulunmadim hic. Tamamen kendiler planliyor.
Okulda basarili cocuklar ve etud paralari var. Onlara para verince dolayisi ile geriye birsey kalmiyor. Tamamen kendi istekleri ile ders aliyorlar ben de heveslerini kirmadim cunku okumaya mehilliler.
Neden diyorum neden? Niye cocukluklarini yasatamiyorum? Neden beceremiyorum ve yetemiyorum diye dusunuyorum.
Manen onlara fazlasi ile yetiyordum ama simdi bunuda aldim ellerinden
Böyle düşneceğine şükretsen? Allah nekadar duyarlı iki evlat nasip etmiş sana..Cok tesekkur ederim konusmalariniz rahatlamama sebep oluyor.
Mesela cocuklarima kiyafet vs. Almak icin avm ne falan gitmissek. Cocuklarimin oyun parklarina bakisi ya da her hangi bir oyuncaga bakisi ve benim onlarin baktigini gordugumde beni uzmemek icin gulumseyip " Anne kazagim cok guzel oldu degil mi? " vs. Diyerek dikkatimi dagitma cabalari.
Hissediyorum onlarin cocuk olup, diger cocuklar gibi yasamak isteyip bana belli etmemelerini.
Yazin sanal gerceklik gozlugu ile bir stand vardi onu cok istediler o an yapamadik ve daha sonrasinda yapariz dedik. Bir daha agizlarini acmadilar.
Elimden geldigince sinema vs. Goturmeye calisiyorum ama, bazen tikaniyorum.
Bayram da biriktirdikleri harcliklari icin " Bak anne 2 tane pantolon param oldu" demeleri beni cok yaraliyor. Ben istiyorum ki o harcliklari kendi cocukluklari icin harcasinlar ama surekli bu sekildeler ve ben boyle bir talepte bulunmadim hic. Tamamen kendiler planliyor.
Okulda basarili cocuklar ve etud paralari var. Onlara para verince dolayisi ile geriye birsey kalmiyor. Tamamen kendi istekleri ile ders aliyorlar ben de heveslerini kirmadim cunku okumaya mehilliler.
Neden diyorum neden? Niye cocukluklarini yasatamiyorum? Neden beceremiyorum ve yetemiyorum diye dusunuyorum.
Manen onlara fazlasi ile yetiyordum ama simdi bunuda aldim ellerinden
Merhaba arkadaslar...
Daha onceki konularimdan basimda ki sikintilari biliyorsunuz.
Is yerinde ki mobbingden dolayi isten ciktim. Ama, paraya asiri derece skstik. Su an da is bulamiyorum, bulsamda calisamayacak gibiyim sanki.
Bana birseyler olduKendimi birden kapattim. Esim gozume batiyor her konustugunu savas algilayip gardimi aliyorum. Dolayisi ile buyuk kavgalar cikiyor.
Evin islerini yapamiyorum surekli yatiyorum. Bazen kendimi, kendimle konusurken buluyorum.
Cocuklarima cok bagliyken birden koptum sanki. Odevlerine katilamiyorum cunku anlamiyorum artik. Cocuklar bana birseyi duyurmak icin ya durtukluyorlar ya da bagirarak soyluyorlar ve ben oylece bakip "hi, tamam" gibi karsilik veriyorum.
Bakimlarini yapamiyorum ve bunu farkedincede surekli kendimi sucluyorum.
Cocuklar okula giderken trans olmus gibiyim. Gittiklerinde kendime kiziyor, kendimle kavga ediyorum. "Neden hoscakal demedin? beslenmelerine hazir besin koymalarina neden izin verdin? Aci cektiriyorsun onlara, sen kotu bir annesin" diye diye kendimi yiyorum ama, halen birsey yapamiyorum.
Cocuklarina duskun, onlar icin cabalayan ben nereye kayboldu?
Ben ne ara bu kadar bencil ve sorumsuz bir anne oldum?
Sanki biri beni aldi goturdu ve yerime baskasini koydu.
Cocuklarim icin cabalayan, bu kadar yoklukla kendimin ihtiyaclarindan vazgecip onlari okutmaya calisan, saclarinin teline zarar gelse dunyalari yakan, kalbimde ve akcigerimde efuzyon varken olum riskimin oldugunu bile bile yokluklarina dayanamayan ve sadece 20 dk. Onlara sarilip bayildigimdan dolayi tekrar yogun bakima kaldirilan ben nerdeyim?
Kizlar birden insan bu kadar degisir mi? Ne olur bana bir akil verin yoksa kafayi yemek uzereyim.
Evet iste kirk yilin basi bir yapabiliyorum.Evde eşinizle sürekli maddi konular hakkında konuşuyorsanız durumun farkındadırlar muhtemelen. Aslında bir bakıma iyi, sorumluluklarını almaları, paralarının kıymetini bilmeleri güzel. Çocukluklarını yaşayamadıklarını da nereden çıkardınız? Gayet de elinizden geleni yapıyormuşsunuz, herkesin çocuğu da sürekli sinemaya gitmiyor, sanal gerçeklik gözlüğünü takmıyor. Bu ay takmazlar, sonraki ay paranız yeterli gelir sinemaya gitmez sanal gerçeklik gözlüğü takarlar. Sizin takılmanız gereken şeyler bunlar değil aslında, çocuklarınızla ilgileneyim derken kendinizi ihmal etmişsiniz. Anne olsanız da robot değilsiniz, çocuklarınız da bir süre sonra kendi hayatlarını kuracaklar zaten, 5 sene sonra olur 10 sene sonra olur. O zaman ne yapacaksınız? Kendinizi buna alıştırıp daha da mutsuz etmeden yardım almalısınız.
Rica ederim, biraz olsun rahatlatıyorsam sizi ne mutlu bana :)
Cok haklisiniz ve hayattaki en buyuk sansiim onlar.Böyle düşneceğine şükretsen? Allah nekadar duyarlı iki evlat nasip etmiş sana..
Onlar senden daha güçlü durup seni idare etmeye çalısıyor..
Bunu yapması gereken aslında sen degilmisin??
Bence bunları düsünerek silkelen, kendine gel ve o duyarlı iyi yürekli evlatların hakkettikleri bi ANNE ol..
Cok dogru konusuyorsunuz bir an once toparlanmam lazimTabi ki eski haline doneceksin,bu sen değilsin ki
Geçici bisey bu sen evlatlarını çok seven yaşam enerjisi olan bir annesin ,içindeki sevgiyi topla ve onlara sımsıkı sarılmak başla
Bak onların bir tek annesi var sensiz bırakma onlari sar sarmala zaman akıp geçiyor evlatlar da avcumuzdan ..
Toparlanacaksin illa insanlara gorusmek değil valla bende sevmiyorum illa zirt pirt gorusmeyi , ama guzel bi evi toparla kalk o koltuktan önce kahveni ictikten sonra giriş işlere başlayana kadar gerisi gelecek....
Cocuklar okuldan gelince o hep yaptığın sevdikleri pogcalardan yap,yarin yanlarına da koyarsin .
Tükenmişlik sendromuna benziyor. Uzman yardımı alsanız ?Merhaba arkadaslar...
Daha onceki konularimdan basimda ki sikintilari biliyorsunuz.
Is yerinde ki mobbingden dolayi isten ciktim. Ama, paraya asiri derece skstik. Su an da is bulamiyorum, bulsamda calisamayacak gibiyim sanki.
Bana birseyler olduKendimi birden kapattim. Esim gozume batiyor her konustugunu savas algilayip gardimi aliyorum. Dolayisi ile buyuk kavgalar cikiyor.
Evin islerini yapamiyorum surekli yatiyorum. Bazen kendimi, kendimle konusurken buluyorum.
Cocuklarima cok bagliyken birden koptum sanki. Odevlerine katilamiyorum cunku anlamiyorum artik. Cocuklar bana birseyi duyurmak icin ya durtukluyorlar ya da bagirarak soyluyorlar ve ben oylece bakip "hi, tamam" gibi karsilik veriyorum.
Bakimlarini yapamiyorum ve bunu farkedincede surekli kendimi sucluyorum.
Cocuklar okula giderken trans olmus gibiyim. Gittiklerinde kendime kiziyor, kendimle kavga ediyorum. "Neden hoscakal demedin? beslenmelerine hazir besin koymalarina neden izin verdin? Aci cektiriyorsun onlara, sen kotu bir annesin" diye diye kendimi yiyorum ama, halen birsey yapamiyorum.
Cocuklarina duskun, onlar icin cabalayan ben nereye kayboldu?
Ben ne ara bu kadar bencil ve sorumsuz bir anne oldum?
Sanki biri beni aldi goturdu ve yerime baskasini koydu.
Cocuklarim icin cabalayan, bu kadar yoklukla kendimin ihtiyaclarindan vazgecip onlari okutmaya calisan, saclarinin teline zarar gelse dunyalari yakan, kalbimde ve akcigerimde efuzyon varken olum riskimin oldugunu bile bile yokluklarina dayanamayan ve sadece 20 dk. Onlara sarilip bayildigimdan dolayi tekrar yogun bakima kaldirilan ben nerdeyim?
Kizlar birden insan bu kadar degisir mi? Ne olur bana bir akil verin yoksa kafayi yemek uzereyim.
Evet iste kirk yilin basi bir yapabiliyorum.
Maddi konulari cok konusmayiz ama biraz fazla zeki cocuklar. Yani idrak yetileri cok yuksek.
Gecenlerde parmagim yanmisti be bildiginiz oyuldu parmagim. O halde calismak zorundaydim. Reyon temizlerken vs. Cok canim yaniyordu ve dile bile getirmedim.
Oglum direk " Eger benim ve kardesimin masraflari olmasa sen canin yanarak calismazdin degil mi anne? " dedi.
Ben de olur mu hic oyle oglum, sizi baban ve ben dunyaya getirdim ve size bakmak, ihtiyaclarinizi karsilamak bizim gorevimiz. Calistigim icin mutsuz degilim ama, siz olmasaydiniz ben cok mutsuz olurdum, iyi ki varsiniz dedim.
O da " Derslerime cok calisiyorum anne ben. Meslegim olunca o zaman da ben calisacagim, sen oturacaksin" dedi.
Ona benim yaptigim seyin bir lutuf olmadigini ve bana minnet borclu olamamasi gerektigini. Ilerde ki hayatinda bir ailesinin olacagini ve ondan sadece sevgi ve saygi bekledigimi, tek istegimin mutlu bir insan olmasini anlattim.
Bana verdigi cevap " Anne benim hayallerime karisma lutfen" oldu
Boyle boyle kendimi sorgular oldum. Neden bana minnet borclu hissediyorlar kendilerini? Cocukca dusuncelere sahip olmalari gerekirken ne de cabuk bu olgunluga eristiler. Niye boyle bir seye sebep oldum vs. Vs.
Amin insallah..
Deneyecegim.
Agir bir durum mu oluyor bu?
Herseyimdi onlar ve aynen dediginiz gibi oluyordu. Simdi onlara bakinca hissettigim sadece utanc
Yarin randevu alacagim
Alacagim evetTükenmişlik sendromuna benziyor. Uzman yardımı alsanız ?
Tesekkur ederim rahatladim sanki biraz. Uzman yardimi alacagim kesinlikle cunku tek basina atlatmam biraz zor olacak gibiCevabını kendiniz vermişsiniz zaten, idrak yetenekleri yüksek çocuklarınız var. Sizin maddi yetersizlikleriniz olmasaydı da çocuklarınız aynı olgunluğa sahip olurdu diye düşünüyorum. Bakın mesela sizinle alakalı bir konuda soru sorulduğunda çocuklarınızı anlatıyorsunuz, kendinizden bahsederken hep suçluluk duygusu içindesiniz. Ve bu duygunun net bir nedeni yok yani suçlu hissetmenizi gerektirecek bir şey yokken böylesiniz. Sırf buradan "hmm majör depresyon" denecek bir durum değil sizinki, zaten buradan kimse size tanı koyamaz. Daha farklı şeyler var duygularınız iç içe, kafanız karışık. O yüzden ben kesinlikle psikologla görüşmenizi öneririm. Yoksa bu düşünceler sizi yiyip bitirir ve mutsuz bir insan olursunuz. Çocuklarınıza ve çevrenize bu yansır. Ruh sağlığı da önemlidir, hasta olduğunuzda doktora göründüğünüz gibi ruh sağlığınız için de psikolog ya da psikiyatra görünmelisiniz. Hafife almayın, hemen yardım alın. Daha iyi hissedeceksiniz, kötü düşünceler kafanızdan çıktığında hayatınız da düzelecek.
bilmiyorummevsimsel depresyon olabilir mi acaba
Tesekkur ederim. Universite hastanesine gidecegim uzman icinAğır değil de tam bu anlattıklarınız işte. Normal rutinlerinizi yapmakta güçlük yaşıyorsunuz. İnternetten bir araştırın isterseniz en azından yaşadığınız şeyi öğrenir panik olmadan mücadele etme gücünü toplarsınız.
Tesekkur ederim. Universite hastanesine gidecegim uzman icin
Balcali ya giderim sanirim bir arastirayim daHangi hastaneye gideceksiniz ?
Sizin de Allah yardimciniz olsun. Mecburen. Alacagim yardim yoksa isin icinden cikamamBen de ayni anlattiklarinizi yasiyorum birden degistim ben de hala anlamlandiramiyorum hic böyle degildim panik bozuklugum var artik hic bir konuda panik bile yapmiyorum cok hissizim icimden hicbisey yapmak gelmiyor hersey gözüme batiyor birden degisti hersey anlamiyorumyardim almayi düşünüyorum bence sizde öyle yapin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?